ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

แรกแรกลึก รู้สึก นึกเหงาเหงา

ยิ่งยิ่งเศร้า ร้าวรวด คล้ายปวดแผล

เนิ่นเนิ่นนาน กาลเปลี่ยน เวียนผันแปร

ดูดูแย่ พ่ายแพ้ ทรมาณ

เจ็บเจ็บช้ำ ซ้ำซ้ำ ย้ำลงลึก

คิดคิดตรึก นึกว่า เวลาผ่าน

กลบกลบฟัง เมื่อครั้ง ยังร้าวราน

เผาเผาผลาญ กาลเก่า เราสองคน

นึกนึกดู รู้แท้ แน่ในจิต

เข็มเข็มติด ชิดไว้ ไม่เคยพ้น

เคยเคยกะ ว่าเวลา จะช่วยดล

แต่แต่มัน ก็ยังวน ชนที่เดิม