พิมพ์หน้านี้ - ~~* หนึ่งอาการ *~~

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนห่วงใย+กลอนปลอบใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านริมโขง ที่ 13 พฤษภาคม 2011, 07:25:PM



หัวข้อ: ~~* หนึ่งอาการ *~~
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 13 พฤษภาคม 2011, 07:25:PM
(http://ar-mie1.webs.com/photos/ar-mie5/L10.gif)

(http://i1141.photobucket.com/albums/n591/banrimkhong/WoodTextures075.jpg?t=1305287962)

(http://ar-mie1.webs.com/photos/ar-mie5/L27.gif)


หัวข้อ: Re: ~~* หนึ่งอาการ *~~
เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 13 พฤษภาคม 2011, 08:29:PM
(http://www.ohzeed.com/bar_154.gif) (http://www.ohzeed.com)

(http://www.ohzeed.com/fell_010.gif) (http://www.ohzeed.com)


๐ หนึ่งวิกาล ๐

๐ หนึ่งวิกาลปานกลหมุนวนหลอก
ราตรีหยอกเย้ายื่นสะอื้นไข
ม่านสีด่างพรางดาววับวาวไกล
แล้วม่านใดพรางฉันจากวันคืน

๐เหมือนยาวนานผ่านพ้นพิกลกัป
ดุจเดือนดับศัพท์เสียงสำเนียงขืน
ร้องระงมซมซานแต่วานซืน
ยังสะอื้นมิหยุดแสนทรุดโทรม

๐ อยากหลับตาลาช้ำเงาดำนั้น
มันก็รั้นรั้งจิตพิศแต่โฉม
อันเลือนลางข้างกายหมายจู่โจม
ให้ใจโหมหวนไห้อาลัยทรวง

๐ พลิกซ้ายขวาตาปรอยริ้วรอยคล้ำ
มิอาจทำใจหลับยิ่งกลับหวง
แม้นยิ่งข่มยิ่งขัดเนตรดัดดวง
เพิ่มแต่บ่วงความเศร้าเข้าคล้องจินต์

๐ ภาวนาฟ้าสางบ้างเถอะหนอ
ไม่อยากขอพบคืนจงตื่นสิ้น
ความช้ำหมองจงจางน้ำค้างริน
รวมลงดินไปทีอย่าคลี่มา

๐ วอนจงมีเพียงพลุสุรีย์แสง
กระจ่างแจ้งข้ามวันคงหรรษา
อย่าได้เปลี่ยนแปลงม่านวิกาลมา
เพราะไม่กล้าสู้เงา..เจ้าราตรี..ฯ


(http://www.ohzeed.com/bar_154.gif) (http://www.ohzeed.com)

***เมฆา...***  


หัวข้อ: Re: ~~* หนึ่งอาการ *~~
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 13 พฤษภาคม 2011, 09:37:PM
(http://img831.imageshack.us/img831/7641/99205368.gif)

"หนึ่งกานดา"

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_030.gif)

อยู่อย่างไร้ความหมายกายตายซาก
อยู่ลำบากเลี้ยงตนหม่นหมองศรี
เพียงคนเดียวเหลียวใครก็ไม่มี
แต่บัดนี้มีคนมาสนใจ

หนึ่งนารีนี่กานดาโสภาผ่อง
ส่งยิ้มย่องปองนุชสุดสวยใส
มองลงลึกตรึกแน่ไม่แคร์ใคร
ส่งมาลัยในจินต์ถวิลครอง

คงเป็นบุญหนุนนำทำปางก่อน
เอื้ออาทรพึ่งเกิดเลิศสมสอง
ฉันรักเธอ เธอรักฉัน ตามครรลอง
ที่เคยหมองต้องตื่นชื่นอารมณ์

เธอคือหนึ่งกานดาผู้มาโปรด
อิ่มเอมโอชโลดลิ่วปลิวสุขสม
ฉุดชีวาพาฝันมั่นอุดม
หลุดจากคมอาวุธสุดบูชา

หนึ่งนาทีจากนี้มีเพียงเจ้า
หนึ่งชั่วโมงโยงเข้าเฝ้าห่วงหา
หนึ่งวันใหม่ใจปองจองอุรา
หนึ่งปีมารักมั่นนิรันดร

จากไม่มีบัดนี้มีเธอแล้ว
มีดวงแก้วผ่องผุดฉุดสิงขร
ให้หยุดยั้งรั้งโดมโคมทินกร
ฉายสะท้อนแสงใสไร้มืดมน

"บ้านริมโขง"

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_194.gif)