|
หัวข้อ: เศษ... เริ่มหัวข้อโดย: เอื้องกุหลาบ ที่ 12 พฤษภาคม 2011, 05:18:PM เศษแก้วนั้น หากเดิน บังเอิญเหยียบ มันคงเสียบ เท้าคน จนเลือดไหล บาดคงลึก บางครั้ง อาจฝังใน คมเท่าไหร่ สุดท้าย ก็หายดี เศษอารมณ์ ขมหวาน เพียงซ่านหนึ่ง มันสุดซึ้ง ใจดิ้น จะบินหนี บาดไม่หาย แม้ล่วง เป็นช่วงปี ใจยังมี รอยบาด ไม่อาจเลือน เศษเหล็กนั้น บางคน ก็บ่นหา ยังมีค่า มากยิ่ง อย่าทิ้งเกลื่อน ขายก็คง หมดไว ไม่ถึงเดือน ได้เงินเหมือน ได้ฟรี ง่ายดีจัง เศษหัวใจ ของฉัน มันไร้ค่า ใครจะมา ซุ่มซ่าม ฝากความหวัง จะเป็นเธอ ได้ไหม เติมใจพัง เอาหูฟัง ใจฉันดู จะรู้เอง หัวข้อ: Re: เศษ... เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 12 พฤษภาคม 2011, 07:08:PM เศษหัวใจในนี้ที่กลางอก เคยตระหนกตกล่วงยังบ่วงเหว ใจทมิฬสิ้นภักดิ์ความรักเลว เหมือนไฟเปลวปิดตาหน้าไหม้เกรียม เพราะเมื่อคืนดื่นดึกนอนนึกฝัน สิ่งร้ายมันบั่นทอนเหมือนตอนเสี้ยม ไม้ไผ่แหลมแถมคมสมทำเนียม ปักโหดเหี้ยมเกรียมดำซ้ำเลือดนอง พอหลุดตนพ้นภวังค์จากซังซาก กรรมวิบากมากแค้นแสนหม่นหมอง ทิ้งให้มันนั้นทรามตามละออง แล้วลอยล่องท่องไปในกลางลม เศษหัวใจในนี้ที่กลางอก ฉันจะปกป้องมันชีวันบ่ม เป็นเพียงแค่ "เศษเนื้อ" เชื้อโสมม แต่สะสม "ความรักคนบนบ้านกลอน" (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ หัวข้อ: Re: เศษ... เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 12 พฤษภาคม 2011, 10:29:PM เศษแก้วเปรียบรักเราเขาวางทิ้ง มันเจ็บจริงเมื่อรักถูกผลักไส บาดตานักเห็นอยู่เธอคู่ใคร คมมีดปักกลางใจให้ระทม เศษอารมณ์ไมตรีที่เขายื่น มันเปลี่ยนรสจากชื่นเป็นขื่นขม บาดแผลใจลุกลามยามระบม ใจซานซมช้ำหนักรักมลาย เศษเหล็กนั้นผุพังยังดีกว่า ยังล้ำค่าหยิบคว้านำมาขาย ขายได้แพงแย่งกันนั้นวุ่นวาย ได้กำไรมากมายเพราะขายดี เศษหัวใจหมองหม่นของคนแพ้ ใครจะแลไร้ค่าเสื่อมราศี จะหยุดพักขอลาล้าเต็มที เอาใจที่ชำรุดหยุดซ่อมแซม --- สะเรเต --- (http://www.ohzeed.com/bar_052.gif) (http://www.ohzeed.com) (http://www.ohzeed.com/bar_052.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: เศษ... เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 13 พฤษภาคม 2011, 03:25:AM (http://i1141.photobucket.com/albums/n591/banrimkhong/R542-1.jpg?t=1305231388) (http://www.ohzeed.com/bar_052.gif) เป็นเพียงเศษใครสนทนสนอง เป็นเพียงของเหลือเดนเห็นไร้ค่า เหมือนเศษเนื้อเศษผักหักโรยรา เป็นอาหารหมูหมาค่าน้อยลง หากเป็นคนใครสนจะทนเศษ จำกัดเขตขอบข่ายหมายประสงค์ เศษมนุษย์เหหันไร้มั่นคง ล้วนปลดปลงส่งสับให้ลับตา เหตุใดเล่าเผาตนจนเป็นเศษ สุดเทวษเจตจำนงปลงสังขา แยกร่างตนก่อนตายวายชีวา เป็นเศษค่าหมูหมาไม่มาแล สัตว์อื่นใดไม่ตายวายชีวาตม์ เขาไม่อาจแยกร่างวางเป็นแผล เขารักษาตัวตนไม่ปนแปร เป็นเศษแท้แน่นอนก่อนจะตาย ส่วนมนุษย์สุดสรรค์จำนรรจ์ว่า ตีราคาค่าควรสวนความหมาย บอกโน่นดี..นี่ช้ำทำเสียดาย ราคาขายหลายหลากจากปากตน แท้มนุษย์ไร้เศษเขตจำกัด ด้วยเขาวัดจัดประเสริฐเลิศทุกหน เป็นอริยะผ่องผุดสุดที่คน สู่มรรคผล..มีใด..ใช่ตัวเรา. "บ้านริมโขง" ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๕๔ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) หัวข้อ: Re: เศษ... เริ่มหัวข้อโดย: darkness_hero ที่ 13 พฤษภาคม 2011, 05:26:PM ในบางครั้งบางใครอาจคือ"เศษ" แต่บางเหตุบางการณ์อาจล้ำค่า อาจมองเพียง "เศษหัวใจ" ไร้ราคา หากแต่ว่าอาจมีค่า... กับใครบางคน |