|
หัวข้อ: รักไม่เคยตาย เริ่มหัวข้อโดย: กระรอกขาว ที่ 11 พฤษภาคม 2011, 05:58:PM มาจะกล่าวเล่าความที่งามงด ร้อยเรียงพจน์เปลี่ยนประพันธ์สรรค์ความหมาย มอบความเรียงแปลงแก้วเป็นกลอนกลาย สื่อขยายทราบทรวงดวงฤดี มีบุรุษชายงามนามว่าซี เป็นคนที่หล่อไซร้ใช้วิถี- ชีวิตร่อนใหลตามยามราตรี ใช้วิธีพลีกายหมายแลกเงิน ทั้งหญิงหม้ายชายเกย์รุมเห่เรียก นัดพร่ำเพรียกจองตัวกลัวห่างเหิน ซีก็มอบกามาให้พาเพลิน แล้วแยกเดินทางตนไม่สนใคร แต่นับว่าราตรีวันนี้แปลก หลังจากแยกแขกเก่าไม่เอาไหน มีเบอร์แปลกโทรมางงว่าใคร จึบรับสายตอบคำจำทักทาย เสียงอ้ำอึ้งติดอ่างช่างตลก แล้วก็ตกใจวางไปห่างหาย ซีก็งงสงสัยไม่ทันวาย ก็มีสายโทรเข้าเอ้าเบอร์เก่า พอรับสายอีกฝ่ายถามว่าซีหรือ ซีตอบอือนั่นใครไม่ขาดเขลา อีกฝ่ายว่าว่างให้มาหาเรา เพราะว่าเขาอยากใช้ให้ไปเจอ ซีตรองดูต้องรู้ดูให้ได้ จึงตอบไปให้ไปที่ไหนเหรอ รู้ที่เรียกแท็กซี่ไปจึงได้เจอ หน้าตาเธอน่ารักจังซีชั่งใจ หนุ่มน้อยเชิญเดินไปข้างในห้อง ซีก็จ้องมองดูก็รักใคร่ โอบหนุ่มน้อยปลุกปล้ำด้วยย่ามใจ น้องตกใจผลักซีหนีออกมา แล้วบอกซีว่าเขาไม่อยากได้ แค่เรียกให้มาคุยเป็นเพื่อนหนา แต่จะจ่ายให้เต็มตามราคา อยู่กับ"ต้า"จนหลับไปได้ไหมซี ซีก็งงอีกละอะไรนี่ ที่เรียกซีมาไม่ให้จู๋จี๋ แต่กลับให้มองหน้าแล้วพาที ซีว่าดีมีงี้ด้วยไม่เคยปอง คุยกันดูถูกใจใจต้องจิต พรหมลิขิตสานใจให้ทั้งสอง จนต้าหลับซีกลับไปหัวใจพอง ใจร่ำร้องว่ารักต้าน่ายินดี วันต่อมาซีไม่ไปทำงาน แต่กลับหาญไปหาต้าถึงที่ วันที่สามสองใจอยู่ได้ดี ซึ้งใจซีต้าเรียนที่เดียวกัน วันที่สี่นอนกอดพรอดนวลพักตร์ โอบอุ้มรักสนิทในดังใฝ่ฝัน ไม่มีคนสนใจซีตื้นตัน เพราะเขานั้นขายตัวคนกลัวเกรง ต้าเฉลยแอบรักมาสามปี แต่ไม่กล้าพาทีใจโหลงเหลง ด้วยเพราะกลัวเกลียดกันจึงพาลเกรง เหมือนบทเพลงกลัวใจไม่รักกัน วันที่ห้าชมดาวพร่างพราวฟ้า โอบไหล่บ่าซบหลับซับสุขสันต์ วันที่หกซีไปเรียนเพื่อนถามพลัน มาไงนั่นก่อนเฉยไม่เคยมา พอเรียนอยู่เพื่อนมาสกิดถาม เมื่อเช้ายามเพื่อเราเขามาหา แล้วบอกกล่าวเล่าว่าซีออกมา จากห้องหน้าห้องเขาไปหาใคร ซีก็ตอบว่าไปหาเด็กมั้ง เพื่อนตาตั้งไม่ตลกเดี๋ยวชกหงาย ซีจึงตอบว่าเรานั้นเข้าไป หาต้าไงอีกสาขาน่ารักดี เพื่อนขนลุกถามว่าจะบ้าหรือ ห้องนั้นคือห้องต้ามันเป็นผี เขาตายแล้วจะเผากันวันพรุ่งนี้ กล่าวจบซีก็ด่าอย่ามาอำ เพื่อนจึงลากซีตามมาดูนี่ เจ้าตัวซีตามไปเริ่มไม่ขำ ถึงคณะวิด-คอมเพื่อนพานำ เห็นบอร์ดย้ำประกาศมาว่าต้าตาย ใจสลดตกใจไร้แรงเรี่ยว หัวใจเหี่ยวหดห่อพลันฝันสลาย กลับไปยืนหน้าห้องต้าที่ว่าตาย คิดคิดไปทำไงให้ใจเย็น ระหว่างคิดจู่จู่ประตูเปิด ซีก็เกิดดีใจที่ได้เห็น ต้ากอดเข่าจ้องมาตาเยือกเย็น เปิดประเด็นรู้แล้วมาทำไม? ซีน้ำตาใหลรินด้วยสิ้นท่า กระโจนมากอดต้าน้ำตาใหล ต้าขอโทษซีว่าด้วยอาลัย ซีตามไปได้ไหมอยู่ด้วยกัน ต้าก็บอกวันนี้วันสุดท้าย ขอได้ไหมเป็นของซีอย่างที่ฝัน ซีจูบตอบมอบสังวาสฟาดฟันกัน กอดซบพลันหลับไปในอารมณ์ ตื่นขึ้นมาด้วยใจที่ร้าวเจ็บ ไร้ต้าเหน็บข้างกายไม่สุขสม วันนั้นเพื่อนพาซีที่เศร้าซม ไปเยี่ยมชมงานเผาเศร้าชีวี เมื่อไฟเผาน้ำตามาเป็นสาย เจียนจะตายร้องให้ไม่อายผี ต้าปรากฏร่างในสายตาซี- กระโจนทีกอดไปร่างไม่มี ต้าขอโทษที่ให้กอดไม่ได้ ซีร้องให้ทำไมใยต้าหนี ต้าก็ตอบต้านั้นแสนรักซี ใช้ชีวีเผื่อต้าด้วยนะกลอยใจ ซีได้ฟังเจ็บฝังดังฟ่าผ่า แล้วร่างต้าก็เลือนลางแล้วจางหาย ซีตะโกนก้องศาลาที่ต้าตาย ปานจะวายมอดม้วยด้วยตรอมใจ จากวันนั้นผ่านพ้นจนวันนี้ ชีวิตซีแสนดีมีความหมาย ด้วยตระหนักสัญญาตอนต้าตาย ซีจึงใช้ชีวิตด้วยพิจรณา อยู่ด้วยรักสายใยใจพันผูก กับกระดูกเถ้าถ่านของกานต์ต้า อยู่ด้วยรักโอบใจใช้ชีวา เผื่อคนรักนามต้าด้วยหัวใจ กระรอกขาว แต่งด้วยความชอบ หุหุ emo_106 หัวข้อ: Re: รักไม่เคยตาย เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 11 พฤษภาคม 2011, 09:53:PM สงสารซีผีต้ามาจรจาก จำต้องพรากฟากโลกวิโยคหา ใช้ชีวิตอิดโรยโปรยน้ำตา ดวงชีวาวอดวายมลายปราณ แต่ยังดีซีไม่ไปอยู่ด้วย โลกสุดสวยรวยสุขทุกสถาน ดำเนินต่อก่อเกิดประเสริฐกานต์ ต้าสมานผ่านในหัวใจซี emo_28 ฮ่าฮ่าฮ่า ชอบอ่านแนวนี้ครับ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ |