ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

พี่ๆน้องๆ หลายคนคงได้ดูละครไทยเรื่อง " ดอกส้มสีทอง " คิดยังไงกับละครเรื่องนี้กัน?

กระแสเรื่องนี้กำลังดังมากๆถึงแง่บวกและลบ
(http://pics.manager.co.th/Images/554000005601901.JPEG)

emo_84 emo_84 emo_84 emo_84

โดยส่วนตัวผมเป้นคนที่ไม่ดูละครครับ

ถามว่าคนอย่างเรยา คนอย่างเด่นจันทร์มีจริงในสังคมไหม ก็ต้องตอบว่ามี เราหลอกตัวเองไม่ได้หรอกครับ ประเทศเรามีคนแบบนี้เกิดขึ้นทุกวันนั่นแหละครับ ไม่ว่าจะมีละครหรือไม่ก็ตาม ตามทฤษฏีของ Frankfurt School ผู้ชมจะเป็นผุ้เลือกที่จะตอบสนองสิ่งที่สื่อนำเสนอ คนไทยส่วนใหญ่อยากทำ อยากแรง แต่เก็บไว้เพราะคำว่า "จริยธรรม" และ "มารยาท" หรืออะไรก็ตามที่เป็นตัวกำหนด รวมถึงการขัดเกลาทางสังคม พอมีตัวละคน "เรยา" เกิดขึ้น คนถึงได้อยากเป็นเรยากันเสียมากมายทั้งๆที่ก็รู้นะครับว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ดี เรยาจึงกลายเป้น Idol ทันทีและดันให้หนังเรื่องนี้กลายเป็นกระแสอย่างหยุดไม่อยู่

การพยายามปิดกั้นของกบว.นั้น ผมมองว่าไม่ใช่เรื่องดีครับ กบว.ควรศึกษาเรื่องของสื่อให้มากกว่านี้ก่อนที่จะทำอะไร ดูเถอะครับทีนมชิสุกะมันเซน คนดูดบุหรี่มันเซน(ทำยังกับคนดูไม่รู้ จะคิดว่ากัดไม้จิ้มฟันอยู่หรือไง?) แต่นางอัปสร หรือนางมนโฑมันไม่มีเซน ที่กับดอกส้มสีทองมันเซน แต่กับโฆษณาบางตัวที่ถ้ามันบอกว่าใช้แล้วได้ฟันหญิง ได้ฟันหนุ่มกลับมีออกมาอย่างไม่ขาดสาย เช่นโฆษณา น้ำหอม แชมพู โฟมล้างหน้า ฯลฯ

ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอพาดพิงไปยัง MICT ที่มีหน้าที่คล้ายๆกันคือแบนเว็บโป้กับเว็บบิท ผมไม่เห็นมันจะทำประโยชน์อย่างอื่นเลย เสียดายภาษีครับ แต่กลับเว็บหมิ่นที่นานๆจะแบนที พอจะเลือกตั้งก็เอาเว็บโป้มาแบนเอานหน้าไปเรื่อยๆ ทำอย่างกับผู้ชมทั้งประเทศอายุ 5 ขวบ แต่ทีเว็บด่าในหลวง ด่าราชินีอย่างหยาบคายกลับปล่อย ไม่รู้กลัวอะไรกัน

สิ่งที่ผมรู้สึกชื่นชมละครเรื่องนี้จริงๆคือการแสดงของเขาทำให้คนอินกันได้ขนาดนี้ เขาเก่งมากครับ ทั้งทีมงาน ผู้กำกับ นักแสดง และการตลาดที่สุดยอด(มี กบว เป็นคนหนุนอีกที)

ก็แค่ "อุบัติเหตุทางกาย"...ชอบตรงนี้มั่งครับ  เอิ๊กๆ



   emo_85

ไม่ตามติด เพราะคิดว่า ดูบ้าโหด
ยิ่งคนโสด โปรดอย่าดู เดี๋ยวคู่เหมือน...... ไปเรื่อยเลยนิ คริ ๆ
ดูยุ่งเหยิง เพลิงซุ้มแค้น แสนสะเทือน
ให้เป็นเกลื่อน ยังดีกว่า บ้ารักเธอ ..........โอ๊ย ยิ่งไปกันใหญ่เลยนิ 555

ชอบแนวเรื่อง วนาลี ที่พอรู้
ถึงเถื่อนอยู่ ดูแกร่งดี แถมมีเอ๋อ
พระเอกแรง แกล้งวิชบ้าง พลางสอนเธอ
แต่เด็กเด๋อ เพือนนางเอก โดนเขกฟรี... สงสัยกลอนเราจะเข้าป่า
(วิชได้เจอ รักแท้จริง ปิ๊งกันเลย......แล้วแต่จะเลือกให้จบเป็นวรรคไหนนะ 555)




 emo_84

โปรดเข้าใจคำว่าละคร-หนัง-หรือภาพยนต์ ด้วยนะครับ
มันเป็นการแสดง

แต่ถ้ากลัวว่าใครจะเอาอย่าง....เอาอย่างเรยา   emo_120
                               ....เอาอย่างเด่นจันทร์ emo_05
                               ....เอาอย่างคุณใหญ่ emo_02
                              .....เอาอย่างสินธร emo_15
                              .....เอาอย่างคุณดี๋ emo_30
 หรือเอาอย่างใครก็ได้ในละคร ไม่ใช่แต่จะเอาอย่างที่ไม่ดี.....อาจจะมีคนเอาอย่างตัวละครที่ดีก็ได้
มันอยู่ที่นิสัยของแต่ละบุคคล...และการเลี้ยงดู อบรม ของแต่ละครอบครัว
- การที่ละครเขาทำออกมาแล้วมีคนอิน...แสดงว่าเขาทำได้ยอดเยี่ยม
แล้วคุณ...จะไม่ให้เขามาเสนอ...อย่างนั้นหรือ.....หรือว่าคุณอยากดูแต่ละครน้ำเนาไร้สาระบ้าๆบอๆไปวันๆ

นี่คือ ความคิดเห็นของผม......กัลปาวสาน emo_100 emo_89

[/color][/b]

[/b]

            โดยความเห็นส่วนตัวอะนะ  ผมชอบละครที่เบาสมอง หรือละครที่มีเนื้อเรื่องสนุกชวนให้ติดตาม
เราสามารถดูได้โดยไม่ต้องคิดว่าใครแสดงเป็นพระเอกนางเอก  เพราะความน่าติดตามอยู่ที่เนื้อเรื่อง
ไม่ใช่ที่ตัวผู้แสดง  แต่ก็น่าแปลกที่ละครประเภทนี้ตัวผู้แสดงมักไม่ได้แจ้งเกิด  พอละครจบก็หายวูบไปเลย
ส่วนละครประเภทชีวิต หรือสะท้อนสังคมอะไรงี้  ส่วนมากผมไม่ชอบดู  หรือถ้าจะดูอาจเป็นเพราะว่า
ตัวผู้แสดงเป็นดาราที่เราชื่นชอบคลั่งไคล้อะไรงี้ ก็เป็นคงเป็นอะไรที่ฝืนใจดูอะนะ(ไม่กี่ตอนหรอก)
           โดยส่วนตัวแล้วผมเห็นว่า  คำว่ารายการบันเทิง  ชื่อก็บ่งบอกอยู่แล้วว่าดูเพื่อความบันเทิง
เพราะฉะนั้น รายการประเภทนี้ ก็ควรจะเป็นอะไรที่ดูแล้วสบายใจ  ไม่ปวดหัว ไม่คิดมาก
ถ้าดูละครแล้วต้องมานั่งปวดหัว  คิดมาก  เกิดความเครียด  อย่างนี้จะเรียกว่า บันเทิงได้อย่างไร ?
            สำหรับเรื่องราวชีวิต  การดิ้นรนต่อสู้  การถูกเอารัดเอาเปรียบ  ความโศกเศร้า  ความท้อแท้  ความยากจน
ปัญหาสังคม  ปัญหาครอบครัวบรรดาเรื่องเหล่านี้ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องให้ผุ้จัดละครหรือดารานักแสดงมาแสดงให้ดูหรอก
เพราะเรื่องพวกนี้พวกผม(คนดู)ได้เห็นในชีวิตประจำวันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันอยู่แล้ว  บางเรื่องก็แสดงเองซ้ำซากจนเบื่อ
ไม่จำเป็นจะต้องแสวงหาหรือเสพจากสื่อละครก็ได้   ผมว่าถ้าคุณต้องการสะท้อนปัญหาสังคม  คุณควรไปเปิดรายการ
โทรทัศน์เพื่อการศึกษาจะดีกว่า  หรือไม่ก็ไปทำรายการสื่อเช่นมูลนิธิปวีณาเป็นต้น
             

ขออนุญาตคิดต่าง จากท่าน GYVER นิดหน่อย คงไม่โกรธนะครับ


ท่านครับ ความบันเทิงเริงใจนั้น อยู่ใจจะบรรเทิง ซึ่งใจแต่ละคนไม่เหมือนกัน ใจท่านอาจจะบันเทิงแบบหนึ่ง แต่อีกหลายดวงใจก็อาจจะบันเทิงอีกแบบหนึ่ง ละครชีวิต เครียดเศร้า หัวใจท่านอาจจะไม่สบายใจ แต่อีกหลายดวงใจอาจจะสบายใจขึ้น เหมือนมีผู้รับชะตากรรมแทน เหมือนมีใครบางคนทำแทนจิตสำนึกในส่วนลึกที่ต้องการกระทำแต่ทำเองไม่ได้ เขาอาจจะผ่อนคลายจากการดูละคร ก็เป็นได้ ... ความบันเทิงใจไม่มีรูปแบบตายตัวขึ้นอยู่กับแต่ละดวงใจ ท่านจะไปจำกัดความบันเทิงให้เฉพาะที่เหมือนท่านได้อย่างไร?


ท่านครับ ท่านไม่ดูก็แล้วไป ไม่มีใครบังคับหรอกครับ ละครก็เกิดจากการแต่งเรื่องราวโดยนักเขียนที่ได้วัตถุดิบจากเรื่องราวจริง ๆ นี่แหละ มันจึงไม่ต่างจากชีวิตจริงเท่าไหร่ เพียงแต่มันมาอัดแน่นในละครบางเรื่องเท่านั้นเอง และบางบทท่านอาจเคยแสดงเอง บทไหนเอ่ย บทเจ้าสัวหรือเปล่า? (ขออภัยหากล่วงเกิน) ความซ้ำซากหรือเปล่าอยู่ที่ผู้ดู หากเรื่องไหนไม่มีคนดูเขาก็ไม่ทำซ้ำหรอก แต่เรื่องไหนถูกอกถูกใจคนดู ก็มักจะถูกนำกลับมาทำซ้ำบ่อย ๆ เช่น บ้านทรายทอง โลกหมุนไปทุกวัน คนรุ่นใหม่เกิดมาทุกวัน การทำซ้ำในเรื่องราวซ้ำๆ น่าจะเป็นสิ่งปกติของโลกนะครับ หรือท่านไม่เคยทำอะไรซ้ำๆ เลย?

เรื่องทำละครแบบไหนมันขึ้นกับคนดูนะครับ เขาก็ฟังเสียงตอบรับอยู่ การสะท้อนปัญหาสังคม เป็นภาระของศิลปินทุกคนครับ รวมทั้งกวีและนักกลอนด้วย ละครก็เป็นศิลปะอีกแขนงหนึ่งที่จะสะท้อนสังคมได้ เขาทำของเขาก็ถูกหน้าที่ของเขาแล้วครับ หากไปทำโทรทัศน์เพื่อการศึกษาแบบตรง ๆ เรตติ้งร่วงระนาว เขาก็คงหาวิธีทำให้เรตติ้งกลับมา ด้วยการแทรก เพลงบ้าง ละครบ้าง ให้คนชมก่อนที่จะแทรกสาระเข้าไปหละครับ สุดท้ายก็คงไม่พ้นละคร แล้วนักกลอนจะไม่สะท้อนภาพสังคมเลยหรือ? จะพร่ำรำพันอกหักรักคุดไปตลอดชาติหรือ? จะเดินย่ำสายลมแสงแดด ทะเลหาดทรายไปตลอดชาติหรือ? หรือจะแสวงหาแก่นหาสาระในชีวิต? ให้ตนเอง? ให้ครอบครัว? ให้สังคม? หรือไม่ให้ใครเลย?

กวีเอ๋ย
เจ้าเห็นมากกว่าที่ตามอง
เจ้าได้ยินมากกว่าที่หูฟัง
เจ้าได้กลิ่นมากกว่าที่จมูกดม
เจ้าลิ้มรสมากกว่าที่ลิ้นชิม
เจ้าสัมผัสมากกว่าที่ผิวผาด
เจ้ารู้สึกมากกว่าที่ใจคิด
เจ้าจะคับแคบ
ถมแต่ความว่างเปล่า
บนกระดาษ
หรือไร?
กวีเอ๋ย

        ผมเคยอ่านบทสัมภาษณ์เจ้าของค่ายละครผู้หนึ่ง
ที่เป็นทั้งเจ้าของค่ายละคร และก็เป็นเจ้าของบทประพันธ์ละครทีวีหลายเรื่อง
พูดง่ายๆก็คือเป็นทั้งผู้แต่งนิยายและก็เป็นทั้งผู้สร้างละครทีวีนั่นแหละ
แต่จะเป็นใครก็อย่าให้ผมต้องเอ่ยนามเลย เพราะผมเองก็ไม่ชัดเจนนัก คร้านที่จะไปจดจำ
แต่เนื้อหาใจความสำคัญของบทสัมภาษณ์ที่พอจะจำได้คร่าวๆก็คือ
เขามีความประสงค์ที่จะทำบทละครของไทยให้เป็นอมตะเช่นเดียวกับไซอิ๋ว(ละครอมตะของจีน)
ด้วยเหตุนั้นทุกๆ 5 ปี  เขาจึงพยายามนำเอาละครเก่าๆที่เคยฉายไปแล้วย้อนกลับมาสร้างใหม่อีก
ครั้งอาทิ บ้านทรายทอง  ทัดดาว บุษยา จำเลยรัก เป็นต้น emo_52(ฉะนั้นอย่าไปเข้าใจว่าละครบางเรื่อง
ที่ถูกนำมาสร้างใหม่เป็นหลายๆสิบครั้ง อย่างเช่น บ้านทรายทอง นั้น เป็นเพราะคนดูเขาชอบ)
       สำหรับผู้จัดบางค่ายนั้น  ถึงขั้นเคยบอกว่าละครยิ่งเน่ายิ่งดี คนดูยิ่งชอบ โฆษณายิ่งเข้า
เขาไม่ได้คำนึงหรอกว่าคนดูจะรู้สึกเป็นยังไง  จะอยากดูละครของเค้ามั้ย แล้วสังคมจะเป็นยังไง
เขาคิดแค่ โฆษณา  เรตติ้ง  และก็ให้ดาราในสังกัดของเขาแจ้งเกิดได้เท่านั้น  ส่วนละครของเขาจะ
ทำลายสังคมยังไง  สภาพจิตใจคนดูจะเป็นยังไงเขาไม่เคยคิดหร็อก
         ความจริงผมมีเรื่องที่จะพูดอีกเยอะ  แต่การพิมพ์กับการพูดมันไม่เหมือนกัน จึงขอพูดย่อๆแค่นี้แหละ
ส่วนใครจะรักยังไงชอบยังไง ผมไม่มีสิทธิ์ไปบังคับเขาอยู่แล้ว
          สิ่งที่ผมพูดไปมันก็แค่เสียงสะท้อนในมุมมองของผมเท่านั้นแหละ  ส่วนใครจะรับฟังหรือไม่ ผมคงไปบังคับเขาไม่ได้ emo_52

. .. ชอบพี่หลุย . ..  emo_70

หลากหลายความคิดเห็นแตกต่างกันไป  emo_54

ถ้ามีคนเป็นแบบเรยาในชีวิตจริงคงบาปมากสุดๆ  emo_120

จริงเหรอ....

อย่างที่บอกทีแรกว่าไม่ค่อยชอบแนวนี้เท่าไหร่  ดูนิดเีดียวก็เบื่อแล้ว emo_52  ทั้งดอกส้มสีทอง  ทั้งมงกุฎดอกส้ม

ส่วนเรื่องที่แล้ว ระหัสทรชนก็พอดูได้แต่ไม่ทันจบ  เพราะต้องไปต่างหวัดเสียก่อน emo_52

ส่วนเรื่องบาปหรือไม่  ไม่ขอวิพากษ์วิจารณ์ เพราะคนที่บาปกว่านี้ยังมีอีกเยอะ emo_52

ตอนนี้ชอบดู เรือนหอรอเฮี้ยนมากว่า  ส่วนเรื่องที่แล้วก็  รักไม่มีวันตาย emo_85 ดูแล้วสบายใจ ไม่ต้องคิดมาก..

ต่างคนต่างจิตใจต่างความคิด  emo_107

จบแล้วครับ
มีพระมาเทศน์ตอนท้ายด้วย

"ดูหนังดูลคร ให้ย้อนดูตน"



ได้คติธรรม นำชีวิต
ลาก่อน "เรยา"