ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

                                                                     น า น ม า แ ล้ ว
                                                                              โลกนี้มีดวงจันทร์ 2 ดวง
                                                                              ดวงหนึ่งเป็นชายและอีกดวงหนึ่งเป็นหญิง
                                                                              ดวงจันทร์ทั้งสองดวงนี้เป็นคู่รักที่รักกันมาก
                                                                              ในทุกค่ำคืน..ถ้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
                                                                              จะเห็นดวงจันทร์ทั้งสองดวงเคลียคลอคู่กันไม่ห่าง

                                                                                              แ ล้ ว วั น ห นึ่ ง
                                                                              ดวงจันทร์สาวได้เกิดไปหลงไหลมนตราแห่งดวงอาทิตย์
                                                                              จึงเผลอเลื่อนตัวตามห่างออกไปทีละน้อย..ทีละน้อย
                                                                              และลับหายไปจากดวงจันทร์หนุ่มในที่สุด

                                                                                              ด้ ว ย ค ว า ม คิ ด ถึ ง
                                                                              ดวงจันทร์หนุ่มก็ได้ออกตามหา
                                                                              วันเวลาล่วงผ่านไป..คืนแล้วคืนแล้วเล่า
                                                                              ก็ไร้แม้เงาของดวงจันทร์สาว
                                                                              จักรวาลนี้ช่างแสนกว้างใหญ่ไพศาลเหลือเกิน
                                                                              ดวงจันทร์หนุ่มจึงคิดและตัดสินใจ
                                                                              “หากเรามัวแต่ตามหาอยู่ดวงเดียวอย่างนี้ คงไม่ได้เจอแน่ๆ”
                                                                              จากนั้นก็ระเบิดตัวเอง แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจายไปทั่วจักรวาล
                                                                              เพื่อติดตามหาดวงจันทร์สาวผู้เป็นที่รัก

                                                                                             เ มื่ อ วั น เ ว ล า ผ่ า น ไป
                                                                               ดวงจันทร์สาวได้ประจักษ์ความจริงว่า
                                                                               แสงสดใสเจิดจ้าจากดวงอาทิตย์ผู้ยิ่งใหญ่นั้น
                                                                               มิได้มอบความอบอุ่นให้แก่เธอเพียงผู้เดียว
                                                                               หากแต่...สาดส่องไปยังที่ต่างๆ และดวงดาวอีกนับร้อยนับพัน
                                                                               ดวงจันทร์สาวจึงหวนกลับมาหาดวงจันทร์หนุ่มอีกครั้ง

                                                                                              แ ต่ ก็ ส า ย ไ ป
                                                                               แม้จะตามหาไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
                                                                               ก็ไม่พบพานแม้เงาของดวงจันทร์หนุ่ม
                                                                               จากนั้นดวงจันทร์สาวได้รู้เรื่องราวระหว่างที่เธอหลงทางทิ้งห่างไป
                                                                               และรู้ว่า...ไม่มีวันที่จะได้พบดวงจันทร์หนุ่มอีกแล้ว
                                                                               จึงได้แต่ร่ำไห้โศกเศร้าและเสียใจ

                                                                                              ด ว ง จั น ท ร์..ส า ว
                                                                               เมื่อในยามค่ำคืนมาถึง
                                                                               จึงเหลือเพียงดวงจันทร์สาวผู้แสนเดียวดาย 
                                                                               ที่...ในทุกๆ คืน จะพยายามเปล่งแสงสีนวลเจิดจ้า 
                                                                               เพียงเพื่อหวังส่องไปให้ถึงดวงจันทร์จันทร์หนุ่ม
                                                                               แต่พอนานวัน..ด้วยความอ่อนล้า
                                                                               แสงสีนวลผ่องก็ค่อยๆ สลัวจางลงจนมืดมิดหายไป
                                                                               เพื่อรอ..ที่จะกลับมาเปล่งแสงในคืนใหม่

                                                                                              ด ว ง จั น ท ร์..ห นุ่ ม
                                                                               ประกายจากเศษเสี้ยวที่แตกสลายของดวงจันทร์หนุ่ม
                                                                               กระจัดกระจายกลายเป็นดาวดวงเล็กดวงน้อยไปทั่วผืนฟ้า 
                                                                               ในทุกค่ำคืน..ก็พยายามเปล่งแสงที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดนั้น
                                                                               ส่งไปให้ถึงจันทร์สาวผู้เป็นที่รัก

                                                                                               ฟ า ก ฟ้ า ย า ม ร าต รี
                                                                               ในคืนใดที่มองเห็นดวงจันทร์ดวงกลมโตทอรัศมีไปไกลสุดนภา 
                                                                               คืนนั้น..ก็ไม่อาจมองเห็นดาวดวงน้อยกระจิดริดได้
                                                                               แต่หากคืนใดที่ท้องฟ้ามืดมิด..ไร้แสงแห่งดวงจันทร์
                                                                               ท้องฟ้ากลับมองดูสวยงามราวในฝัน 
                                                                               ที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยแสงระยิบระยับพร่างพราวจากแสงแห่งดวงดาว

                                                                                               จั น ท ร า แ ล ะ ด า ร า ร า ย 
                                                                               แม้ต่างจะพยายามเปล่งแสงทอประกายเพื่อไปให้ถึงผู้เป็นที่รักสักเท่าใด
                                                                               แต่ทั้งสองก็ไม่อาจพานพบกันได้อีก...ตลอดกาล 

                                                                     
                                                (http://image.ohozaa.com/i/37f/i636sj0.gif)                                                                                         
                                                                          รัตติกาล


**ตำนานนี้อ่านพบได้จากเวปทั่วไป
แต่รัตติกาลได้รับจากฟอร์เวิร์ดเมล เลยนำมาเรียบเรียงและเขียนใหม่ เศร้าจังนะคะ