ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

    มองตาเธอ ฉันก็เห็นในแววตา สิ่งที่เธอซ่อนไว้ในใจ
และตัวฉันเอง ต้องหันมองต้องเมินไป
เพื่อปิดปังหัวใจ
ทำไม เราสองคนไม่เจอกัน วันก่อน
ก่อนเธอมีเขานัน เดียวกาย
กำหนดจากฟ้า ดูชั่งโหดร้าย
ที่ทำให้ฉันมาเจอเธอ
    เมื่อมันสายเกินไป สายจนเกินไป
    จึงหมดสิทธิในตัวของเธอ
    และก็สายเกินไป เกินจะทำใจ
    เกินกว่าจะไม่รัก รักเธอหมดใจ
ไกลกันแค่เพียง ยื่นแขนไปกุมมือ
ไกลกับเหลือเกิน แม้รักกันเพียใด
ไม่มีวันสมใจ
    ทำไมเราสองคนต้องเจอกัน ให้เจ็บ
    ทำได้เพียงฝัน เพียงแค่ในฝัน
    ที่ฉันนันจะมีเธอ
และไม่รู้เมื่อไร
จะลืมภาพเธอ...