|
หัวข้อ: เสียงร่ำไห้จากไพรพฤกษ์ เริ่มหัวข้อโดย: อัศจรรย์จิต ที่ 27 เมษายน 2011, 10:56:AM ยินเสียงแปลกแตกตื่นทั่วผืนป่า เสียงใดหนากล้าบุกรุกไพรสัณฑ์ เสียงขู่ข่มลมหอบให้รู้กัน ลิงร้องลั่นพรั่นพรึงแทบถึงฟ้า เสียงเถาวัลย์ร่ำไห้เหมือนใครเหยียบ เกินจะเปรียบเทียบใดไม่มีหนา ชะนีไพรใจเสียเลียน้ำตา พลางร้องหาคนช่วยเอื้ออวยตน โพระดกตกใจใครหนอนั่น มาขับไล่ไพรสัณฑ์เหมือนปันผล มารุกล้ำทำลายคล้ายหน้าคน ช่างชอบกลล้อเหล็กไม่เล็กเลย บุกถางดงพงพฤกษ์รับศึกหนัก เกินจะรักษ์ยักษ์ใหญ่เป็นภัยเอ๋ย เหมือนหวังข่มป่าตายหมดลายเอย เพราะป่าเฉยเอ่ยไปก็ไม่ฟัง เสียงร่ำไห้ไพรเขตนิเวศน์เสีย ตกเป็นเบี้ยยักษีผู้มีหวัง จะก่อเรื่องเคืองขุ่นด้วยทุนคลัง หากใครยังฟังอยู่ให้ดูเอา หัวข้อ: Re: เสียงร่ำไห้จากไพรพฤกษ์ เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 27 เมษายน 2011, 12:19:PM (http://s1.postimage.org/19baazetg/untitled.png) (http://www.postimage.org/) (http://www.ohzeed.com/bar_009.png) (http://www.ohzeed.com) ๐ ..ไม่ถึงการณ์ ๐ emo_27 ๐ วิเวกวังเวงแว่วแผ่วกระพุ่ม ผกากลุ่มขยุ้มขยำระส่ำระสาย นกสกุนต์สกุณาปักษากาย ตื่นกระวายสาละวนพิกลกาล ๐ พฤกษ์พนาอาเพศเหตุวิสัย ฤาเพลิงไพรแผลงผลิตฤทธิ์ประหาร ต่างตะเกียกเพรียกพรูกู่กังวาน หมายทะยานเหยียบยื้อกระพือบิน ๐ เสียงกระเพื่อมเหลื่อมล้ำคำรามเร้า ไอเขมาเคล้าคลุ้งทุ่งกระถิน มัจจุราชชาติวุฒิขุดถางดิน แปลงกระสินธุ์เป็นกระแสแปรนิยม ๐ หาได้สนกลฉ้อห้อกลบเกลี่ย หวังแค่เบี้ยเรี่ยไรให้สนม พื้นนิเวศน์เขตป่าโศกาตรม ทิศทางลม ถมป่วนชนวนภัย ๐ พสุธาคราไร้ใบต้นปก เหมือนดั่งอกไร้ฮึดยึดไฉน วายุซัดพัดฝนหล่นวันใด ย่อมสิ้นไร้แรงกักดักวารี ๐ จำต้องปล่อยลอยล่ามตามกระแส สู้เมืองแปรแพ้ภัยไล่หลบหนี ท่วมท้องคุ้งทุ่งแควแลปฐพี ร้อนฤดีท่วมท้นอลเวง ๐ เหลือเพียงนกสกุณาถลาร่อน ที่บินรอนก่อนภัยไล่ข่มเหง มองน้ำมือ..ของมนุษย์..สุดหวั่นเกรง ฆ่ากันเองด้วยอนึ่ง...ไม่ถึงการณ์..ฯ (http://www.ohzeed.com/bar_009.png) (http://www.ohzeed.com) ***เมฆา...*** หัวข้อ: Re: เสียงร่ำไห้จากไพรพฤกษ์ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 27 เมษายน 2011, 12:39:PM (http://www.ohzeed.com/nature_002.jpg) เสียงร่ำไห้จากไพรใครยินบ้าง สองหูต่างอึงอนบนป่าเขา เสียงเครื่องจักรคำรามตามใหญ่เบา ก้องลำเนากลบเสียงสำเนียงไพร เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังลั่นฟ้า กล่าววาจากดดันให้หวั่นไหว ข่มสะอื้นจากป่าพาเศร้าใจ เสียงผู้ใหญ่ดังก้องต้องฟังคำ นับประสาสรรพสิ่งที่อิงป่า ไม่คณาอารมณ์ของคมขำ อ้างชีวิตไร้ค่าอย่าห้ามทำ เจ้าจงจำ...ข้าจะเอาเจ้าต้องยอม มันเป็นเสียงเผด็จการมารขานรับ มันมาขับมาถางสร้างไฟหลอม มันขู่ฆ่าถ้าหือคือตรมตรอม มันมาพร้อมอำมหิต..ผิดจากคน. "บ้านริมโขง" (http://www.fwdder.com/data/mail/2009/11/02/1257146287665/image/__fwdDer.com__-141808036-image002.gif) หัวข้อ: Re: เสียงร่ำไห้จากไพรพฤกษ์ เริ่มหัวข้อโดย: กาญจนธโร ที่ 27 เมษายน 2011, 01:44:PM emo_48 emo_33 สัตว์ป่าเนา เขาพฤกษ์ รับศึกใหญ่ แตกตื่นไกล ใจสั่น อกขวัญแขวน บ้างผกโผน โจนถลา หาดงแดน ที่ห่างแคว้น เขตคน แล้วจนใจ ลัดเลาะล้า พนาสณฑ์ ล้วนคนรุก ซอกซอนบุก บั่นมา น้ำตาไหล โอ้!ป่าเอ๋ย เคยขจี นี่อะไร ทั้งต้นใบ ไร้แม้ตอ พ้ออาดูร ระงมก่น คนเหวย ช่วยเผยถ้อย จักรุกร้อย พงไพร ให้แหลกสูญ จวบย่อยยับ ดับสิ้น ถิ่นจำรูญ เจ้าพอกพูน พิบัติภัย ให้ใครกัน ____________ emo_111 emo_111 emo_111 emo_111 หัวข้อ: Re: เสียงร่ำไห้จากไพรพฤกษ์ เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 27 เมษายน 2011, 03:45:PM (http://add.ohzeed.com/images/15630.jpg) ต้นมะค่าสักใหญ่ให้ซึมเศร้า ลำต้นเราเขาบากรอบขอบโคนนั่น ตัดอาหารลำเลียงเลี้ยงทุกวัน คงเปลี่ยนผันจำฝืนยืนต้นตาย เคยพุ่มใหญ่ใบเขียวเริ่มเหี่ยวแห้ง หงิกกรอบแดงร่วงปลิวเป็นทิวสาย กองเต็มพื้นนั่นหนากระจัดจาย คงจะกลายเชื้อไฟได้อย่างดี กิ่งที่แห้งเรียงชิดติดลมโบก เกิดไหวโยกเริ่มผ่านการเสียดสี อุณหภูมิร้อนรุ่มสุมอัคคี เปลวไฟมีลุกไหม้ขยายแนว ที่ต้นเล็กล้มหายกลายเป็นเถ้า ต้นใหญ่เล่าชัดเด่นเป็นทิวแถว นายทุนใหญ่เห็นมาตาวาวแวว สมหวังแล้วป่าเสื่อมโทรมโถมกันมา ยื่นจำนงพันผูกปลูกทดแทน ว่าหวงแหนป่าดงพงพฤกษา ส่วนต้นใหญ่โค่นไปไม่นานนา นำต้นหญ้าปลูกไว้หมายอำพราง เวลาผ่านเวียนรู้ฤดูฝน น้ำไหลท้นไร้สิ่งทิ้งกั้นขวาง ดินภูเขาพังทลายลงหลายทาง เป็นแอ่งกว้างเจิ่งนองครองดินตม เสียงร่ำไห้จากไพรพฤกษ์ให้นึกย้อน ใครก่อก่อนตอนนี้ที่ขื่นขม ใครกันหนามาเศร้าเฝ้าโศกตรม ใครกันหนอโง่งมน้ำจมเรือน. นพ หัวข้อ: Re: เสียงร่ำไห้จากไพรพฤกษ์ เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 28 เมษายน 2011, 01:48:PM พนาสัณฑ์สั่นคลอนหลากขอนไม้ พฤกษาใบ้ใจช้ำน้ำตาร่วง เคยยืนหยัดถัดพื้นผืนดินทวง คนตักตวงหวงเขตเจตจำนง หวังใช้หล้าทำดินถิ่นอาศัย พนาไพรใกล้สูญอาดูรหลง ต้นไม้ใหญ่ใช่ยันพื้นมั่นคง ถูกโค่นลงดงดอยทยอยเตียน ขอนไม้ร้างกลางป่าประดาเพิ่ม ตามดงเดิมเสริมรอยหลายร้อยเสี้ยน บนซุงใหญ่ใกล้เขาคนเข้าเยียน โค่นตัดเวียนเตียนหมดสลดใจ ซุงกองสุมทุมทับนับไม่ถ้วน ทั้งหมดล้วนชวนเศร้าเป็นเป้าใหญ่ สำนึกคนบนภพประสบใด มีแต่ภัยไหลวนจนมึนเมา อีกหน่อยดิน,สินธุ์,ไพร,สัตว์ไหนอยู่ บนแหล่งภูคู่ดอยรอยภูเขา คงจะเห็นเป็นเหล็กลวงทำเอา แทนภาพเงาเหล่าผาพนาพี (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ |