พิมพ์หน้านี้ - ร่ำกัญชา

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: เพื่อเธอ ที่ 27 เมษายน 2011, 08:20:AM



หัวข้อ: ร่ำกัญชา
เริ่มหัวข้อโดย: เพื่อเธอ ที่ 27 เมษายน 2011, 08:20:AM
ใต้แสงเทียนเนียนส่องผ่องพักตรา

เอิบพรายพริ้มลิ้มกัญชาพาเสสรวล

เปลวไฟลนป่นเนื้อเรื่อรัญจวน

จรุงกลิ่นรินหวนร่วนอุรา

ร่ำกัญชาคราครวญรวนกระบัด

ดั่งสายคลื่นครืนซัดพัดเรือไหว

ลอยสมุทรสุดเคว้งคว้างร้างกว้างไกล

คร่ำครวญไซร้ใคร่ครวญทวนกัญชา


หัวข้อ: Re: ร่ำน้ำตา
เริ่มหัวข้อโดย: อัศจรรย์จิต ที่ 27 เมษายน 2011, 09:27:AM

ครวญในเขตขอบเศร้าคนเรารัก
หลงจมปลักกัญชาระอาแสน
เขาสุขเสพสุขใจหาใดแทน
เขาหวงแหนกัญชากว่าหน้าเมีย

ให้ก่อไฟในครัวมัวแต่ยุ่ง
ข้าวหมดยุ้งทุ่งนาก็มาเสีย
จานต่อไปให้แข่งแย่งหมาเลีย
หมดเงินเบี้ยเสียหัวโธ่ผัวเรา


หัวข้อ: Re: ร่ำกัญชา
เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 27 มิถุนายน 2011, 03:06:AM
วิเศษใดไหนเล่า เท่าที่คิด
ล้วนนิมิตเลวร้ายให้กรายหา
ตัวผอมแห้ง แรงอ่อน นอนสูบยา
บางรายบ้า ท้ารบตบเทวัญ

มือไขว่คว้าหาอากาศ หวาดหวั่นอก
ยืนท้าชกกับลมทำข่มขวัญ
ตะเบ็งโพล่งส่งเสียงเถียงใครกัน
ดังสนั่นลั่นเล่า เมากัญชา





หัวข้อ: Re: ร่ำกัญชา
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 27 มิถุนายน 2011, 08:50:AM

ไม่มีทาง ช้างหมี กลัวผีแสก
พร้อมลุยแลก แตกดับ กับทุกสิ่ง
มาชิดใกล้ ใต้เหนือ เสือลางลิง
ไม่เคยวิ่ง ทิ้งมัน บ้องกัญชา

บอกตามจริง สิ่งนี้ กลัวที่สุด
วายะบุตร ฉุดรั้ง ดังซู่ซ่า
เสียวเหลือใจ ไฟวูบ ตอนสูบยา
ทั้งนางฟ้า สวรรค์ พลันหายไป

(เหมียนเคยยย..ง้านแหละ..อิอิ..)

รพีกาญจน์ 59