|
หัวข้อ: คำถามที่ไร้....คำตอบ เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 21 เมษายน 2011, 08:37:AM (http://www.ohzeed.com/fell_016.jpg) (http://www.ohzeed.com) แววตาใสเอ่อล้นปนคำถาม ทุกโมงยามเฝ้ารอพ่ออยู่ไหน! หนูรอแม่เฝ้าคอยอย่างน้อยใจ ทอดทิ้งหนูจากไป......ทำไม!กัน หนูโหยหาอ้อมแขนแสนอบอุ่น หมายนอนหนุนตักแม่แท้จริงนั่น อ้อมแขนพ่อ.....อุ่นไหม!ใจเล่งวัน มีวันนั้น.......หรือไม่!ใจอยากรู้ ยามค่ำคืนยืนดูหนูมองฟ้า ขอองค์แถนเทวาเมตตาหนู กอดตุ๊กตาไร้สีรูปหมีพลู นอนคุดคู้หมองเศร้าเขาทิ้งลง เป็นความคิดจากใจที่ไร้เสียง แม่ลำบากหากเลี้ยงจึงเขวี้ยงส่ง พ่อละคะเหตุใดไม่มั่นคง หรือประสงค์เห็นหนูอยู่แบบนี้ ปากอยากเรียก "พ่อแม่" แค่สักครั้ง อยู่ด้วยหวังวาดไว้ไร้วิถี มองครอบครัวคนอื่นชื่นฤดี เขาคงมีความสุข....ทุกข์คือเรา (http://www.ohzeed.com/bar_181.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: คำถามที่ไร้....คำตอบ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 21 เมษายน 2011, 12:37:PM emo_33 emo_111 emo_33 อ่านแล้วยังนั่งเหม่อเธอหรือนี่ ไยชีวีอาภัพโชคอับเฉา เกิดเพียงครั้งยังพรากจากยังเยาว์ พ่อแม่เราอยู่ไหน...ไม่เคยเจอ น้ำตาซึมแทนเธอเผลอทึกทัก อยากจะเรียก..ลูกรัก หักเสนอ สมมติตนเป็นพ่อ..พอให้เธอ.. ได้เผยอปากเรียก...สำเหนียกคำ ฉันเคยมีพ่อ – แม่ แต่ท่านจาก ฉันยังอยากร้องเรียกเพรียกเสียงพร่ำ ฉันยืนงงปลงสุขทุกข์มานำ ฉันยังจำวันสิ้นใจ...ท่านไกลเรา แต่นี่เธอไม่เห็นเป็นเด็กน้อย สองท่านลอยเธอคว้างอย่างเงียบเหงา ไม่ห่วงหาอาลัยช่างใจเบา ความซึมเศร้าบดทับให้อับจน จะมองใครไหนหนามาเป็นท่าน จะมองใครให้ทานการขัดสน จะมองใครสนิทหน้าคราทุกข์ทน จะมองใครไหนซักคนหม่นรำพัน ชีวิตเดียวยังอยู่ต้องสู้ต่อ เพียงอย่าท้อสิ้นทางให้สร้างฝัน สู้ชีวิตสู้ชะตาจงฝ่าฟัน มีสักวันต้องแกร่ง..ด้วยแรงใจ. "บ้านริมโขง" emo_48 หัวข้อ: Re: คำถามที่ไร้....คำตอบ เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 21 เมษายน 2011, 01:27:PM มรสุมคลุมค้างมักสร้างเรื่อง ให้ฝุ่นเคืองค้างตาพาอับเฉา ถูกมองข้ามสนามโศกหนอโตรกเงา มืดมัวเข้าเหงาคอยจะร้อยรัด สำนึกหนาหาไปก็ไม่พบ ดินเสื่อมกลบทบทวนไม่หวนหัด ระเริงรัวมั่วใครก็ไม่ชัด ไส้ที่ตัดทิ้งไว้ใครดูแล ฝนที่ค้างรางตายังถาโถม พายุโหมซัดหัวรอยรั่วแผล ฟ้าที่ฟาดบาดลึกในศึกแด ทั้งกระแสลมเศร้ายังเข้ารุม เหยื่อความหยาบบาปตกในรก-ลูก ความผิดถูกผูกทางมาสร้างสุม สัญจรผ่านมานหมองทุกช่องมุม เหมือนถูกจุ่มทุ่มจมในตมทราม สวัสดี ครับดีใจจังที่เจอกันที่นี่ ดาวระดา หัวข้อ: Re: คำถามที่ไร้....คำตอบ เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 21 เมษายน 2011, 04:47:PM (http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/GetAttachmentCAC5RRMY.jpg) คำตอบนี้ที่รออย่างท้อแท้ จากพ่อแม่ของหนูท่านอยู่ไหน? คำตอบนี้ยังไม่มีจากผู้ใด จงเฉยไว้ก่อนหนา อย่าร้อนรน จงอยู่กับวันนี้ให้ดีก่อน จงผันผ่อนปัญหาอย่าสับสน จงอยู่อย่างเป็นหนึ่งที่พึ่งตน จงเป็นคนแข็งแกร่งจากแรงทาน จงขอบคุณสวรรค์ที่สรรค์สร้าง ให้รูปร่างของหนูที่ปูฐาน ครบอาการสามสิบสองมิต้องคลาน ให้ดักดานดิ้นรนอย่างคนเลว จงตั้งตนเป็นคนดีมีศีลสัตย์ อย่าเซซัดพลัดหลงไปลงเหว แม้ไม่มีค่าล้ำอย่างคำเปลว จะหนักเอวเพียงไรให้สู้ทน เราเกิดมาใช้กรรมที่ทำไว้ จะเป็นไรเป็นกันสู้ดั้นด้น แม้ไม่มีแม่พ่อเราก็คน คงหลุดพ้นสักวันอย่าหวั่นเลย คำตอบนี้ที่ยังไม่ได้รับ เจ้าจงพับเก็บไว้รอใครเอ่ย จงอยู่อย่างใจอุ่นให้คุ้นเคย แล้วสักวันมันคงเผยออกมาเอง emo_60 emo_55 "ปรางค์ สามยอด" หัวข้อ: Re: คำถามที่ไร้....คำตอบ เริ่มหัวข้อโดย: สล่าผิน ที่ 11 พฤษภาคม 2011, 12:32:PM น่าสงสารเด็กน้อยคอยอบอุ่น โถแม่คุณคงเหงาและเศร้ายิ่ง ไร้เดียงสาไยลูกถูกละทิ้ง สงสารจริงเด็กน้อยลุงพลอยตรม ขาดพ่อแม่แลเจ้าต้องเศร้าหลาย ยังมิวายมาครวญชวนขื่นขม ร่ำไห้หาพ่อแม่ไปใฝ่ชื่นชม อยากภิรมย์เหมือนผู้อื่นได้ชื่นใจ อดทนเอาเจ้ายังกำลังสู้ เพื่อจะอยู่ยืนหยัดหัดสู้ไหว เจ้าต้องแกร่งแข็งจิตคิดสู้ไป เจ้าอย่าได้ทดท้อต่อภัยพาล ลุงขอเป็นเช่นพ่อช่วยต่อสู้ เจ้าจงอยู่ต่อไปเพื่อให้ผ่าน ชีวิตเรานั้นไม่อยู่ได้นาน เจ้าต้องกร้านชีวิตด้วยจิตงาม สล่าผิน 11พค.2554 |