|
หัวข้อ: ...วันดวล... เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 06 เมษายน 2011, 03:56:PM (http://image.free.in.th/z/ix/qwrqcacahgbre9cacd9ll0cac9kzq7ca25pag1cav5s17zca44m3g5caywe5bvcalvawavcavaid97cajdkw3jcawbnr7acaxkt87qcaips5l5caqi4sifcaceijklca3k8ln0caam4pncca0t6sfy.jpg) ข้างนอกนั้นฝนเทลง, มาตรงหัว กระจกมัวลมแรงแสงหรุบหรู่ ไม่ทันคิดผิดแผกแปลกฤดู ยืนหดหู่ในภวังค์เพียงครั้งเดียว ทีละต้น, ทีละต้น, ที่ฝนซัด คืนสงัดพัดใจให้ห่อเหี่ยว เกลื่อนก่นซากที่เห็นหมุนเป็นเกลียว น้ำไหลเชี่ยวแดงกร่ำครอบงำใจ ปล่อยให้ผ่านไปตามชะตากรรม สิ้นสุดการกระทำก็หวนไห้ มองเห็นภาพความตายที่หายไป ต่างเจ็บไข้ว่ายวนทุรนทุราย ฟ้ารั่ว!!! ยังตื่นกลัวแจ่มชัดไม่เหือดหาย ซากที่เห็นนอนหนาว, กล่าวทักทาย เจ้าจะอยู่หรือตาย!! เจ้าเลือกเอง สบสายตาพายุ, มัจจุราช สายฟ้าฟาดคลื่นลมเข้าข่มเหง หนึ่งมนุษย์ก้าวไปไม่กลัวเกรง สิ้นบทเพลงแตกหัก, จักรู้กัน ใต้คืนฝนกระหน่ำ, ข้าฉ่ำยิ้ม ได้ลองลิ้มรสชาติความหวาดหวั่น โดยทั้ง-ทั้งที่รู้ ยิ้มสู้มัน เพื่อผ่านพ้นคืนวัน, อันร้าวราน. ......................... emo_108 |