|
หัวข้อ: ...เสียงรำพัน ถึงเทวดา... เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 04 เมษายน 2011, 08:56:PM (http://image.free.in.th/z/iq/lcuj2xcaux6aracalzl1agcav9bohjcahp8kiscap6s6swcaauj3k1caeaumyeca0ssfgzca35de9dcamyg895ca2azf37cacdplqrcamwnct1cau0oaefcap3wmsccajwyapsca1tr7s6cazvnd7r.jpg) โอ้ ใครทำซ้ำซากจากเบื้องหน้า ข่าวน้ำป่าพาเหงาเศร้าล้นเอ่อ นานหลายปีดีดักที่จักเจอ เหมือนละเมอขึ้นตื่น แล้วยืนงง? เคยสงบนิ่งงันสั่นสะท้าน น้ำซึมผ่านทุกอณูดูลุ่มหลง จากวันแล้ววันเล่าที่เฝ้าปลง ก็ยังคงไหลแทรก ให้แปลกใจ น้ำสีแดงน่ากลัวจนตัวสั่น หอบเอาฝันพ้นผ่านจะต้านไหว ยางที่ลงข้าวที่ปลูกผิดถูกใด จึงต้องไหลไปหมด เกินอดทน เทวดา ท่านเอ๋ย ! ข้าเคยคิด ข้าทำผิดสิ่งใดไยไม่สน ต้องลงโทษโกรธเคืองเรื่องใดคน ให้หมองหม่นทนย่ำ คอยซ้ำเติม ได้ยินไหม? เสียงคนที่บ่นพร่ำ ถูกกระทำสำนึกมันหึกเหิม ในโลกที่หยาบกร้านวิญญาณเดิม จะต้องเริ่มกี่ครา บอกข้าที!!! .............. emo_111 หัวข้อ: Re: ...เสียงรำพัน ถึงเทวดา... เริ่มหัวข้อโดย: Lจ้าVojกaoนบทนี้* ที่ 05 เมษายน 2011, 01:40:AM หรือเป็นวันสุดท้ายทำลายโลก ก่อให้เกิดทุกข์โศกสุขโยคหนี คงถึงกัลปาวสานเข้าผลาญพลี ให้โลกนี้แตกดับย่อยยับลง หรือพระเจ้าองค์ใดมีใจเกรี้ยว หมายโลกเบี้ยวใบนี้เป็นคลีผง เมื่อเยื้อยุดมนุษยธรรมสุดดำรง ตัดใจปลงหมายแยกให้แหลกลาญ ถึงที่สุดฉุดรั้งยั้งไม่ไหว จึงส่งภัยพิบัติเข้าเพื่อเผาผลาญ โลกงามเด่นเห็นมาก็ช้านาน ต้องถึงกาลย่อยับลงกับมือ... emo_52 หัวข้อ: Re: ...เสียงรำพัน…ถึงเทวดา... เริ่มหัวข้อโดย: คนแบกไมค์ ที่ 05 เมษายน 2011, 02:01:AM เทวดา..จ๋า...ข้าน้อยวิงวอนกราบ
ให้ความทราบถึงเทว...ดาจ๋า ข้าน้อยอยากมีรัก ปักอุรา ทรมานมาเนิ่นนาน ก็หลายปี เหมือนผืนดินขาดน้ำชโลมรด นกขาดรังกกปรกอาศัย ข้าน้อยขาดรักระทมใจ ส่งคู่หทัย..ทันใด..ให้ข้าที emo_79 โอมมม...เพี้ยง จุดธูปปักลงที่ตรงหน้า ขอคำมั่นสัญญาหมาย ให้เสร็จสมสำเร็จกิจในทันใด จากนี้ไปภายใน 7 วัน เพี้ยงงง.. emo_100 emo_100 หัวข้อ: Re: ...เสียงรำพัน ถึงเทวดา... เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 10 เมษายน 2011, 10:41:PM ในวันนั้นที่ฉันไม่มีใคร เธอทำให้หวั่นไหวในใจฉัน จนฉันสร้างสวรรค์วิมาน สร้างสะพานอันแข็งแกร่งแห่งรักเธอ ในวันที่ฉันรู้ใจเธอนั้น กลับเป็นวันที่ร้าวรานเสมอ สวรรค์วิมานที่สรรสร้างอย่างเลิศเลอ กลายเป็นภาพเบลอชั่วพริบตา ในวันที่ฉันนั้นร้องไห้ ไม่มีใครคอยปลอบใจหรอกหนา ไม่ต้องการให้ใครเห็นน้ำตา ไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าฉันก็รักเป็น ในวันนี้ยังคงปลงไม่ตก ยังจุกอกทุกครั้งเมื่อได้เห็น ยังเป็นห่วงไกลๆเหมือนเคยเป็น ยังซ่อนเร้นรักจางให้ห่างเธอ ในวันที่เธอสิกขาจะลาบวช ฉันคงได้แค่สวดมนต์ให้เยอะๆ คงไม่ได้ร่วมกรรมทำบุญหนุนตัวเธอ ให้ชะตาพาพบเจอเธออีกคราว ในวันที่เธอนั้นห่างไกล ขอให้ใจเธอสุขอย่าร้อนหนาว ขอให้เธอมีชัยในทุกเรื่องราว ถ้าเจอกันอีกคราวขอให้เราต่างสุขใจ |