|
หัวข้อ: บทกวีเพื่อชิวิต เรื่อง อุทกภัย เริ่มหัวข้อโดย: monday1 ที่ 01 เมษายน 2011, 12:11:AM อุทกภัย
อุเปนทรวิเชียรฉันท์ สยามประเทศยล คณะคนก็รำคาญ ก็ภัยนิสัยพาล บมิเว้นและวุ่นวาย กระหน่ำฉะแน่นอน อุระอ่อนมิเอียงอาย จะคิดก็จิตคลาย คณะเพื่อนก็เหมือนพัง พิบัติมิบอกบุญ ทะลุขุ่นและหนุนขัง ก็ใจสิใหญ่จัง บมิชื่นจะเชยชม นครก็คร่ำครวญ ปะทะสวนมิสุขสม ก็น้ำสินานนม จะทะลักและลุกลาม ถนนก็ฝนนอง ปะทะสองตลิ่งสาม ขยายตลอดยาม ก็มิไกลจะเกิดกรรม และร้อนก็อ่อนรับ ปะทะตับขยับตำ มนุษย์สิฉุดนำ กะประมาณสิขานมา วิกฤตและการกิน ระยะสิ้นมิสร่างซา ประหนึ่งก็ถึงนา ดุจหมายขยายมี อุทกภัยถึง บมิซึ้งนครศรี สุราษฎร์ก็รอรี ปริมาณสะท้านเมือง ก็ภัยพิบัติพิษ วิปริตก็หลายเรื่อง จะคืนก็ฝืนเคือง วิปโยกและโศกยัน นราธิวาสรวน บมิควรชะน้ำคัน สตูลก็ตีบตัน จะสะอื้นมิฝืนอาน พิบัติขจัดบท ชิชะกฏก็เกินกาล หทัยบไหวทาน ก็จะร่ายสหายเรียน นายตุ้ม คลองสามวา ประธานชมรมนักกวีเพื่อชีวิตคลองสามวามหากล ที่ปรึกษาชมรมนักกลอนบึ่งกุ่มวรรณศิลป์ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] |