พิมพ์หน้านี้ - ~~๐ ไม่เชื่อใจ? ๐~~

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนน้อยใจ+กลอนขอโทษ => ข้อความที่เริ่มโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 30 มีนาคม 2011, 08:18:PM



หัวข้อ: ~~๐ ไม่เชื่อใจ? ๐~~
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 30 มีนาคม 2011, 08:18:PM

(http://www.ohzeed.com/bar_124.gif) (http://www.ohzeed.com)

จบสิ้นลงตรงนี้หรือที่รัก
อุตส่าห์เฝ้าฟูมฟักรักถนอม
พอมาถึงวันนี้ที่เราพร้อม
สองใจหลอมหนึ่งเดียวเกลียวกลับคลาย

ความเชื่อใจในกันสะบั้นขาด
เกิดความหวาดระแวงเคลือบแคลงฉาย
รักสะดุดหยุดนิ่งถูกทิ้งตาย
ไม่มีแล้วความหมายสายสัมพันธ์

ระหว่างเราเงาเห็นเป็นกลุ่มก้อน
วิ่งไล่ต้อนพลัดพรากจากความฝัน
กว่าจะถึงจุดนี้ตั้งกี่วัน
เธอกับฉันพันผูกร่วมปลูกรัก

ทุกถ้อยคำจำได้เชื่อใจหนอ
พร้อมเคลียคลอมั่นใจได้ประจักษ์
ตัดสินใจไปหาไม่ช้าชัก
ไยจึงหักรักทิ้งหล่นกลิ้งจม

หัวใจเธอเผลอไผลหรือไรเล่า
หรือรักเก่าไฟลุกเกิดสุขสม
รักคนไกลไม่แท้แค่อารมณ์
เพียงหวังชมเชยเล่นเช่นมาลี

จบสิ้นลงตรงคำ “ไม่เชื่อใจ”
สิ่งสำคัญยิ่งใหญ่ในรักนี่
หากว่าฉันนั้นไซร้ไร้ความดี
เป็น “กากี” เชิญได้ไม่ต้องมา

(http://www.ohzeed.com/bar_124.gif) (http://www.ohzeed.com)

"กานต์ฑิตา"
๓๐ มีนาคม ๒๕๕๔

(http://i106.photobucket.com/albums/m242/axiemeluv/Borders%20Dividers/wow.gif)


หัวข้อ: Re: ~~๐ ไม่เชื่อใจ? ๐~~
เริ่มหัวข้อโดย: สุดสาย ที่ 30 มีนาคม 2011, 09:22:PM
(http://add.klonthaiclub.com/images/5840884088.jpg)


ถ้าจะลา..ร้างกัน..ในวันนี้
ขอคนดี..ช่วยกลบ..ลบรอยหา
ฉันจะลืม..ทุกอย่าง..ที่สร้างมา
ในทุกช่วง..เวลา..สัญญาเรา

ไม่เชื่อใจ..กันแล้ว..คงแคล้วจบ
อย่าอยู่กัน..เพื่อพบ..ลบรอยเหงา
บอกฉันมา..สักคำ..ซ้ำก็เอา
ไม่อยากเขลา..รอจบ..ทบทวนใจ

จบสิ้นลง..ตรงคำ..ย้ำว่าจาก
ให้เวลา..พลัดพราก..หากทำได้
ฉันจะลืม..ความหลัง..ครั้งห่วงใย
ตื่นขึ้นมา..วันใหม่..( จะ ) " ไม่มีเธอ "

 ขออนุญาตร่วมแจมค่ะครู ( ขอมาแบบสั้นๆ นะคะ )
ขอบคุณมากๆ สำหรับคำแนะนำ ( อีกครั้ง ) ค่ะครู

(http://yamiejung18.webs.com/photos/D-day-A1/x23.png)

..nara..




หัวข้อ: Re: ~~๐ ไม่เชื่อใจ? ๐~~
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 31 มีนาคม 2011, 12:35:AM

(http://www.ohzeed.com/fell_014.gif) (http://www.ohzeed.com)

เมื่อไม่เชื่อใจหนาไยมาพบ
หรือเพียงสบโอกาสที่วาดหวัง
คนรักเก่าเขาทำใจช้ำพัง
อยากให้เขาหันหลังกลับมามอง

ฉันจึงเป็นหมากเดินบังเอิญโง่
ให้เธอโชว์ยั่วเขาเศร้าหม่นหมอง
ใจเธอยังแน่นเหนียวอยากเกี่ยวดอง
โอกาสทองมาถึงจึงไม่ช้า

เธอเอาความจริงใจฉันไปทิ้ง
เธอเอาความรักจริงไปผลาญพร่า
เธอเอาความฝันมีไปบีฑา
เธอเอาความปรารถนาไปฆ่าฟัน

ในสายตาเธอมองแค่ลองเห็น
มิใช่เป็นตัวจริงอิงแอบฝัน
เพียงคลายเหงาเศร้าใจไปวันวัน
คอยสัมพันธ์เก่าคืนระรื่นทรวง

ทุกถ้อยคำจำนรรจ์ที่ฉันเอ่ย
ที่เธอเคยเชื่อใจในทุกช่วง
ในวันนี้เธอเห็นเป็นคำลวง
ฉันไม่หวงห้ามคิดเป็นสิทธิ์เธอ

ฉันอาจเจ็บเหน็บหนาวปวดร้าวหม่น
ไม่ต้องสนใจฉันมั่นเสมอ
หากรักเก่ากลับวนมาปรนเปรอ
แม้ฉันเอ่อน้ำตาอย่าห่วงใย


"กานต์ฑิตา"
๓๑ มีนาคม ๒๕๕๔

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/1240047140.gif)