|
หัวข้อ: ผู้อันเป็นที่รัก เริ่มหัวข้อโดย: ฉันมันก็แค่นี้ ที่ 28 มีนาคม 2011, 10:36:AM ผู้อันเป็นที่รัก(กลอนเปล่า) ผู้อันเป็นที่รักเอ๋ย จงมองดาราที่พร่างพรายบนฟากฟ้า จงมองดูพระจันทร์ที่กำลังส่องแสงแห่งความห่วงหา และเจ้าเห็นอีกมุมหนึ่งนั้นไหม...จงดู ผู้อันเป็นที่รักเอ๋ย จงมองดูสายน้ำทร่ามกลางหมู่ดาราจันทราน้อยใหญ่ จงมองดูอีกสิ่งหนึ่ง ที่มันคงอยู่ใกล้ๆ และเจ้าเห็นดวงตานั้นไหม...จงดู ผู้อันเป็นที่รักเอ๋ย จงมองพี่...คนที่รักเจ้าเท่าชีวิตยิ่งกว่า พร้อมเป็นทุกสิ่งอย่างให้เจ้า...ถึงแม้นว่า ต้องสิ้นลมหายใจ...เพียงเจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป จะเป็นดารา..แห่งความคิดถึง... จะเป็นพระจันทร์...ยามเจ้าเหงาดวงฤทัย จะเป็นสายน้ำ...หากเจ้ามองแล้วชื่นฉ่ำทรวงใน จะเป็นดวงใจ...คู่เธอ...ตราบฟ้านิรันดร์ ฉันมันก็แค่นี้ emo_17 หัวข้อ: Re: ผู้อันเป็นที่รัก เริ่มหัวข้อโดย: กัลมลี* ที่ 28 มีนาคม 2011, 01:29:PM (http://www.ohzeed.com/fell_006.jpg) (http://www.ohzeed.com) คืนฟ้าปิด หลับตาให้สนิท...เธอผู้เป็นที่รัก ลมแรง ห่มหนาว พริ้มตานอนหนุนตัก ฉันจะเป็นหลักให้เธอ หิ่งห้อยพร้อยแสงทุกแห่งหน ส่องสว่างเส้นทางตนอยู่เสมอ ดวงใจอย่าหม่นหมองสิ่งต้องเจอ ตะวันวาวจะเสนอรักมาทอ วันฟ้าปิด หลังม่านฟ้าดวงอาทิตย์ยังแสงก่อ หรือเธอเองเร่งก่อไฟไม่รีรอ ยลดอกไม้ชูช่อด้วยใจงาม ...เธอผู้เป็นที่รักยิ่ง... ...ฟ้าสูง...ผาสูง... ปรารถนาสิ่งใดหรือคือคำถาม? โคนรุ้ง โค้งแนบดินบางโมงยาม ...อยากพริ้มตาใต้ฟ้าคราม... หรือปล่อยมือฉัน...ไปไต่ฟ้า? (http://www.ohzeed.com/bar_143.gif) (http://www.ohzeed.com) |