ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

            .......ปล่อยสยายเส้นศกลงปรกบ่า


          ...ผินพักตราดารณีผีกระสือ


          ...เผยอเขี้ยวเอี้ยวสะบัดเข้ากัดมือ


           ...จักแย่งยื้อจอกเหล้าเจ้าตัวดี


             ......สาดแสงจันทร์ส่องทั่ว!!!หัวกับไส้


           ...ลอยเข้าใกล้เผยพักตรามารศรี


           ...ขอเสวนาร่วมจำนงวงเมรี


           ...ชมศศีงามล้ำตามคำ..เชิญ




..เรื่องเล่าจากเจ้าวันเพ็น...ตอนที่ ๖..๗..๘



...ตอนที่๖..

......……คอยหนูเล่าเรื่องใช่ไหมเอ่ย..อิ๊..อิ๊....วันนี้มี๊ทำความสะอาดบ้าน ..อื้อออ...ไม่ใช่บ้านซักกาหน่อย..มันเป็นชั้นลอยที่มีบริเวณกว้างๆมี๒ห้อง นอนที่มี๊สามารถจัดทุกอย่างได้ถูกใจหนูมาก....ตอนสายมากๆมี๊เหนื่อยก็เลยนอน พักคุยกับหนูเรานอนหลังชนกันมี๊เปิดพัดลมตัวเล็ก ของหนู ย้ำๆๆๆ ของหนู...มันเป็นพัดลมสี่เหลี่ยมตัวเตี้ย..ตัวเล็กต่ะหากมี๊ซื้อให้หนูเปิด สลับกับที่ตัวใหญ่กว่าหนู...มี๊บอกว่าเมื่อวานที่เข้ากรุงเทพใครๆที่บ้าน เสนาก็ถามถึงหนูว่าหนูสบายดีมั๊ยป้าดากับอาม่าบ่นไม่มีใครช่วยกิน...อาม่า ชอบคลุกข้าวอร่อยๆให้หนูแล้วก็ชอบเรียกให้มี๊ปีนข้ามรั้วไปช่วยอาม่าทำอะไรๆ ที่ลูกอาม่าห้ามทำ...เฮ้อออออ..หนูก็คิดถึงทุกคนที่หนูรู้จัก...แต่ลึกๆที่ หนูคิดถึงมากน่าจะเป็น..นัง...เอ๊ยยย..น้องถุงเงินกับยัยโรส...ที่ตอนนี้ เค้าอยู่ใต้ดินที่บ้านเสนา...หนูเห็นทุกเช้าเวลามี๊รดน้ำพี่ต้นไม้มี๊จะทัก เสมอๆ...หนูเองฉี่เสร็จหนูก็จะไปทักค่ะ....ใต้พื้นดินของบ้านเสนาหนูดมดู แล้วเต็มไปด้วย...ความรัก...มากมายก่อนที่หนูจะมาอยู่...



...ตอนที่๗..



......เมื่อคืนหนูหลับสบายยยกับกลิ่นหอมเหมือนโรงพยาบาลเด็ก...มี๊ชอบถูพื้น ด้วยน้ำยาไล่เชื้อโรค....นานแล้วมี๊เคยบ่นว่าหนูไม่เร้าใจเล้ยยยไม่มีแมงบน ตัวให้มี๊จับเหมือนยายๆป้าๆทั้งหลายที่ตอนนี้อยู่บนสวรรค์...หนูเลยพยายามหา มาไต่บนตัวหนู๑ตัวตั้งสองวันแน่ะค่ะกว่าจะหาได้...เอาใจมี๊ค่ะ...พอมี๊เห็น มี๊ร้องกรี๊ดดดแล้วก็หัวเราะถามหนูว่าไปหามาจากไหนคะแมงตัวนี้เค้าผ๊อม มมผอม...เย็นๆมี๊จะพาหนูไปทะเล ดีใจจัง...ครั้งที่แล้วหนูได้พายน้ำด้วยล่ะหนูชอบเล่นน้ำมี๊จูงหนูลงไปในน้ำ ทะเลตอนแรกๆหนูก็กลัวค่ะน้ำเยอะกว่าโอ่งบัวที่หนูชอบไปวักน้ำเล่น...หนูคิด ไม่ถึงว่าน้ำมันก็วิ่งได้เหมือนหนู..มันวิ่งตามหลังหนูแล้วก็ผลักหนูหน้า จิ้มทราย...หนูเลยเอาใหม่วิ่งลงไปไล่งับมัน กั่บ กั่บ กั่บ..วิ่งไปลงไปเรื่อยๆขาหนูสั้นยืนไม่ถึงค่ะน้ำมันกินตัวหนู..เข้าไปใน จมูกด้วย...หนูเลยทำขาแบบใบพายตัวหนูก็ลอยได้...พายไปไล่งับน้ำไปสนุกกกกที่ สุด...น้าต่ายหัวเราะหนูหาว่าหนูทำปากเหมือนเป็ด กั่บ กั่บ...



...ตอนที่๘



............เดือนนึงพอดีที่หนูกับมี๊มาอยู่ที่นี่...,มี๊เดินไปรดน้ำพี่ ต้นไม้ที่ฝากไว้บ้านป้าติ๋มอีก๗ต้น...พี่ๆเค้ายังอยูได้ค่ะแต่มี๊บอกว่าเค้า ห่อเหี่ยวไปนิดนึง...พี่ชมนาดแสนสวยที่ก่อนมาพี่เค้าออกดอกเต็มต้นเหมือนลา บ้านเก่า...ดอกอ่อนที่ยังไม่บาน..ดอกบานเป็นช่อหอมๆ...พี่พุทธาคนที่เค้ามา ล้อมขุดต้นไม้ให้มี๊บอกว่าต้องริดใบต้นไม้ออกให้หมด มี๊ต้องตัดใจให้พี่พุทธาตัดดอกหอมๆนั่นทิ้งเหลือแต่ต้นโย่งเย่ง...วันนี้มี๊ ไปรดน้ำมี๊เห็นใบเล็กๆเขียวใสผลิออกมาแล้ว..มี๊ปลอบพี่ต้นไม้ทุกต้นว่า เดี๋ยวจะมารับอย่าจากไปนะคะ...พี่ต้นไม้หลายต้นมี๊เอาไปไว้ที่ศาลแม่พิมพ์ ตรงแหลมแม่พิมพ์ค่ะอย่างพี่ทิวา ราตรี พี่นางแย้ม พี่เขี้ยวกระแต พี่ชบาสามัคคี..มี๊เรียกพี่ชบาแบบนั้นเพราะพี่เค้ามีทั้งสีเหลืองสีแดงในดอก เดียวกัน.....ตรงที่มี๊ใช้ทำงานมี๊ดีใจที่มองออกไปเห็นต้นไม้เขียวๆของบ้าน ข้างหลังมีชมพู่ลูกสีแดงน่ากินด้วยค่ะมี๊อุ้มหนูวางบนโต๊ะทำงานแล้วชี้ให้ หนูดู...ไม่ได้โม้นะคะ...เวลามี๊ทำงานมีลมเย็นๆ...มีนกเสียงหวานนานๆ ครั้ง...มีแมวตัวโตเดินผ่านบนหลังคา...แล้วก็มีหนูนอนอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้มี๊ทำสายจูงสำหรับอยู่บ้านของหนูให้ยาวขึ้น...หนูก็เลยเดินไปดูโน่นดู นี่ได้ไกลขึ้นค่ะ...แต่แป๊บเดียวหนูก็คิดถึงมี๊ต้องกลับมานอนใกล้ๆตาม เดิม.....ก็หนูรักมี๊นี่คะ..



..เรื่องเล่าจากเจ้าวันเพ็น.. ตอนที่๙




......ยายศรียังพยายามสอนหนูให้สวัสดี..หนูเลยลุกขึ้นยืนสองขาแป๊บนึงค่ะตอน น้าต่ายให้หมูกรอบๆหนูกิน...ยืนนานมากหนูเมื่อยค่ะพุงหนูมันกลม...มี๊กับหนู มีภาษาและการละเล่นที่เรารู้กัน...เวลาหนูปวดหลังเพราะนอนมากหนูจะทำก้น โด่งๆแล้วมี๊จะสับหลังให้หนูเบาๆซาบ๊ายยยซาบาย...มี๊บอกว่าเป็นสปาค่ะ..การ ละเล่นที่ตื่นเต้นของหนูคือเวลามี๊ปล่อยผมยาว..ยาวววววววแล้วกางเล็บแหลมๆ ของมี๊...ร้องเสียงเย็นๆว่า...ฉานเป็นผีปอบฉานนนจะกินสะดืออออ...แล้วมี๊จะ ตะครุบตรงสะดือจุ่นๆของหนู.....แหมม..อายจัง..สะดือจุ่น...มี๊บอกว่าหนูไม่ ได้คลอดที่โรงพยาบาลเด็กเหมือนน้องถุงเงินแต่คลอดที่บ้านแถวซอยปรีดี พนมยงค์...ตามมีตามเกิด...หนูเลยสะดือจุ่นค่ะ...
น้องถุงเงิน..มี๊บังคับบบหนูให้เรียกนัง..เอ๊ยยน้องถุงเงินแบบ นี้...แอ่ะ....มี๊มักจะโดนให้รับอุปถัมภ์พวกหนูเสมอๆเวลาเพื่อนคนไหนไม่ต้อง การพวกหนู...น้องถุงเงินเป็น๑ในนั้นค่ะ......น้องถุงเงินเค้าเป็นไฮโชค่ะคุณ น๊ายยคุณนายต้องนอนบนผ้าผมแกะหนูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่คือหนูอิจฉาน่ะค่ะ..แต่ ตอนที่น้องถุงเค้าอ่อนแอมากๆแบบว่าเค้าแก่..หนูเลยสงสารแต่งผมให้เค้ามี๊ก็ ยังไม่ไว้ใจหนูเท่าไหร่กลัวหนูงับหัวน้องถุง..แต่หนูไม่ได้ทำนะคะเพราะตอน นี้หนูรักเค้าเหมือนที่มี๊รัก...คืนที่น้องถุงเงินจากไปอยู่บนสวรรค์ เราอยู่ด้วยกัน...มี๊บอกรักน้องถุงเงิน...สวดมนต์บทที่ดีๆให้เค้าฟังแล้วจน ถึงเวลาน้องถุงเงินก็จากไป......จนเช้า...มี๊ฝากน้องถุงเงินไว้ใต้ดินใกล้ๆ ต้นพี่ชบาสามัคคีด้วยมือของมี๊เองค่ะ...หนูคิดถึงบ้าน….









 

 emo_47