|
หัวข้อ: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 10:49:AM ส า ย ล ม แ ห่ ง ค ว า ม เ ห ง า มาปลุกเร้าหัวใจฉัน ให้หาใครสักคนเคียงข้างกัน เผื่อว่าความเหงานั้นจะจางไป แ ล้ ว อ ยู่ ที่ ไ ห น กั น น ะ คนที่จะมาสลายความสั่นไหว ในวันที่ฟ้ามีสีเปลี่ยนไป แล้วจะมีไหมที่หัวใจเป็นสีชมพู หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 11:01:AM ส า ย ล ม ยั ง ค ง พ า พั ด คล้าย - คล้ายจะผูกมัดความเหงาเอาไว้ ดอกไม้ดอกหนึ่งปลิวมากจากทิศไกล คงเหงาเหมือนกันใช่ไหมดอกไม้สีดำ แ ห้ ง เ !!! CENCER !!!่ ย ว ไ ร้ สี สั น คงเป็นเหมือนกัน ช่างน่าขำ โดดเดี่ยวเดียวดายเป็นงานประจำ สีซีดจางยังคงเวียนมาซ้ำ - ซ้ำ ที่เดิม หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 11:16:AM ค ว า ม เ ห ง า ยั ง ค ง ไ ม่ เ ป ลี่ ย น สี แรงลมยังคงที่อย่างทุกครั้ง ดอกไม้สีชมพูกลับหมดกำลัง เป็นดอกไม้สีดำที่มีความหวังเลือนลาง เ ช่ น กั น กั บ ส า ย ล ม ต ก วั น ต ก แม้โผผกไปทั่วทิศยังอ้างว้าง เดินโดดเดียวตลอดทาง แม้แต่เงาลาง - ลางยังไม่เห็นเลย หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 11:28:AM ยั ง ค ง แ ว ะ เ วี ย น ม า ห า ในหนึ่งช่วงเวลาที่ทำไหว สายลมแห่งความเหงาจะาพบดอกไม้ พัดพาไปยังโลกกว้างไกลสัหนึ่งคราว เ มื่ อ เ ว ล า นั้ น ม า ถึ ง สายลมสยายหนึ่งนำพาความเหน็บหนาว หยอกเย้าแก้เหงาอีกทั้งวานดวงดาว ฝากความคิดถึงไปให้ดอกไม้ราวพราวพื้นดิน หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 11:41:AM ส า ย ล ม จ ะ ย้ อ น ก ลั บ ม า เ ส ม อ ไม่ทิ้งให้คอยเก้อ อย่าหวั่นไหว ความเหงาเมื่อห่าง ยังฝากดาวบนฟ้าไกล กระพริบแทนสัญญาใจ ว่าจากไปไม่นาน ด อ ก ไ ม้ ไ ม่ แ ห้ ง เ ฉ า ลมคงไม่เหงาเหมือนวันวาน เมื่อมิตรภาพปลูกหว่าน สองความเหงาผสานเพื่อสลายความเหงาให้บางลง หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 25 มีนาคม 2011, 11:57:AM ...และถ้า...เพิ่มเป็นสามในความเหงา รับได้หรือเปล่า...แบบว่าเศร้า...ว่าหลง อยากหลอมรวมเราไว้...ด้วยใจมั่นคง เป็นสำนักเหงา...เศร้า...ปลง...ตลอดไป ...ยินดีต้อนรับ...กับเหงานี้ พัดมาอีกซี...อย่าหนีไปไหน รู้สึกตะหงิด...ติดเยื่อหุ้มหัวใจ คล้ายๆอ่อนไหว...อยากอยู่ใกล้ๆ...และ...เหงาไปพร้อมกัน...กับเธอ...!!! emo_79 .................................//ทอฝันค่ะ หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:01:PM ต า ม ห ลั ก ค ว า ม จ ริ ง เ มื่ อ ร ว ม ค ว า ม เ ห ง า มาบวกเข้าคงมากล้น แต่เมื่อความเหงาของดอกไม้สายลมปะปน ความเหงากลับร่างหล่นออกจากใจ ส า ย ล ม ยั ง ค ง พั ด โ บ ก พริ้วไหวโยกไปทั่วโลกใบใหญ่ เมื่อถึงคราวจะย้อนกลับไป พัดอุ่นไอให้ดออกไม้เบ่งบาน หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:08:PM ...และถ้า...เพิ่มเป็นสามในความเหงา รับได้หรือเปล่า...แบบว่าเศร้า...ว่าหลง อยากหลอมรวมเราไว้...ด้วยใจมั่นคง เป็นสำนักเหงา...เศร้า...ปลง...ตลอดไป ...ยินดีต้อนรับ...กับเหงานี้ พัดมาอีกซี...อย่าหนีไปไหน รู้สึกตะหงิด...ติดเยื่อหุ้มหัวใจ คล้ายๆอ่อนไหว...อยากอยู่ใกล้ๆ...และ...เหงาไปพร้อมกัน...กับเธอ...!!! emo_79 .................................//ทอฝันค่ะ ห า ก ร ว ม ส า ม ค ว า ม เ ห ง า เอามาปั่นเข้าดัวยกันวันนี้ ความรู้สึกอ้างว้างคงไม่มี เหลือเพียงความรู้สึกดี - ดีเข้ามาแทน ข อ บ คุ ณ ก า ร ต้ อ น รั บ มาขานขับกับควงแขน เยือนโลกแห่งความเหงาและต่อแกน ในพื้นที่สุดจะ Romance แบบเหงา -เหงา ด้วยกัน หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:17:PM ส า ย ล ม จ ะ พั ด ผ่ า น ทุ้งน้ำกว้างขนานกับแพผักบุ้ง ความเหงาต่าง - ต่าง นา - นา จะช่วยพยุง ให้ไออุ่นลอยฟุ้งทั่วแผ่นนที ล ม ฝ น จ ะ พั ด ไ ห ว โยกไกวความเหน็บหนาวในนาทีนี้ แบ่งบันความสดชื่นสู่ก้านใบนัยที ให้ความเหงาที่มีจางไป หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:36:PM ก า ร เ ดิ น ท า ง ยั ง ไ ม่ ห ยุ ด สิ้ น ไอกรุ่นกลิ่นดอกไม้ยังหอมหวาน มื่อเวลาผ่านไปเชื่อว่าไม่นาน จะกลับมาไหวหวานฝ่าความเหงาไป ส า ย ล ม ยั ง ค ง เ ดิ น ท า ง ไ ม่ รู้ จ บ สิ้ น ได้เสียงยลยินรับความหวั่นไหว ความเหงาบนโลกที่กว้างไกล มีมายมายเหลือเกินดอกไม้เอย แ ล้ ว ส า ย ล ม จ ะ ผ่ า น ม า แต่ก็ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านเฉย ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลย ความเหงารอการรมตัวเหมือนอย่างเคย .. ดอกไม้สีชมพู หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:41:PM พี่ผักบุ้งนาหน้าฝน ฟังแล้วคิดถึงคนบางคนบนฟากฟ้า คนที่เคยเอ่ยย้ำคำมั่นเป็นสัญญา ว่าเดือนหกปีหน้าเค้าจะกลับมายามฝนพรำ นี่ยังเป็นเพียงหน้าร้อน คงยังไม่ถึงตะวันรอนตอนพลบค่ำ แม้ปีนี้ปีที่หกในอกจำ แต่ยังเชื่อมั่นในคำย้ำก่อนจากลา... ...................................................... ...ถ้า...กลอนเปล่า...มันยึกยัก เปลี่ยนใส่ฉันทลักษณ์...ไปเลยดีกว่า ไม่ว่าคนบนท้องฟ้า... หรือผักบุ้งนา...ก็คือกัน ...ยังมิถึง...เดือนหก แต่ฝนก็ตก...เห็นไหมเล่านั่น จะเอาอะไรแน่...ก็แค่...ผ่านไป...วันวัน หากหัวใจยังเชื่อมั่น...สุดท้าย...ก็ต้องกลับมา...จิงป่ะ??? emo_82 .............................//ผักบุ้งนาหน้าฝน หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:45:PM emo_111 อยากจะเหงาเมื่อเขาเอาใจห่าง อยากจะวางไม่มองจ้องความเหงา อยากบอกลาแม้อาลัยในใจเรา อยากบรรเทาลงบ้างทำอย่างไร เอาความเหงารวมกลุ่มรุมกันแบ่ง มายื้อแย่งแห่งเหงาเอามากไหม ผมมีเหลือมากเกินสุดเขินใจ อยากแบ่งไปให้หมดลดระทม ความเหงาผมเหงาหนักรักมากหลาย เกินจะหมายหญิงใดให้สุขสม จึงต้องเหงาตัดใครไม่ชื่นชม... จากอารมณ์...ไม่พ้นจนเหงาครอง ด้วยเมื่อรักชนรักหักสะท้อน สาวต่างงอนอ้อนคำยังทำหมอง ต่างหนีหายกลายอื่นไร้ชื่นปอง เหงาจริงน้องเหงาดิ้น...ไร้กลิ่นนาง... "บ้านริมโขง" emo_116 หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:46:PM ก า ร เ ดิ น ท า ง ยั ง ไ ม่ ห ยุ ด สิ้ น ไอกรุ่นกลิ่นดอกไม้ยังหอมหวาน มื่อเวลาผ่านไปเชื่อว่าไม่นาน จะกลับมาไหวหวานฝ่าความเหงาไป ส า ย ล ม ยั ง ค ง เ ดิ น ท า ง ไ ม่ รู้ จ บ สิ้ น ได้เสียงยลยินรับความหวั่นไหว ความเหงาบนโลกที่กว้างไกล มีมายมายเหลือเกินดอกไม้เอย แ ล้ ว ส า ย ล ม จ ะ ผ่ า น ม า แต่ก็ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านเฉย ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลย ความเหงารอการรมตัวเหมือนอย่างเคย .. ดอกไม้สีชมพู ...สัญญา...จะกลับมา วันที่เหนื่อยล้า...หวังลมยังอยู่ ได้โปรดเถิดนะ...ขอให้เอ็นดู ดอกผักบุ้ง...สีชมพู...นี้อีกครา...นะจ๊ะ...!!! emo_79 ...................//ผักบุ้ง หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:46:PM ด อ ก ไ ม้ ยั ง ค ง ส ว ย ส ด ในใจอาจปลดแล้วความเหงา ซีฟง ยังคงมองหาเงา ดออกไม้ดดอกเก่าบนทางไกล ร อ ค อ ย อ ยู่ ต ร ง นั้ น จะพััดพาความฝันไปให้ ลมเย็น - เย็นจะพริ้วไกล ลดความเหงาที่ร้อนในใจให้เอง หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:52:PM ฉันทลักษณ์ อักษร กลอนภาษา แสนอิจฉา ข้าเอง เก่งไม่ถึง เพียงกลอนเปล่า เขลาอยู่ พอรู้ดึง กลอนเปล่าจึง พึงวิถี ที่ว่ามา - - - - - - - - - - - ดอกผักบุ้ง .. ที่คุ้งน้ำ รอฝนฉ่ำ .. ให้นำเขา พาคนชื่น .. คืนลำเนา เดือนหกเข้า .. คงเหงาคลาย หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 12:57:PM ขอบคุณสายลมที่หวังดี ขอให้คิดถึงที่นี่ตลอดไปได้ไหม อย่าห่างเหินอย่างล้างเกินจนเลยไป ขอแค่บางครั้งก็ได้ ให้หัวใจได้อิ่มเอม ไ ม่ ป ล่ อ ย ใ ห้ อ้ า ง ว้ า ง อ ย่ า ง ใ ค ร เ ข า สายลมหงา - เหงาจะเดินทางไปหา รออยู่ตรงนั้นแม้ไกลตา จงรับรู้ความห่วงหาจากดวงดาว ส า ย ล ม กำ ลั ง ทำ ห น้ า ที่ อยู่ตรงนี้กำลังย่างก้าว บนทานเดินที่ทอดยาว จะเก็บเรื่องราวไปเล่าให้ฟัง หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 01:04:PM emo_111 อยากจะเหงาเมื่อเขาเอาใจห่าง อยากจะวางไม่มองจ้องความเหงา อยากบอกลาแม้อาลัยในใจเรา อยากบรรเทาลงบ้างทำอย่างไร เอาความเหงารวมกลุ่มรุมกันแบ่ง มายื้อแย่งแห่งเหงาเอามากไหม ผมมีเหลือมากเกินสุดเขินใจ อยากแบ่งไปให้หมดลดระทม ความเหงาผมเหงาหนักรักมากหลาย เกินจะหมายหญิงใดให้สุขสม จึงต้องเหงาตัดใครไม่ชื่นชม... จากอารมณ์...ไม่พ้นจนเหงาครอง ด้วยเมื่อรักชนรักหักสะท้อน สาวต่างงอนอ้อนคำยังทำหมอง ต่างหนีหายกลายอื่นไร้ชื่นปอง เหงาจริงน้องเหงาดิ้น...ไร้กลิ่นนาง... "บ้านริมโขง" emo_116 เ มื่ อ ค ว า ม เ ง า พั ด ม า .. เงยหน้าขึ้นฟ้ารับลมสาย สายลมจะพัดหาให้ความเหงากระจัดกระจาย แล้วยิ้มรับวันสบาย - สบายให้เหงาคลายลง หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 25 มีนาคม 2011, 01:04:PM (http://www.ohzeed.com/bar_153.gif) (http://www.ohzeed.com) ...ดอกไม้นา...ขออยู่...เป็นผู้เพื่อน กลับมาเยือน...ยามใด...เฝ้าใฝ่หา ด้วยรับรู้...แรงลึก...ตรึกวาจา ควรค้นค่า...เคียงคุ้ง...ผักบุ้งดอน... (http://www.ohzeed.com/bar_153.gif) (http://www.ohzeed.com) ......ไปก่อนน้าาา..แล้วเจอกัน...//ผักบุ้งนา หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 01:28:PM ([url]http://www.ohzeed.com/bar_153.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ...ดอกไม้นา...ขออยู่...เป็นผู้เพื่อน กลับมาเยือน...ยามใด...เฝ้าไฝ่หา ด้วยรับรู้...แรงลึก...ตรึกวาจา ควรค้นค่า...เคียงคุ้ง...ผักบุ้งดอน... ([url]http://www.ohzeed.com/bar_153.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ......ไปก่อนน้าาา..แล้วเจอกัน...//ผักบุ้งนา แม้จากกัน จากใด จากใจสั่น จะพบกัน พบเพือน พบเดือนใหม่ จะวันปี วันเดือน วันเลือนไป จดจำไว้ จำได้ จำไม่จาง เป็นลมสาย ลมเพ ลมพัดหวน มาเย้ายวน เย้าหลอก เย้าหยอกบ้าง จะพัดพา พัดวี พัดที่ทาง สายลมจาง ลมไกว ลมไหวตาม ี- -" กลบท บทกลอน บทที่ยาก แต่งลำบาก ลำเค็ญ ลำเลียงษร พาจะงง จะงวย จะหงา่ยนอน คงขำซ้อน ขำร่วน ขำขวนเรา หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 01:42:PM รอฟังเรื่องราว ที่สายลมจะบอกเล่าจากฟ้ากว้าง จะทำกล่องเล็กเล็กบาง เก็บใส่ความรู้สึกไม่ให้ห่าง เลอะเลือนไป ดอกไม้ดอกเก่า จะส่งกลิ่นคลุกเคล้าหอมไหว ในยามที่สายลมพัดทอดไป ทุกคนคงรับรู้ได้ในตัวตน... จ ะ ร้ อ ย เ รี ย ง เ รื่ อ ง ร า ว จ า ก ฟ า ก ฟ้ า เก็บเอามาฝากไว้ให้ เฮยอิง ดอกไม้บานที่ใจไม่เคยทิ้ง ดดอกเฮยอิงโปรดจงรอรับสายลม อี ก ไ ม่ น า น เ ท่ า ไ ห ร่ จ ะ ไ ป ห า สายลมมาตามฤดูคู่ผสม หลากฤดูในวันเดียวเทียวล่องลม คงได้ชมเชยเจ้า .. ดออกเฮยอิง หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 01:48:PM เ พี ย ง ค ว า ม เ ห ง า ผั ด ผ่ า น ก็ไหวซ่านหวาดหวั่นไปทั่ว ไม่อยากพบเจอเพราะว่ากลัว ความเหงาที่กำลังลอยประชิดตัวเข้ามาทุกที ยิ่ ง ห ว า ด ก ลั ว เ ท่ า ไ ห ร่ ยิ่งทำให้หวั่นไหว .. อยากหนี แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งไกล้ทุกที ความจริงที่อยู่ตรงนี้ .. ความเหงาที่มี ... หนีไม่พ้นเลย ... หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 06:17:PM ยังรอฟังเรื่องราวเก่าๆ แม้บางครั้งก็เหงาจนหวั่นไหว เฮยอิงผู้นี้ยังรอสายลมหวังดีพัดผ่านใจ รอวันนึงคงผ่านมาได้ยังคงที่ใช่ไหมความเร็วของสายลม ขออย่าได้ทดท้อ ใจคนรอคงพอสุขสม หากเหนื่อยล้าหวนกลับมานะสายลม ดอกไม้ดอกนี้จะเพราะบ่มจนสายลมเพิ่มกำลังใจ เ วี ย น ห มุ น อ ยู่ ท่ า ม ล า ง โ ล ก ก ว้ า ง มีเหนื่อยบ้าง .. ท้อบ้าง แต่ยังมีความหวัง มีแรงใจ มีแรงพลัง กลิ่นกรุ่นนั้นยังเพิ่มเติมแรงศรัทธา ด้ ว ย สั ญ ญ า กั บ ด า ว ที่ ล อ ย เ ก ลื่ อ น ว่าจะไม่ลบเลือนเหมือนฝนซา ห่างไปเพราะจำเป็น .. แต่จะกลับมาหา ชื่นชมกลิ่นกรุ่น ไออุ่นพาเพิ่มเติมแรง หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 06:27:PM ล่ อ ง ล อ ย ไ ป ใ น อ า ก า ศ หลับตาวาดระบายฝัน อีกหนึ่งความเหงาที่ผูกพัน ก็ใต้ฟ้าเดียวกัน .. ใช่ว่าไกล ส า ย ล ม ยั ง ค ง พั ด ไ ห ว ห วิ ว ดอกไม้กำลังเอนปลิวตามแรงไหว ชูช่อล้อลมผสานผสมไป เอาความเหงาใด - ใดมาแบ่งปัน ร ว บ ร ว ม ค ว า ม เ ห ง า รวมเป็นเรา .. ดอกไม้ .. สายลม .. และความฝัน เก็บเอามามัดไว้ด้วยความผูกพัน แม้เจอเรื่องราวใดจะไม่ไหวหวั่น .. ผันเปลี่ยนตามกาลเวลา หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 25 มีนาคม 2011, 06:31:PM (http://www.ohzeed.com/bar_035.gif) (http://www.ohzeed.com) (http://www.ohzeed.com/bar_035.gif) (http://www.ohzeed.com) (http://www.ohzeed.com/bar_034.gif) (http://www.ohzeed.com) ส า ย ล ม แ ห่ ง ค ว า ม เ ห ง า พัดปลิว..อ่อนเบา..ผ่านฉัน ขณะที่ใครใคร..คงคลายร้อน..จากแสง..แห่งตะวัน ใจฉัน...กลับหนาวสั่น..เหน็บใจ ห า ก มี ..สั ก ค น โอบกอด..ใจดวงหม่น..ดวงนี้ไว้ ให้ไออุ่น...คลายความหนาว...ร้าวดวงใจ ฉั น ค ง ไม่เฉยชา.ที่จะรับไว้..ด้วยยินดี (http://www.ohzeed.com/bar_034.gif) (http://www.ohzeed.com) (http://www.ohzeed.com/bar_035.gif) (http://www.ohzeed.com) (http://www.ohzeed.com/bar_035.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 07:35:PM ([url]http://www.ohzeed.com/bar_035.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com/bar_035.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com/bar_034.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ส า ย ล ม แ ห่ ง ค ว า ม เ ห ง า พัดปลิว..อ่อนเบา..ผ่านฉัน ขณะที่ใครใคร..คงคลายร้อน..จากแสง..แห่งตะวัน ใจฉัน...กลับหนาวสั่น..เหน็บใจ ห า ก มี ..สั ก ค น โอบกอด..ใจดวงหม่น..ดวงนี้ไว้ ให้ไออุ่น...คลายความหนาว...ร้าวดวงใจ ฉั น ค ง ไม่เฉยชา.ที่จะรับไว้..ด้วยยินดี ([url]http://www.ohzeed.com/bar_034.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com/bar_035.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com/bar_035.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ส า ย ล ม แ ห่ ง ค ว า ม เ ห ง า ไม่ได้ตั้งใจเอาความเหน็บหนาวมาให้ แต่เพราะหน้าที่ ที่ต้องพัดผ่านจากแดนไกล จึงอาจทำให้ใครต่อใครหนาวเหน็บบางเวลา ส า ย ล ม ก็ ว้ า เ ห ว่ เดินทางบนโลกที่ซวนเซสุดปลายฟ้า เพียงได้แค่มองผ่านอากาศลงมา ความเหงาก็ืทวียิ่งกว่าหลับตาแล้วพัดไป ห า ก ไ ม่ มี ใ ค ร ค ล า ย ค ว า ม เ ห ว่ว้ า ตลอดช่วงเวลาสายลมจะช่วยพัดพาความอ่อนไหว แม้เพียงสักนิดที่พอจะช่วยคลายหงาจากใจ จะขอโอบกอดด้วยอุ่นไอ .. แห่งสายลม หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 07:40:PM ส า ย ล ม ค ง ต้ อ ง พั ด พ า ไปยังแผ่นฟ้าเบื้อหน้า ในเวลาไม่ช้านี้ แล้วจะกลับมาใหม่เป็นสายลมเหงาที่หวังดี ไม่ว่าจะเป็นวันพรุ่งนี้ หรืออีกกี่นานปี .. จะกลับมา .. หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 25 มีนาคม 2011, 08:06:PM ส า ย ล ม แ ห่ ง ค ว า ม เ ห ง า ไม่ได้ตั้งใจเอาความเหน็บหนาวมาให้ แต่เพราะหน้าที่ ที่ต้องพัดผ่านจากแดนไกล จึงอาจทำให้ใครต่อใครหนาวเหน็บบางเวลา ส า ย ล ม ก็ ว้ า เ ห ว่ เดินทางบนโลกที่ซวนเซสุดปลายฟ้า เพียงได้แค่มองผ่านอากาศลงมา ความเหงาก็ืทวียิ่งกว่าหลับตาแล้วพัดไป ห า ก ไ ม่ มี ใ ค ร ค ล า ย ค ว า ม เ ห ว่ว้ า ตลอดช่วงเวลาสายลมจะช่วยพัดพาความอ่อนไหว แม้เพียงสักนิดที่พอจะช่วยคลายหงาจากใจ จะขอโอบกอดด้วยอุ่นไอ .. แห่งสายลม ไ ห ว ห วิ ว เธอคงหอบหิ้ว..ความขื่นขม ขอโทษน่ะ.สายลม ที่เพิ่มพูนความระทม..แก่เธอ ไ ม่ ต้ อ ง ห่ ว ง ฉั น ทำหน้าที่ของเธอ....อย่าหวาดหวั่น.. ฉัน.รับได้...เสมอ สายลมจ๋า...หากผ่านมา...พบเจอ จงปล่อยให้ฉันเก้อ...อย่าเฉียดมาเจอ...คนเอาแต่ใจ (http://www.ohzeed.com/bar_035.gif) (http://www.ohzeed.com) ล ม ส า ย อุ่ น ยังไงก็ขอบคุณมากกว่าสิ่งไหน เธอช่างแสนดี..ขอบคุณที่โอบกอด...ฉันด้วยหัวใจ ไออุ่นที่เธอมอบให้..ฉันสัมผัสได้..แม้บางเบา (http://www.ohzeed.com/bar_006.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 25 มีนาคม 2011, 08:57:PM จะรอคอยอยู่แบบนี้
จนกว่าสายลมจะพัดวีข้ามมาถึง ตรงปลายเส้นขอบฟ้าที่สายตายังตราตรึง ดอกไม้เพียงดอกหนึ่งยังคงคิดถึงสายลม ขอเพียงพัดมาบ้างบางเวลา ให้ดอกไม้หายหนาวอุราขื่นขม เพียงสิ่งเดียวที่จะให้หายห่อเหี่ยวทุกข์ระทม แค่เพียงการกระทบจากสายลมความเหงาที่ฝังจมคงมลาย ................................................................................ ...หากสายลม...ยังไม่พัดมา ขอดอกไม้นา...นั่งเป็นเพื่อน...ได้ไหม? ดูโน่นซี...แสงดาว...กระพริบไกล วับวาว...วิบไหว...ในนภา ...เพียงเพราะฉัน...ยังเหงา คุยกับเธอ...เหมือนเจอเพื่อนเก่า...อยู่ตรงหน้า แม้ไม่รู้...ไม่เห็น...สิ่งที่เธอเร้น...ในดวงตา ก็ยังอบอุ่นนักหนา...ด้วยภาษา...แห่งหัวใจ... emo_79 .....................//ผักบุ้งนา หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 25 มีนาคม 2011, 09:24:PM (http://www.ohzeed.com/bar_130.gif) (http://www.ohzeed.com) เย็น..เมื่อสายลมพัดมา.. สักครู่..ก็พัดลาจนคนเปลี่ยวอ่อนไหว ร้อนเป็นพักๆ..เหมือนความรักในดวงใจ บางครั้งที่เข้ามา..บางครั้งที่จากไป แล้วมันจะเหลืออะไร..นอกจากใจโทรมๆ..ของฉันเอง emo_33 (http://www.ohzeed.com/bar_130.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 25 มีนาคม 2011, 09:34:PM ฝันดีนะสีสันแห่งท้องนา ค่ำคืนที่ดาวเกลื่อนฟ้าจะส่งอาทรให้ ฝากสายลมหนาวพัดเยื่อใยบางเบาไป ห่มคลุมร่างกายให้หลับไหลในนิทรา แล้วพบกันในความฝัน ฉันจะรอที่สะพานความห่วงหา รีบมานะเดี๋ยวจะไม่เหลือเวลา จะพาเธอท่องโลกนิทราไปทั้งคืน... .................................................. ...เมื่อเฮย...อิงปรากฏ ผักบุ้งนาก็ดูงามงด...สดชื่น ลบความอ้างว้างอ่อนไหว...ไร้จุดยืน ขอบคุณนะ...ที่หยิบยื่น...ความหวังดี ...รู้มั้ย?...ที่ฝืนหายใจ...อยู่ตรงนี้ พยายามผลิใบยอด...เขียวขจี หวังจะมี...ใครสักคน...ที่เข้าใจ...ที่เข้าใจ...!!! และ...เห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน...นี้เช่นกัน... emo_111 ................//ผักบุ้งนา หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 25 มีนาคม 2011, 09:48:PM สายลมกำลังทำหน้าที่ แค่พอมีเวลามาส่งข่าว ไม่อาจต่อสานเป็นความยาว แต่ยังคิดถึงทุกคราว..ดอกไม้ดอกเดิม หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 25 มีนาคม 2011, 10:13:PM emo_79 เมื่อลมเหงาพัดมายามหน้าแล้ง ใบไม้แห้งเหี่ยวไปจนใจข้า อยากป็นฝนหล่นพรมข่มอุรา จนปัญญาเสียแล้วแก้วตาเอย มีบ่อน้ำกลางนาท่าน้ำฝน แม้จะข้นไปหน่อยกลอยใจเอ๋ย ข้าจะขอรดน้ำเจ้าทรามเชย ให้งอกเงยงามตาไม่ช้านาน emo_55 "ปรางค์ สามยอด" หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ยามพระอาทิตย์อัสดง ที่ 25 มีนาคม 2011, 10:46:PM (http://mblog.manager.co.th/uploads/304/images/ลมหนาว.jpg) ...เจ้าความเหงา... ทำไมถึงเศร้าปวดร้าวและหวั่นไหว สายลมพัดผ่านมา.....พาหนาวเหน็บถึงทรวงใน โอ้ดวงใจ...ใยเจ้าช่างเยือกเย็น ...เหงาและหนาวในครานี้... จะพอมีบ้างไหมใครที่ผ่านมาเห็น อยากบอกให้รับรู้.....ถึงความจำเป็น มันยากแสนเข็ญ....ที่ต้องนอนเหงาหัวใจ ยามพระอาทิตย์อัสดง หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 02:16:AM ไ ห ว ห วิ ว เธอคงหอบหิ้ว..ความขื่นขม ขอโทษน่ะ.สายลม ที่เพิ่มพูนความระทม..แก่เธอ ไ ม่ ต้ อ ง ห่ ว ง ฉั น ทำหน้าที่ของเธอ....อย่าหวาดหวั่น.. ฉัน.รับได้...เสมอ สายลมจ๋า...หากผ่านมา...พบเจอ จงปล่อยให้ฉันเก้อ...อย่าเฉียดมาเจอ...คนเอาแต่ใจ ([url]http://www.ohzeed.com/bar_035.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ล ม ส า ย อุ่ น ยังไงก็ขอบคุณมากกว่าสิ่งไหน เธอช่างแสนดี..ขอบคุณที่โอบกอด...ฉันด้วยหัวใจ ไออุ่นที่เธอมอบให้..ฉันสัมผัสได้..แม้บางเบา ([url]http://www.ohzeed.com/bar_006.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) ฉันมองเห็นความขื่นขม รับรู้ความระทมจากใต้แผ่นฟ้า แม้เคยเห็นมาเท่าไหร่ก็ไม่ชินชา ยังคงซึมซับความเหว่ว้ากลับมาด้วยทุกที เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านเท่านั้น แต่ก็อยากหยุดในพื้นที่แห่งฝันเพื่หลีกหนี ความเหว่ว้าความอ้างว้างที่มี ไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้ แต่ก็หนีไม่พ้นสักที .. ความเป็นจริง ไม่เป็นไรถ้าเธอรับไหว เมื่เธอยิ้มได้ฉันก็วางใจ .. แต่จะไม่ทอดทิ้ง เมื่ใดที่เธอต้องการอุ่นไอที่มีอยู่จริง สายลมจะพัดลมไกวให้เธอพักพิง .. เพือพักเอน หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 02:36:AM จะรอคอยอยู่แบบนี้ จนกว่าสายลมจะพัดวีข้ามมาถึง ตรงปลายเส้นขอบฟ้าที่สายตายังตราตรึง ดอกไม้เพียงดอกหนึ่งยังคงคิดถึงสายลม ขอเพียงพัดมาบ้างบางเวลา ให้ดอกไม้หายหนาวอุราขื่นขม เพียงสิ่งเดียวที่จะให้หายห่อเหี่ยวทุกข์ระทม แค่เพียงการกระทบจากสายลมความเหงาที่ฝังจมคงมลาย กลับมาแล้วสายลมเก่า ดอกไม้คงนอนเหงาอยู่ใช่ไหม สายลมเองก็เหมือนกันเมื่อพัดไป ความคิดถึงก็ยังอยู่ในหัวใจ .. ดอกไม้สีดำ ผ่านการทำทำหน้าที่ เพื่อหล่อเลี้ยงชีวีในคืนค่ำ ความเหงาที่มีท่ามกลางท้องฟ้ามืดดำ และความบอบช้ำยิ่งทำคิดถึงดอกไม้ในสายสม กลับมาแล้วสายลมเหงา - เหงา เก็บเอาเรื่องราวมาเล่าบรรเทาความขื่นขม ร้อยเรียงอักษรเขียนเป็นกลอนมาชื่นชม ความคิดถึงของหนึ่งสายลม .. ที่พัดมาชื่นชมดอกไม้งาม หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 02:49:AM สายลมของฉัน คงมัวพัดผ่านบนโลกกว้าง หวังว่าดาวบนฟากฟ้าคงส่งสัญญาบางบาง ให้สายลมหายอ้างว้างระหว่างทางไป เฮยอิงผู้นี้... คงเข้านอนเสียทีให้หายหวั่นไหว รับความอาทรจากฟากฟ้า ดวงดาราคงแนบอุ่นไอ ขอสายลมจงปลอดภัยและหวนกลับมาใหม่เมื่อถึงฤดู ดอกไม้ที่หลับไหล คงกำลังเพลิดเพลินในดินแดนฝัน เห็นหรือเปล่าสะพานเชื่อมความผูกพันธ์ จะมีสายลมอบอุ่นอยู่ที่นั่นคอยเธอ หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 03:01:AM ...หากสายลม...ยังไม่พัดมา ขอดอกไม้นา...นั่งเป็นเพื่อน...ได้ไหม? ดูโน่นซี...แสงดาว...กระพริบไกล วับวาว...วิบไหว...ในนภา ...เพียงเพราะฉัน...ยังเหงา คุยกับเธอ...เหมือนเจอเพื่อนเก่า...อยู่ตรงหน้า แม้ไม่รู้...ไม่เห็น...สิ่งที่เธอเร้น...ในดวงตา ก็ยังอบอุ่นนักหนา...ด้วยภาษา...แห่งหัวใจ... emo_79 .....................//ผักบุ้งนา ท้องนภาไกลกว้าง ยังมีอีกหลายความอ้างว้าง เงียบเหงา เช่นเดียวกับลมสายพริ้วเบา ที่หอบเอาความเหงาติดตัว ผักบุ้งที่คุ้งน้ำ อยู่เป็นเพื่อนดอกไม้สีดำ ในวันที่สายลมกำลังพัดไปทั่ว มีสองความเหงาคงไม่เศร้าและน่าหวาดกลัว วันที่ท้องนภามืเมัว คงไม่ต้องกลัวความเดียวดาย หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 03:14:AM รับรู้ได้ในกลิ่นไอของสายลม ว่ากำลังเตรียมจะโถมมาที่นี่ ฝันหวานนะสายลมที่หวังดี ค่ำคืนนี้ขอให้ทำหน้าที่สุดกำลัง ขอบคุณความห่วงใย ที่ส่งมาให้ในคืนนี้ ซีฟง จะฝากดาวกล่อมคนดี ให้ดอกไม้ไร้สี ฝันดีตลอดคืน หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 26 มีนาคม 2011, 03:27:AM emo_111 อยากจะเหงาเมื่อเขาเอาใจห่าง อยากจะวางไม่มองจ้องความเหงา อยากบอกลาแม้อาลัยในใจเรา อยากบรรเทาลงบ้างทำอย่างไร เอาความเหงารวมกลุ่มรุมกันแบ่ง มายื้อแย่งแห่งเหงาเอามากไหม ผมมีเหลือมากเกินสุดเขินใจ อยากแบ่งไปให้หมดลดระทม ความเหงาผมเหงาหนักรักมากหลาย เกินจะหมายหญิงใดให้สุขสม จึงต้องเหงาตัดใครไม่ชื่นชม... จากอารมณ์...ไม่พ้นจนเหงาครอง ด้วยเมื่อรักชนรักหักสะท้อน สาวต่างงอนอ้อนคำยังทำหมอง ต่างหนีหายกลายอื่นไร้ชื่นปอง เหงาจริงน้องเหงาดิ้น...ไร้กลิ่นนาง... ๐ ผักบุ้งนา หน้าแล้ง ดูแห้งเหี่ยว ใบซีดเซียว เขียวคล้ำ ดูดำด่าง เคยแผ่ทอด ยอดไป ในทุกทาง กลับอ้างว้าง กลางนา แสนอาวรณ์ ๐ เฝ้าคอยฝน บนฟ้า หลั่งมารด ให้เขียวสด งดงาม เหมือนยามก่อน ฝนเจ้าเอย เผยตัว อย่ามัวนอน ผักบุ้งดอน วอนฝน ให้หล่นมา ๐ เพียงสักห่า มารด ให้สดสวย ก่อนชีพม้วย ด้วยแดด ที่แผดกล้า เพียงสักห่า มาจรุง ผักบุ้งนา ให้เริงร่า ท้าทาย ท่ามสายลม ๐ จะชูช่อ กอใหญ่ อวดใบเขียว จะแผ่ซ่าน ก้านเรียว ที่เพรียวสม ให้ไสว ในนา อย่างน่าชม ให้ภิรมย์ สมปอง ทั่วท้องนา..... (http://ar-mie1.webs.com/photos/ar-mie5/L27.gif) ผักบุ้งกอรอฝนจนกอพับ ใบอ่อนทับรับร้อนนอนห่วงหา หวังความชื้นจากฝนที่หล่นมา เพื่อพอเลี้ยงชีวาพาสืบไป เจ้ายังคงคอยคู่อยู่กับที่ อยู่ตรงนี้ที่เกิดเฉิดไสว น้ำจะท่วมดินแห้งแล้งอย่างไร มิมีใครห่วงหามาใยดี ฉันเข้าใจความเหงาเจ้าได้รับ ฉันสดับความหวังครั้งสดสี ฉันอยากหวงดวงใจผูกไมตรี ฉันอยากมีสิทธิ์ขาดประกาศวาง ห้ามใครล้ำย่ำแดนหวงแหนนี้ ห้ามเด็ดฟรีมีข้องให้หมองหมาง ห้ามแม้ดมชมชอบมอบรักนาง ห้ามลำรางใดผ่านมาจานเจือ ฉันจะรดน้ำใจใส่ปุ๋ยสุข ฉันจะคลุกอารมณ์ชมไม่เฝือ ฉันจะไล่ศัตรูร้ายหมายเจาะเครือ ฉันจะเอื้ออาทรอ้อนอนงค์ จะไม่ปล่อยให้เหงาความเศร้าซัด จะคอยจัดสิ่งใดใคร่ประสงค์ จะเติมรักเติมใจเติมใส่ลง จะไม่หลงลืมทุ่ง...ผักบุ้งนา. "บ้านริมโขง" (http://yamiejung14.webs.com/photos/A2/40.gif) หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ~ploy pim~ ที่ 26 มีนาคม 2011, 08:45:AM ดอกไม้บานรับอรุณในยามเช้า ก็คงเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายนัก เพราะคนรักจากไปไม่กลับมา สุดเหว่หว้าพาใจให้ระทม หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 08:52:AM รับรู้ได้ทุกความรู้สึก ในความนึกคิดที่กำลังก่อเพิ่ม ดอกไม้ยังรอสายลมเดิม ถักทอต่อเติมอุ่นไอทุกเวลา ขอบคุณนะสายลม ที่ยังคงถาโถมมาหา แม้หลับไหลแต่ยังรับรู้ได้ด้วยวิญญา ทุกครั้งที่หลับตายังอบอุ่นทุกคราจากสายลม... ส า ย ล ม จ ะ พั ด ผ่ า น ในบางช่วงของห้วงกาล .. มาหา ส่งไอเย็นไปกระทบกลีบบาง .. ทาบทา ให้รับรู้ความห่วงหา .. จากสายลม ใ น ย า ม ที่ ห ลั บ ฝั น คงรับรู้ไอเย็นนั้น .. ที่ทาบถม พริ้วหวิวไหวมาพร่างพรม และชื่นชมกลีบงาม .. "ดอกไม้สีดำ" .. หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 26 มีนาคม 2011, 08:58:AM (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/line.gif) เมื่อความเหงาพัดมา... ในอุราสะท้านหวั่นไหว แต่ก็ยังคงดำเนินชีวิตต่อไป ก้าวเดินอย่างมั่นใจไปในเส้นทางที่เดียวดาย แม้วันนี้ไม่ใครอื่น... ก็ยังยิ้มสดชื่นดูโลกกว้าง...อย่างมีความหมาย มิใช่โรยแรง...ซังกะตาย ณ ทางเดินที่สุดสายนั้นยังมั่นคง เมื่อความเหงาพัดมา... พร้อมเสมอที่จะฟันฝ่าก้าวเดินไปโดยไม่ลุ่มหลง แม้บางช่วง...ห้วงเวลา...จะพามึนงง แต่ตัวก็ยังยืดตรง...คงเดินต่อไป... emo_84 "กานต์ฑิตา" ๒๖ มีนาคม ๒๕๕๔ (http://yamiejung13.webs.com/photos/mie3/li21.gif) หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 08:59:AM แค่เพียงเสี้ยววินาที ที่พัดผ่านมาทางนี้ให้หายล้า ก็ขอบคุณมากแล้วในความกรุณา ดอกไม้ที่ไร้ค่าคงไม่ไร้ความอาทร ดอกไม้ดอกเดิม จะส่งเติมความห่วงใยไม่ถ่ายถอน เวลานี้สายลมคงกำลังหลับนอน ขอฝากจันทราอวยพร ให้สายลมจงนอนฝันดี... ไ ม่ เ ป็ น ไ ร ฉั น เ ต็ ม ใ จ จ ะ เ วี ย น แ ว ะ เพราะคิดถึงและ .. ห่วงหา กลัวว่าจะเหงาเกินไป .. เมื่อไกลตา อยากหอบลมมาพรมทาบ .. ดอกไม้งาม เ ห ง า แ ค่ ไ ห น เ มื่ อ ไ ม่ ไ ด้ พ บ ความคิดถึงส่งมากลบ .. เพื่อลบคำถาม อยากพาเธอไป .. สู่โลกกว้างไกลอันงดงาม แต่ไม่อาจทำตามที่ใจต้องการ .. ทำไม่ได้เลย แ ต่ จ ะ ค ง คิ ด ถึ ง ดอกไม้ดอกหนึ่งที่รอคอย .. ใช่อยู่เฉย ยังส่งมาความห่วงหา .. เหมือนอย่างเคย .. รับรู้ได้เลย ในความคุ้นเคยของอุ่นไอ .. หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 09:05:AM ขอขอบคุณ อุ่นน้ำใจ ในที่นี่ ดอกไม้มี พี่คนนี้ ที่รดให้ แม้น้ำข้น หม่นไปบ้าง ยังเต็มใจ คงงอกเงย เผยใบ ในไม่นาน ความอบอุ่น อุ่นไอใน ที่นี่ ก็เพรียบพร้อม น้อมยินดี ด้วยสีสัน คงอีกหน่อย ไม้ดอกน้อย อีกร้อยพัน คงส่งสี สันสดใส ให้ได้ชม เพียงน้ำใจ ให้หนึ่ง ไม่ถึงสอง ไม่ขัดข้อง รองรับ คำนับไหว้ ด้วยขอบคุณ อุ่นเอม อย่างเต็มใจ ไม่เท่าไหร่ ไม้ดอก จะงอกงาม จะแบ่งบาน ขานรับ กับไออุ่น เหมือนเคยคุ้น อุ่นนัก ชักอยากถาม คนเคยคุ้น อุ่นไอ ในความงาม ที่ท้วงถาม ตามเห็น เช่นคุ้นเคย หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 09:11:AM แม้ไม่มีใครผ่านมาเห็น แต่เฮยอิงผู้ท้าลมหนาวเย็นอยู่ที่นี่ รับรู้ได้ในทุกวินาที ของผู้ที่ยืนหนาวร้าวทรวงใน พักพิงซะที่นี่ ใต้เฮยอิงต้นนี้แม้ไม่ใหญ่ แต่จะโอบด้วยกิ่งก้านสาขาใบ คงบรรเทาเบาบางได้หายหนาวเย็น ทักทายคับ^^ ใ ต้ ต้ น " เ ฮ ย อิ ง" สู ง ใ ห ญ่ มีหนึ่งหัวใจฝังในรากหยั่ง ร้อยรวมอุ่นไปเอ็นแรงพลัง ก่อร่างสร้างสาขาเป็นที่พึ่งพา .. คนอ่อนแอ .. เ ห นื่ อ ย แ ล ะ อ่ อ น ล้ า นั่งลงที่ใต้ต้นพฤกษา .. วางความท้อแท้ ปล่อยให้อุ่นไอจากไม้ใหญ่คอยดูแล โอบก้อนด้วยก้านกิ่งให้ละลายความท้อแท้ .. ก่อนก้วเดินต่อไป หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 09:16:AM ฝันดีนะสายลมของฉัน ดาวยังคงอยู่ร่วมรำพันในวันนี้ จึงฝากอุ่นไอไปพัดวี ให้สายลมเปลี่ยนวิถีจากหนาวเหลือที่ให้อบอุ่นทวีเป็นอาจิน ขอบคุณสายลม ที่ยังพัดโหมไม่จบสิ้น นอกจากแสงจากตะวันสิ่งสำคัญคือลมริน ขอบคุณที่โบยบินขอบคุณที่ยังไม่สิ้นการเดินทาง.... ส า ย ล ม ยั ง ไ ม่ ห วั่ น ไ ห ว แม้การเดินทางแสนไกลยังไม่เหน็บหนาว อาจเหงาบ้างแต่ยังพอมีดวงดาว ที่สะท้อนเงาดอกไม้พราวราวดวงเดือน รู้ จั ก เ ห นื่ อ ย ไ ม่ รู้ จั ก จ บ สิ้ น สายลมรวยริ่นพัดมาตามกลิ่น .. คล้ายเอื่อยเอื้อน คงเหงาอยู่ใช่ไหม .. มองไปในหนึ่งกลุ่มดวงเดือน การกระพริบของดารา จะย้ำเตือน ว่าอย่าลืมเลือน .. ส า ย ล ม .. หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 09:20:AM ดอกไม้บานรับอรุณในยามเช้า ก็คงเหงาเปล่าเปลี่ยวเดียวดายนัก เพราะคนรักจากไปไม่กลับมา สุดเหว่หว้าพาใจให้ระทม ก า ร ร อ ค อ ย สิ่ ง ใ ด สิ่ ง ห นึ่ ง อาจฉุดดึงแรงใจให้อ่อนล้า ยิ้มสิ .. ยิ้มรับสายลมที่พัดมา ฉันจะอยู่เพื่อนเช็ดน้ำตา .. ให้เธอทิ้งความอ่อนล้ามากับสายลม .. หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 09:27:AM ([url]http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/line.gif[/url]) เมื่อความเหงาพัดมา... ในอุราสะท้านหวั่นไหว แต่ก็ยังคงดำเนินชีวิตต่อไป ก้าวเดินอย่างมั่นใจไปในเส้นทางที่เดียวดาย แม้วันนี้ไม่ใครอื่น... ก็ยังยิ้มสดชื่นดูโลกกว้าง...อย่างมีความหมาย มิใช่โรยแรง...ซังกะตาย ณ ทางเดินที่สุดสายนั้นยังมั่นคง เมื่อความเหงาพัดมา... พร้อมเสมอที่จะฟันฝ่าก้าวเดินไปโดยไม่ลุ่มหลง แม้บางช่วง...ห้วงเวลา...จะพามึนงง แต่ตัวก็ยังยืดตรง...คงเดินต่อไป... emo_84 "กานต์ฑิตา" ๒๖ มีนาคม ๒๕๕๔ ([url]http://yamiejung13.webs.com/photos/mie3/li21.gif[/url]) ส า ย ล ม อ า จ พั ด พ า ค ว า ม อ่ อ น ล้ า แต่ก็ทำให้รู้ว่า .. ช่วงเวลาที่เหว่ว้าและสับสน ทำให้ราได้คิดถึงใคร .. สักคน ในวันที่ฟ้าหม่น สายลมเหงาเวียนวนมาถึง หนึ่งห้วงกาล โ อ บ ก อ ด ตั ว เ อ ง ใ น วั น ที อ่ อ น ไ ห ว อาจไม่เหลือใครต่อใครไหวหวามหวาน กอดตัวยิ้มรับความทรมาน สายลมแห่งความเงาจะมาเยือนเพียงไม่นาน .. และจะผ่านไป หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 09:30:AM ([url]http://www.ohzeed.com/bar_130.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) เย็น..เมื่อสายลมพัดมา.. สักครู่..ก็พัดลาจนคนเปลี่ยวอ่อนไหว ร้อนเป็นพักๆ..เหมือนความรักในดวงใจ บางครั้งที่เข้ามา..บางครั้งที่จากไป แล้วมันจะเหลืออะไร..นอกจากใจโทรมๆ..ของฉันเอง emo_33 ([url]http://www.ohzeed.com/bar_130.gif[/url]) ([url]http://www.ohzeed.com[/url]) เ ย็ น .. เ มื่ อ ล ม พั ด ผ่ า น สักครู่จากจาง โปรยหว่านเพียงความเหงา แต่ยังพอไดรับรู้ว่า อย่าน้อยก็เหลือตัวเรา อับอีกหนึ่งเงา .. ที่รวมเหงาไปด้วยกัน หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 09:36:AM emo_79 เมื่อลมเหงาพัดมายามหน้าแล้ง ใบไม้แห้งเหี่ยวไปจนใจข้า อยากป็นฝนหล่นพรมข่มอุรา จนปัญญาเสียแล้วแก้วตาเอย มีบ่อน้ำกลางนาท่าน้ำฝน แม้จะข้นไปหน่อยกลอยใจเอ๋ย ข้าจะขอรดน้ำเจ้าทรามเชย ให้งอกเงยงามตาไม่ช้านาน emo_55 "ปรางค์ สามยอด" ล ม แ ล้ ง ไ ม่ ไ ด้ แ ก ล้ ง ใ ห้ แ ห้ ง เ ฉ า เพียงพัดเอาฤดูผลัดเปลี่ยนฝัน ที่เคยเจ็บก็จะหายมลายพลัน เมื่อสายลมอย่างฉันพัดผ่านไป ห นึ่ ง แ อ่ ง น้ำ จ ะ พ ร ม พ ร่ า ง ให้ใบบางชูโบกโยกลมไหว สายลมเหงาจะพัดมาแล้วจากไป และขอให้เริ่มต้นไหม่ .. อย่างงอกงาม หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 09:44:AM ([url]http://mblog.manager.co.th/uploads/304/images/[/url]ลมหนาว.jpg) ...เจ้าความเหงา... ทำไมถึงเศร้าปวดร้าวและหวั่นไหว สายลมพัดผ่านมา.....พาหนาวเหน็บถึงทรวงใน โอ้ดวงใจ...ใยเจ้าช่างเยือกเย็น ...เหงาและหนาวในครานี้... จะพอมีบ้างไหมใครที่ผ่านมาเห็น อยากบอกให้รับรู้.....ถึงความจำเป็น มันยากแสนเข็ญ....ที่ต้องนอนเหงาหัวใจ ยามพระอาทิตย์อัสดง .. ฉั น ค ว า ม เ ห ง า .. พัดพาเอาความหวั่นไหว สู่ผู้คนทั่วแดนทั้งใกล้ไกล อยากบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ .. ทำให้ร้าวราน ส า ย ล ม อ ย่ า ง ฉั น ไม่มีใครวาดฝัน .. มันฟุ้งซ่าน เป็นสายลมแห่งความทรมาน ไม่มีแม้ความไหวหวาน .. เมื่อพัดผ่านมา แ ต่ ฉั น จ ะ ม า เ ยื อ น ไ ม่ น า น นั ก หวังว่าเมื่อวานสักพัก ความรักจะมาหา ในวันนี้เธอคงต้องเช็ดน้ำตา แล้วเพียงรอเวลาในวันที่... สายลมพัดพา ..ความเหงา .. จากไป หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 11:26:AM ไม่เคยลืมสายลม ที่พัดผ่านโลกใบกลมใบนี้ ยังจำได้แม้สายลมที่พัดวี จะมากหลายในราตรีแต่ไม้ดอกนี้แยกได้ด้วยใจ ยังคงมองดาวบนท้องฟ้า เพื่อย้ำเตือนสัญญาที่มีความหมาย หากดาวบนฟากฟ้ายังระย้ากระพริบพราย ฉันยังรับรู้ได้ว่าหัวใจยังมีลม หั ว ใ จ ยั ง ค ง แ บ่ ง บ า น แม้ในการเดินทางยาวนานของลมสาย พัดผ่านเพื่อแต่งแต้มระบาย สีสันลวดลาย .. ที่ไร้อารมณ์ เ พ ร า ะ ถู ก ข น า น น า ม .. ฉันคือ "สายลมแห่งความเหงา" .. พัดผ่านที่ใดก็พาเศร้า .. หรือลมอย่างเราไร้ความสุขสม แต่ต้องขอบคุณที่ไม้ดอกหนึ่งยังชื่นชม แม้เป็นสายลมที่สั่งสมความเหงา .. แต่ดอกไม้ดอกเก่ายังเข้าใจ .. หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ยามพระอาทิตย์อัสดง ที่ 26 มีนาคม 2011, 12:18:PM (http://mblog.manager.co.th/uploads/304/images/ลมหนาว.jpg) .. ฉั น ค ว า ม เ ห ง า .. พัดพาเอาความหวั่นไหว สู่ผู้คนทั่วแดนทั้งใกล้ไกล อยากบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ .. ทำให้ร้าวราน ส า ย ล ม อ ย่ า ง ฉั น ไม่มีใครวาดฝัน .. มันฟุ้งซ่าน เป็นสายลมแห่งความทรมาน ไม่มีแม้ความไหวหวาน .. เมื่อพัดผ่านมา แ ต่ ฉั น จ ะ ม า เ ยื อ น ไ ม่ น า น นั ก หวังว่าเมื่อวานสักพัก ความรักจะมาหา ในวันนี้เธอคงต้องเช็ดน้ำตา แล้วเพียงรอเวลาในวันที่... สายลมพัดพา ..ความเหงา .. จากไป -:-ซีฟง-:- ...................... ...ช่วยอยู่เป็นเพื่อนกันก่อน... ขออ้อนวอน.........อย่าพึ่งจากไปไหน ถึงแม้คุณจะเป็นสายลมทำหวั่นใจ แต่ถึงยังไง........ใจก็ยังอบอุ่น......ที่มีคุณ ...จะอยู่นานๆก็ได้นะ... ขอบใจมากค่ะ....ที่เป็นสายลมพัดมาให้อบอุ่น อยู่ข้างๆรอบกาย...ปลิวพัดผ่านเหมือนดั่งนุ่น ใจดวงนี้ได้แต่คอยลุ้น....ว่าสักวันเราคงได้คุ้นเคยกัน ยามพระอาทิตย์อัสดง 丘儿 หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ยามพระอาทิตย์อัสดง ที่ 26 มีนาคม 2011, 12:33:PM เข้าใจเธอเสมอสายลม หากวันใดไม่พัดโหมเธอคงมอดไหม้ อาทิตย์จ้าคงทำเธอล้าระเหยไอ ฉันจึงยังยิ้มได้แม้หนาวมากมายจากสายลม เฮยอิง ......................... ฉันเป็นอาทิตย์อัสดง สาดแสงตรง....ลงที่กายหมายจะห่ม มีเพียงแสงอ่อนอุ่นไม่ทำให้ต้องตรอมตรม พระอาทิตย์มิข่ม.....ยังชื่นชมสายลมที่พัดผ่านมา ...รวมใจให้เป็นหนึ่ง.... มีค่าซึ่ง....ให้คนได้ห่วงหา ขอให้เธอจงเป็นสายลมของฟากฟ้า เมื่อยามผู้ใดร้อนอุรา.....ขอให้พัดผ่านมานะคนดี พระอาทิตย์อัสดง 丘儿 หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 01:10:PM เข้าใจเธอเสมอสายลม หากวันใดไม่พัดโหมเธอคงมอดไหม้ อาทิตย์จ้าคงทำเธอล้าระเหยไอ ฉันจึงยังยิ้มได้แม้หนาวมากมายจากสายลม ด อ ก ไ ม้ ไ ร้ สี สั น เช่นเธอนั้นที่ฉันหลงไหล แม้สีสันไม่กินใจ แต่กลิ่นหอมละมุนไกล .. สวยภายในจิตใจ เสมอมา .. หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 01:21:PM ...ช่วยอยู่เป็นเพื่อนกันก่อน... ขออ้อนวอน.........อย่าพึ่งจากไปไหน ถึงแม้คุณจะเป็นสายลมทำหวั่นใจ แต่ถึงยังไง........ใจก็ยังอบอุ่น......ที่มีคุณ ...จะอยู่นานๆก็ได้นะ... ขอบใจมากค่ะ....ที่เป็นสายลมพัดมาให้อบอุ่น อยู่ข้างๆรอบกาย...ปลิวพัดผ่านเหมือนดั่งนุ่น ใจดวงนี้ได้แต่คอยลุ้น....ว่าสักวันเราคงได้คุ้นเคยกัน ยามพระอาทิตย์อัสดง 丘儿 ส า ย ล ม ที่ พั ด ม า .. ยั ง ค ง พั ด พ า ค ว า ม เ ห ง า ยามอาทิตย์ลับเข้า .. ที่ปลายฟ้าเก่าเช่นทุกครั้ง เป็นเพื่อคลอเคล้า .. ในเวลาที่ปัญหาประดัง สายลมแห่งความหวัง .. จะมาเติมกำลังให้ก้าวเเดิน ย า ม พ ร ะ อ า ทิ ต ย์ อั ส ด ง .. ค ง จ ะ เ ห ง า เป็นช่วงเวลาเศร้า .. ก่อนจะจันทร์เข้ามาเหาะเหิน สายลมจะส่งพระอาทิตย์ไป .. ในอีกฟากฟ้าทางเดิน แล้วจะอยู่เป็นเพื่อนพาเพลิเเพลิน .. ยามระอาทิตย์เดินกลับมา หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 01:29:PM ไม่เคยลืมสายลม ที่พัดผ่านโลกใบกลมใบนี้ ยังจำได้แม้สายลมที่พัดวี จะมากหลายในราตรีแต่ไม้ดอกนี้แยกได้ด้วยใจ ยังคงมองดาวบนท้องฟ้า เพื่อย้ำเตือนสัญญาที่มีความหมาย หากดาวบนฟากฟ้ายังระย้ากระพริบพราย ฉันยังรับรู้ได้ว่าหัวใจยังมีลม ด อ ก ไ ม้ ไ ม่ เ ค ย ลื ม ล ม ส า ย เช่นเดี๋ยวกันกับความหมาย .. ที่ลมสายมีให้ดอกไม้ จะพัดโบกหยอกเย้า .. เมื่อเธอเหงายามใด คือดอกไม้ในหัวใจ .. ของสายลม ไ ม่ ว่ า จ ะ วั น เ ป ลี่ ย น เ วี ย น ผั น ลูกพระพายยังคงมั่น .. ไม่ว่าทุกข์หรือสุขลม พัดมาจากทิศตะวันตก .. เวียนวกบนโลกกลม ความเหงาที่ต่างสั่งสม .. จะเอามาถมช่วงว่างในหัวใจ หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ต้นก้ามปู ที่ 26 มีนาคม 2011, 05:39:PM (http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/920/3920/images/win.jpg) ลมใต้พัดไปทางตะวันออก ลมเหนือพัดไปทางตะวันตก พบกันที่เส้นกั้นดงดิบ วาดเส้นฝนทาบพื้น มรสุมปั่นป่วน โลกยังหมุนไป เส้นศูนย์สูตร ไร้ลมพัด มีแต่ความเงา ที่ยังพัดพา อาทร เหงา กลอนเปล่า ว่างเปล่า สัมผัส ใจเปล่า วนเหงา พัดไปเถิดลม หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: -:-ซีฟง-:- ที่ 26 มีนาคม 2011, 06:26:PM ([url]http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/920/3920/images/win.jpg[/url]) ลมใต้พัดไปทางตะวันออก ลมเหนือพัดไปทางตะวันตก พบกันที่เส้นกั้นดงดิบ วาดเส้นฝนทาบพื้น มรสุมปั่นป่วน โลกยังหมุนไป เส้นศูนย์สูตร ไร้ลมพัด มีแต่ความเงา ที่ยังพัดพา อาทร เหงา กลอนเปล่า ว่างเปล่า สัมผัส ใจเปล่า วนเหงา พัดไปเถิดลม ล ม ใ ต้ พั ด เ อ น ไ ห ว ลมตกวันออกไกลกำลังพัดย้อน ลมเหนือกำลังข้ามแดดรอน ลมตะวันตกกำลังว่ากลอน วาดลาดลายอ้อนต้นก้ามปู ม ร สุ ม กำ ลั ง รุ ม เ ร้ า ปั่นป่วนเอาภูเขายังรับรู้ โลกหมุนไปใจก็ตามดู กลางศูนย์สูตรคือที่อยู่ของสายลม ส า ย ล ม อ า จ ไ ม่ พ า พั ด ไปถึงที่กระจายจัดความขื่นขม เดียวดายไร้เงาของสายลม ฉันจะฝากดวงดาวห่มยามราตรี ค ว า ม อ า ท ร ฝ า ก ไ ว้ ใ น ก ล อ น เ ป ล่ า สายลมเหงาเข้าใจในสารนี้ สื้อออกมาเพื่อบรรยายตัวตนที่มี กับกลอนเปล่าที่ซ่อนเร้น .. ตัวตน .. หัวข้อ: Re: เมื่อความเหงาพัดมา... เริ่มหัวข้อโดย: ฉันเอง ที่ 26 มีนาคม 2011, 06:55:PM (http://upic.me/i/pk/h8233.jpg) (http://upic.me/show/1954911) ยามเมื่อสายลมพัดผ่าน ทำให้ม่านฟ้าตัองเปลี่ยนสี จากฟ้าใสกลับดำคล้ำฤดี หยดน้ำที่พร้อมจะไหล..จากสองตา ฤดีครวญ ท้องฟ้าป่วนด้วยแรงลมคิดถึง..คนึงหา อยากให้ลมพัดฝนไปอีกครั้งครา และขอจงรับรู้ด้วยว่าข้านี้เหงากับเมฆเทาเทา..นี้เหลือเกิน (http://www.ohzeed.com/bar_143.gif) (http://www.ohzeed.com) ฉันเอง.. |