|
หัวข้อ: อาทิตย์อุทัยระทม... เริ่มหัวข้อโดย: chaipan1999 ที่ 19 มีนาคม 2011, 09:09:PM ไร้วี่แวว สัญญาณ บอกขานกล่าว... ไร้เรื่องราว เอ่ยเอื้อน ให้เตือนหนี... ไร้ซุ่มเสียง ฝั่งฟาก จากธรณี... ไร้ปราณี ถาโถม ที่โหมแรง... กระหน่ำซัด สาดคลื่น กลืนพิภพ... เข้าสยบ ชีวิน จนสิ้นแสง... ธรรมชาติ เกรี้ยวกราด สาดสำแดง... สิ้นเรี่ยวแรง สิ้นหวัง ประดังมี... แล้วซ้ำเติม บทวิโยค ยิ่งโศกสรวญ... โลกแปรปรวน ป่วนพัง ด้วยรังสี... หลายชีวิต พรัดพราก จากน้องพี่... สิ้นชีวี หมื่นแสน แดนอุทัย... พายุหนาว เข้าโหม พัดโรมเร้า... เหมือนจะเอา ให้สิ้นทุก ยุคสมัย... ให้สิ้นหวัง ให้สิ้นฝัน ให้บรรลัย... ให้สิ้นวัย วัฏสงฯ ในวงค์วรรค์... สิ่งย้ำเตือน เวรกรรม จากธรรมชาติ... เริ่มขยับ บทบาท ให้หวาดหวั่น... จะพลิกดิน พลิกน้ำ บรรลัยกัลย์... เปลี่ยนสวรรค์ เป็นนรก ให้โลกครวญ... บัดนี้ขอ ตั้งจิต อธิษฐาน... ส่งวิญญาณ ทุกท่าน ไม่คืนหวน... บุญกุศล นำไป ให้ทั้งมวล... ทั้งโลกล้วน อาลัย...ให้ JAPAN...... อาจช้าเกินไปแต่ขอร่วมไว้อาลัยครับ.......[/[/size]left] หัวข้อ: Re: อาทิตย์อุทัยระทม... เริ่มหัวข้อโดย: พี.พูนสุข ที่ 07 เมษายน 2011, 10:48:AM ไร้วี่แวว สัญญาณ บอกขานกล่าว... ไร้เรื่องราว เอ่ยเอื้อน ให้เตือนหนี... ไร้ซุ่มเสียง ฝั่งฟาก จากธรณี... ไร้ปราณี ถาโถม ที่โหมแรง... กระหน่ำซัด สาดคลื่น กลืนพิภพ... เข้าสยบ ชีวิน จนสิ้นแสง... ธรรมชาติ เกรี้ยวกราด สาดสำแดง... สิ้นเรี่ยวแรง สิ้นหวัง ประดังมี... แล้วซ้ำเติม บทวิโยค ยิ่งโศกสรวญ... โลกแปรปรวน ป่วนพัง ด้วยรังสี... หลายชีวิต พรัดพราก จากน้องพี่... สิ้นชีวี หมื่นแสน แดนอุทัย... พายุหนาว เข้าโหม พัดโรมเร้า... เหมือนจะเอา ให้สิ้นทุก ยุคสมัย... ให้สิ้นหวัง ให้สิ้นฝัน ให้บรรลัย... ให้สิ้นวัย วัฏสงฯ ในวงค์วรรค์... สิ่งย้ำเตือน เวรกรรม จากธรรมชาติ... เริ่มขยับ บทบาท ให้หวาดหวั่น... จะพลิกดิน พลิกน้ำ บรรลัยกัลย์... เปลี่ยนสวรรค์ เป็นนรก ให้โลกครวญ... บัดนี้ขอ ตั้งจิต อธิษฐาน... ส่งวิญญาณ ทุกท่าน ไม่คืนหวน... บุญกุศล นำไป ให้ทั้งมวล... ทั้งโลกล้วน อาลัย...ให้ JAPAN...... อาจช้าเกินไปแต่ขอร่วมไว้อาลัยครับ.......[/[/size]left] ลีลากลอน ต้อนอารมณ์ ระทมสุด ทุกภาพผุด โดดเด่น เห็นตามหมด ร้อยความชัด จัดคำ ย้ำภาพพจน์ น้ำเสียงสุดสลด รันทดใจ ยอดจริงๆ chaipan.. สาวกะปู อยากปริ้นท์ ไว้อ่านเล่น ติดตรงเห็น คำผิด คิดแก้ไข เชิญพินิจ ถูกหรือผิด ขออภัย เพราะสนใจ คุณค่ากลอน สะท้อนเรื่องจริง เสน่ห์แรงนะ chaipan.. มะ..มาดูกัน! บทที่ 1 มี 1คำ ปราณี ควรใช้ ปรานี ความหมายจะตรงกับ ความสงสารเอ็นดู บทที่ 3 มี 2คำ สรวญ พรัดพราก สรวญ ไม่มีใช้ มีแต่ สรวล ซึ่งแปลว่า หัวเราะ ถ้าใช้ โศกสรวล จะพลิกอารมณ์ เดี๋ยวเศร้าเดี๋ยวหัวเราะ สติแตกแน่ๆ แต่อาจจะเป็นไปได้ที่ มิชิโกะตกใจสุดขีดจนเป็นบ้า เน้าะ! โศกสรวล น่าจะเป็น โศกกำสรวล ตัดยิ่งออก เศร้าแสนเศร้าล่ะทีนี้ พรัดพราก เปลี่ยนเป็น พลัดพราก ถูกแน่ๆ บทที่ 4 มี 2คำ วงค์วรรค์ น่าจะเป็น วงศ์วรรณ์ วงค์ ไม่มีใช้ ใช้ วงศ์ กับ วงษ์ เชื้อสาย เหล่ากอ ตระกูล วรรค์ คือ ตอน วรรคตอน ส่วน วรรณ์ วรรณ คือ หนังสือ ถ้า วงค์วรรค์ เป็นชื่อเฉพาะ ใช้ไปเลย แต่ทรมานตาครูภาษาไทยนะ ขอบอก ใช้ "วงศ์วรรณ์" ดีกว่า ครูภาษาไทยจะได้นอนตายตาหลับ อิอิอิ...แทนคนข้างๆ บทที่ 5 มี1คำ กัลย์ แก้เป็น กัลป์ บรรลัยกัลป์ บ้านเราอย่าได้เจอะเจอเล้ย...สาธุ! สาวกะปูชอบบทที่ 2 กับ บทที่ 6 เพราะถูกใจทุกคำ..เจ้าค่ะ emo_100 emo_100 ด้วยรักและหลงเสน่ห์ปลายดินสอ กิ๊บๆ กิ๊บๆ หัวข้อ: Re: อาทิตย์อุทัยระทม... เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 12 เมษายน 2011, 11:00:PM ไร้วี่แวว สัญญาณ บอกขานกล่าว... ไร้เรื่องราว เอ่ยเอื้อน ให้เตือนหนี... ไร้ซุ่มเสียง ฝั่งฟาก จากธรณี... ไร้ปราณี ถาโถม ที่โหมแรง... กระหน่ำซัด สาดคลื่น กลืนพิภพ... เข้าสยบ ชีวิน จนสิ้นแสง... ธรรมชาติ เกรี้ยวกราด สาดสำแดง... สิ้นเรี่ยวแรง สิ้นหวัง ประดังมี... แล้วซ้ำเติม บทวิโยค ยิ่งโศกสรวญ... โลกแปรปรวน ป่วนพัง ด้วยรังสี... หลายชีวิต พรัดพราก จากน้องพี่... สิ้นชีวี หมื่นแสน แดนอุทัย... พายุหนาว เข้าโหม พัดโรมเร้า... เหมือนจะเอา ให้สิ้นทุก ยุคสมัย... ให้สิ้นหวัง ให้สิ้นฝัน ให้บรรลัย... ให้สิ้นวัย วัฏสงฯ ในวงค์วรรค์... สิ่งย้ำเตือน เวรกรรม จากธรรมชาติ... เริ่มขยับ บทบาท ให้หวาดหวั่น... จะพลิกดิน พลิกน้ำ บรรลัยกัลย์... เปลี่ยนสวรรค์ เป็นนรก ให้โลกครวญ... บัดนี้ขอ ตั้งจิต อธิษฐาน... ส่งวิญญาณ ทุกท่าน ไม่คืนหวน... บุญกุศล นำไป ให้ทั้งมวล... ทั้งโลกล้วน อาลัย...ให้ JAPAN...... อาจช้าเกินไปแต่ขอร่วมไว้อาลัยครับ....... To chaipan1999 ที่รัก ลีลากลอน ต้อนอารมณ์ ระทมสุด ทุกภาพผุด โดดเด่น เห็นตามหมด ร้อยความชัด จัดคำ ย้ำภาพพจน์ น้ำเสียงสุดสลด รันทดใจ ยอดจริงๆ chaipan.. สาวกะปู อยากปริ้นท์ ไว้อ่านเล่น ติดตรงเห็น คำผิด คิดแก้ไข เชิญพินิจ ถูกหรือผิด ขออภัย เพราะสนใจ คุณค่ากลอน สะท้อนเรื่องจริง เสน่ห์แรงนะ chaipan.. มะ..มาดูกัน! บทที่ 1 มี 1คำ ปราณี ควรใช้ ปรานี ความหมายจะตรงกับ ความสงสารเอ็นดู บทที่ 3 มี 2คำ สรวญ พรัดพราก สรวญ ไม่มีใช้ มีแต่ สรวล ซึ่งแปลว่า หัวเราะ ถ้าใช้ โศกสรวล จะพลิกอารมณ์ เดี๋ยวเศร้าเดี๋ยวหัวเราะ สติแตกแน่ๆ แต่อาจจะเป็นไปได้ที่ มิชิโกะตกใจสุดขีดจนเป็นบ้า เน้าะ! โศกสรวล น่าจะเป็น โศกกำสรวล ตัดยิ่งออก เศร้าแสนเศร้าล่ะทีนี้ พรัดพราก เปลี่ยนเป็น พลัดพราก ถูกแน่ๆ บทที่ 4 มี 2คำ วงค์วรรค์ น่าจะเป็น วงศ์วรรณ์ วงค์ ไม่มีใช้ ใช้ วงศ์ กับ วงษ์ เชื้อสาย เหล่ากอ ตระกูล วรรค์ คือ ตอน วรรคตอน ส่วน วรรณ์ วรรณ คือ หนังสือ ถ้า วงค์วรรค์ เป็นชื่อเฉพาะ ใช้ไปเลย แต่ทรมานตาครูภาษาไทยนะ ขอบอก ใช้ "วงศ์วรรณ์" ดีกว่า ครูภาษาไทยจะได้นอนตายตาหลับ อิอิอิ...แทนคนข้างๆ บทที่ 5 มี1คำ กัลย์ แก้เป็น กัลป์ บรรลัยกัลป์ บ้านเราอย่าได้เจอะเจอเล้ย...สาธุ! สาวกะปูชอบบทที่ 2 กับ บทที่ 6 เพราะถูกใจทุกคำ..เจ้าค่ะ emo_100 emo_100 ด้วยรักและหลงเสน่ห์ปลายดินสอ กิ๊บๆ กิ๊บๆ น่าปลื้มใจแทนชัยพันธ์หนุ่ม ถูกมือนุ่มปลอบขวัญให้ฝันหวาน ช่วยแก้ไขคำผิดมิตรกลอนกานท์ ดั่งช่วยสานสืบภาษาให้ร่าเริง สาวกะปูแดนอิสานวานช่วยหน่อย ลุงปรางค์บ่อยผิดพลาดเพราะอาจเหลิง สาวหมอลำทำใจให้เปิดเปิง เห็นอีเกิ้งเป็นตาเว็นตื้นเต้นใจ ช่วยเป็นยามภาษาอย่าเมินเฉย ลูกหลานเอ๋ยได้รู้ผู้แก้ไข จะได้เขียนให้ถูกลูกหลานไทย ดั่งอุ่นไอแม่มูลดอกคูนงาม emo_55 "ปรางค์ สามยอด" ปล.อีเกิ้ง คือ พระจันทร์ ตาเว็น คือ พระอาทิตย์ ขออนุญาตชัยพันธ์ชื่นชมน้องใหม่ไฟแรงหน่อย เน้อ ที่ช่วยเป็นยามภาษาให้ ชาวเราที่ได้เข้ามาอ่านจะได้จดจำและแก้ไห้ถูกต้อง เป็นตัวอย่างที่ดีงามของท่านผู้รู้จริงๆ ขอบใจกะปูสาวอิสานรอรัก หลายๆ เด้อ emo_95 |