พิมพ์หน้านี้ - ** คิดถึงสอง มือนั้น อันอบอุ่น ** (เนื่องในวันคิดถึงแม่)

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: ธารินทร์ ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2011, 12:07:PM



หัวข้อ: ** คิดถึงสอง มือนั้น อันอบอุ่น ** (เนื่องในวันคิดถึงแม่)
เริ่มหัวข้อโดย: ธารินทร์ ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2011, 12:07:PM

ด้วยสองมือ  แม่นี้  จึงมีลูก
สองมือคอย  พันผูก  ลูกเสมอ
สองมือแม่  แม้ไม่  เคยเลิศเลอ
แต่มือไหน  เทียบเสมอ  แม่ไม่มี
          สองมือแม่  แท้จริง  คือเกราะแกร่ง
          เป็นกำแพง  ให้ลูก  ได้หลบลี้
          สองมือแม่  ยังเป็น  เช่นพัดวี
        ให้ลูกมี  แต่ความ  อบอุ่นใจ
สองมืรัก  ฟูมฟัก  ลูกเสมอ
ลูกได้เจอ  แต่ความ  สุขสดใส
สองมือโอบ  อุ้มลูก  ยามมีภัย
สองมือให้  ไออุ่น  และอาทร
          สองมือนี้  ดูแล  ไม่เคยห่าง
          สองมือคอย  ชี้ทาง  และสั่งสอน
          สองมืออุ่น  ละมุน  เมื่อหนุนนอน
          สองมืออ่อน  ละไม  เมื่อแอบอิง
สองมือลูก  กราบลง  ตรงเท้าแม่
ด้วยรักแท้ จากแม่  นั้นใหญ่ยิ่ง
เรียบเรียงถ้อย  ร้อยรัด  ด้วยสัตย์จริง
ว่ารักแม่  รักยิ่ง  กว่าสิ่งใด

คิดถึง .. แม่


หัวข้อ: ** คิดถึงสอง มือนั้น อันอบอุ่น **
เริ่มหัวข้อโดย: ธารินทร์ ที่ 12 กุมภาพันธ์ 2011, 01:17:PM

" ด้วยสองมือ แม่นี้ จึงมีลูก
สองมือคอย พันผูก ลูกเสมอ
สองมือแม่ แม้ไม่ เคยเลิศเลอ
สองมือไหน เทียบเสมอ แม่ไม่มี "

          คิดถึงสอง มือนั้น ที่กร้านหยาบ
          ด้วยซึ้งซาบ อาบอุ่น กรุ่นใจนี้
          ยังรำลึก นึกถึง ทุกนาที
          แม้ไม่มี แม่แล้ว ในวารวัน

" สองมือสอด กอดเกี่ยว เหนี่ยวรั้งลูก
ด้วยพันผูก ลูกรัก อยู่อย่างนั้น
สองมือโอบ คุ้มครอง คอยป้องกัน
สองมือนั้น อบอุ่น เมื่อหนุนนอน "

          คิดถึงสอง มือนั้น อันอบอุ่น
          รำลึกคุณ ถ้อยคำ ที่พร่ำสอน
          คิดถึงความ ห่วงหา และอาทร
          จากสองมือ ละมุนอ่อน ทุกนาที

" สองมือแม่ แท้จริง คือเกราะแกร่ง
เป็นกำแพง ให้ลูก ได้หลบลี้
สองมือแม่ ยังเป็น เช่นพัดวี
ให้ลูกมี แต่ความ อบอุ่นใจ "

          คิดถึงอ้อม กอดตระกอง สองมือนั้น
          ด้วยผูกพัน คืนวัน อันสดใส
          สองมือนั้น เคยปกป้อง คุ้มครองภัย
          คิดถึงมือ ที่เคยให้ ไออาทร

" สองมือแม่ ดูแล ไม่เคยห่าง
สองมือคอย ชี้ทาง และสั่งสอน
สองมืออุ่น ละมุน เมื่อหนุนนอน
สองมืออ่อน ละไม ในทุกครา "

          คิดถึงสอง มือแม่นั้น ที่พันผูก
          สองมือลูก เอื้อมไป หวังไขว่คว้า
          ไม่มีแล้ว สองมือนั้น ของมารดา
          กาลเวลา พรากไป.. ไม่หวนคืน


ป.ล. บทกลอนบทแรกเขียนประมาณปี 2548 บทที่สองเป็นบทขยายเขียนเพิ่มเติมประมาณปี 2551
มอบให้แด่.. คุณแม่ที่ยังคงเฝ้ามองและดูแลเราอยู่ ณ ที่ห่างไกล.. แสนไกล..
.. คิดถึงแม่.. นะครับ