|
หัวข้อ: ลำนำชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 07 กุมภาพันธ์ 2011, 05:50:PM (http://www.numsai.com/picture/database/13452_k1.jpg) ณ แวดล้อมไออุ่นธรรมชาติ ฟ้าปรอดปร่งอากาสสดใส ทุ่งนาป่ากว้างมวลพฤกไพร ยามห่างร้างไกล..เฝ้าคิด..คอยคนึง มิลืมถิ่นแผ่นดินที่แสนรัก แต่จากไปอาลัยนัก..เฝ้าคิดถึง ภาพอดีตเก่าหลังยังคงติดตรึง เพราะจนจำจากพรากเรือนเหย้า สุดสายตาฟ้ากั้นไกลนั่น ดั่งแต่งแต้มเขตุขั้นขุนเขา แลรูปลักษณ์คลับคล้ายเพียงเงา ของเจ้าไดโนเสา..สัตว์โลกล้านปี (http://i418.photobucket.com/albums/pp261/painting126/a1.jpg) เจื้อยแจ้วแว่วเสียงมวลหมู่นกถลาร้องป้องปกคู่นี้ สะท้อนหนึ่งแห่งห้วงฤดี ต่างแต่เราที่...ไร้สิ้น..คนผูกพัน มะม่วงออกดอกช่อเริ่มติดผล จวนจะพ้นผ่านฤดูสู่คิมหันต์ โอ้ปีลับเดือนลาทีละวัน สำรวจตัวนั้น..มิเปลี่ยนแท้..ดั่งเดิม พวกเพื่อนบ้านต่างแต่รวยร่ำ รายได้เป็นกอบกำพูนเพิ่ม สร้างเรือนสร้างหอออกต่อเติม ดูดีกว่าก่อนเดิม..แห่งนี้..เป็นมา รถรามีไว้ขี่เพียบพร้อม เราเล่าคงแต่น้อมนึกหา ต้อยต่ำบ่เทียมคนยามไปมา ได้พึ่งเพียงสองขา..ลำแข้ง..เคียงเดิน คงทนคือความจนบ่ห่อนหาย เหลือละอายไร้สิ้นที่สรรเสริญ โชคชะตาตกต่ำทางเจริญ มวลหมู่หมางเมิน..เมื่อคราว..เข็ญใจ ลมพัดใบไม้ปลิวละลิ่วล่อง กิ่งก้านครางลมต้องเอนไหวไหว เหมือนดั่งความซื่อในจิตใจ มักเกิดอ่อนไหว..เมื่อต้อง..ลมลวง (http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTeFjaWA6sSJxflQGybfjSSRUiEFTFJCVRYcAPhzzorm4QFbWo&t=1&h=167&w=223&usg=__gHGdAg4mJFSFiDvFbqWbdAYZA2g=) ผึ้งหึ่งหึ่งบินชมช่อไม้ ซุกตัวเข้าคลั่งไคล้ห่วงหวง วันวันเทียวหาบุปผาทั้งปวง เหมือนคนห่วงหน้าที่งานกระทำ เรานี่นึกนึกน่าอายผึ้ง บ่มีเลยสักที่หนึ่งเลอล้ำ อยู่ไหนครองตนจนระกำ ทุกข์ซ้ำทำเดือดร้อนมิผ่อนคลาย อยู่ไกลริบหรี่ความใฝ่ฝัน ยากดั้นด้นไปสู่จุดมุ่งหมาย ยามเหนื่อยอ่อนล้าทั้งใจกาย รุมสุมฟูมฟ-าย..ไม่เห็น..แห่งพึ่งพิง แบบว่าเปลี่ยนฤดูเลยเอากลอนมาให้อ่านครับ กลอนนี้เขียนเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2542 ถึงวันนี้ก็ 11 ปีพอดี หมายเหตุ: พยายามพิมพ์คำว่า ฟ-า-ย แต่เครื่องกับให้ผลลัพย์เป็น ควาย เลยทำเครื่องหมาย- ไว้ ให้เอา ฟ ฟัน ใส่แล้วอ่านเอาก็แล้วกัน |