|
หัวข้อ: กาลครั้งหนึ่ง.... เริ่มหัวข้อโดย: ณัฐชรี ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2011, 04:13:PM (http://uppic.net/full/08916253aaa7679a304581b8a1ae5e31)
"ไม่ใช่ชน...คนแรก...ที่แหวกม่าน มาพบพาน...อักษร...สุนทรศิลป์ หลงและรัก...อักขระ...แก้วกวิน ขอเป็นดิน...หินสะเก็ด...แห่งเม็ดคำ เพียงสื่อสาร...ผ่านนาม...ของความเชื่อ ที่หลงเหลือ...จากเมื่อวาน...อันต้อยต่ำ กับผลึก...หมึกที่...สาดสีดำ บนกระดาษ...วาดซ้ำ...อยู่ร่ำไป และความเชื่อ...เหลือปัน...มาวันนี้ ศรัทธาที่...มีกานท์...จึงขานไข ฝากบันทึก...นึกฝัน...เขียนทันใด เพียงเก็บไว้...ให้วันอื่น...เปิดชื่นชม ทุกบทเบื้อง...บอกเรื่องเล่า...แก่ชาวโลก สุขเศร้าโศก...ไหวหวาน...ผสานผสม ห้วงความคิด...ปริศนา...แห่งอารมณ์ กับความโง่...โสมม...อุดมการณ์ จากถ้อยคำ...ความฝัน...ของวันนี้ ผ่านลานรส...บทสี...กวีสาร รวมความรัก...ความฝัน...ของวันวาร ระบายลาน...นานเนือง...เป็นเรื่องราว กาลครั้งหนึ่ง...พึ่งผ่าน...ไม่นานนัก มีคนตัก...สีสาด...กระดาษขาว สร้างบันได...ไต่สรวง...ถึงดวงดาว เพื่อมากล่าว...เล่านิทาน...จากม่านฟ้า" วรรณศิลป์ (http://uppic.net/full/fb78de8697b3fdebec2d3bb48c4b900a) หัวข้อ: Re: กาลครั้งหนึ่ง.... เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2011, 07:08:PM (http://www.ohzeed.com/bar_139.gif) (http://www.ohzeed.com) โลกนิทานขานกล่าวนั้นยาวนัก เป็นเรื่องรักอักษรอ้อนเวหา ยกดาวเดือนเกลื่อนฝันปั้นเมฆา จวบจันทราอาทิตย์ลิขิตคำ คราเปิดม่านกานท์กลอนละครโลก อิงบทโศกโชคร้ายคล้ายถลำ ตัวแสดงแต่งแต้มแจมลำนำ เช่นระบำทำนองเสียงกลองรัว เป็นจังหวะระเริงบันเทิงฝัน ผู้ประพันธ์ปั้นแต่งแสงสลัว ใต้เงามืดชืดชาแสนน่ากลัว จึงพาตัวหัวใจห่างไกลตาม รับบทหวานซ่านซึ้งคะนึงหา วอนดินฟ้าปรากฏถ้อยพจน์หวาม อยากแนบข้างปรางเธอละเมอความ แล้วส่งข้ามยามยลกมลครวญ คือกวีที่หวังว่าครั้งหนึ่ง เคยรำพึงถึงกันคอยวันหวน คล้ายบันทึกตรึกตรองพร้องสำนวน ทุกถ้อยถ้วนล้วนฝากมาจากใจ (http://www.ohzeed.com/bar_210.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: กาลครั้งหนึ่ง.... เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2011, 08:06:PM (http://www.ohzeed.com/bar_014.gif) (http://www.ohzeed.com) กาลครั้งหนึ่ง..เยาว์วัยความใฝ่ฝัน ซึ่งปลุกปั้นเป็นมั่นคงให้หลงใหล บทกวีอันฉ่ำหวานซ่านซึ้งใน นำพาใจไขว่คว้าการมาเป็น จึงกระดาษปากการับหน้าที่ กานท์กวีต่อเพื่อนผู้เยือนเห็น ประสานรักถักไยใจลำเค็ญ ได้ชื่นเย็นรสอักษรสะท้อนมาน กาลเวลามิพลัดพรากให้จากรัก ร้างสำนักไกลกลอนเคยอ่อนหวาน ถึงวันนี้ชีวิตอันเนิ่นนาน ยังสำราญในรสบทกวี (http://www.ohzeed.com/bar_014.gif) (http://www.ohzeed.com) หัวข้อ: Re: กาลครั้งหนึ่ง.... เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2011, 08:43:PM สาดหมึก...ตรึกคำ...ลำนำฝัน ร้อยพัน...เรื่องราว...เล่าขับขาน ดี-ร้าย...สื่อได้...ด้วยกลอนกานท์ เป็นบท...นิทาน...เคยจารคำ ...กาลครั้ง...หนึ่งนาน...ผ่านมาแล้ว ยังแว่ว...ภวังค์...ทั้งเช้า-ค่ำ หนึ่งคน...หายไป...จากทรงจำ เงื่อนงำ...ปริศนา...มีมากมาย แกะเชือก...แก้เงื่อน...ที่เกลื่อนกราน จากเรื่อง...นิทาน...ม่านความหมาย ค้นหา...สาเหตุ...หล่นกระจาย สุดท้าย...พบเพียง...เสียงภวังค์ ************** นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... บางสิ่งบางอย่างที่หาไม่เจอ ก็อย่าไปเพ้อว่ามันจะกลับมา เพราะบางทีอาจจะไม่มีอยู่ตั้งแต่แรก ^^b หัวข้อ: Re: กาลครั้งหนึ่ง.... เริ่มหัวข้อโดย: chaipan1999 ที่ 05 กุมภาพันธ์ 2011, 11:03:PM วางจรด หยดสาย แห่งปลายหมึก ร่ำระลึก ห้วงฤทัย ที่ไหวหวาม กล่อมประเลง เพลงน้อย ให้คล้อยตาม ดังไผ่งาม เอนพลิ้ว ลิ่วตามลม เสียงไผ่ซอ อ้อออด หยอดสำเหนียก เหมือนเสียงเพรียก พงพณา ว่าขื่นขม ปานประหนึ่ง กล้ำกลืน ฝืนระทม หมายปองชม เพียรหวัง พังทลาย เฉกขุนเขา คอยเฝ้า เคล้าสายหมอก คลายระลอก เมฆเลือน เคลื่อนสลาย หากขุนเขา คอยอยู่ สู้เดียวดาย หวังเมฆคลาย เคลื่อนกลับ ประทับทรวง เหมือนไม้ใหญ่ เคียงคู่ หมู่วิหค บินผันผก เริงเร้า เฝ้าห่วงหวง คราสิ้นแสง สุริยา ลาลับดวง วิหคล่วง คืนรัง ยังกายา เป็นเรื่องขาน รอยกานท์ กาลครั้งหนึ่ง ห้วงคำนึง อาจินต์ ถวิลหา เป็นเรื่องราว เก่าก่อน ย้อนเวลา รอยน้ำตา รักซึ้ง..."หนึ่งครั้งกาล"... emo_85 emo_85ติชมได้นะครับ emo_85 emo_85 หัวข้อ: Re: กาลครั้งหนึ่ง.... เริ่มหัวข้อโดย: ณัฐชรี ที่ 06 กุมภาพันธ์ 2011, 06:46:PM นิทานนี้...มีมานาน...เกินขานกล่าว
จากเรื่องราว...ป่า ว ร้อง...ร้อยกรองฉัน จนพบเพื่อน...เยือนมา...สารพัน ต่างผลัดกัน...หมั่นเล่า...กล่าวนิทาน เรื่องของเธอ...เผลอฟัง...ในครั้งก่อน ยังเก็บนอน...ตอนฝัน...อันไหวหวาน แต่ละเรื่อง...เบื้องบท...เลิศรสนาน ทั้งตื่นเต้น...เป็นตระการ...นิทานเธอ ล้อมวงคน...สนทนา...ประสาศิลป์ ยังได้ยิน...สำเนียง...เสียงเสมอ ขอบคุณให้...ไมตรี...ยามที่เจอ คืนนี้เพ้อ...เก็บฝัน...นิทานก่อนนอน วรรณศิลป์ *..."ขอบคุณทุก ๆ นิทานครับ คืนนี้คงหลับฝันดีอีกคืนหนึ่ง หัวข้อ: Re: กาลครั้งหนึ่ง.... เริ่มหัวข้อโดย: บอม ซอง ดุ๊ก ที่ 06 กุมภาพันธ์ 2011, 08:04:PM (http://www.ohzeed.com/bar_131.gif) (http://www.ohzeed.com) ~นิทานย่า~ ตอนเป็นเด็ก ย่าเฒ่า เล่าอีสป จุดนัดพบ ต้นมะยม ลมเอื่อยเอื่อย ท่านเคี้ยวหมาก ปากตุ้ย คุยไปเรื่อย แม้นเนื้อเปื่อย เกี๊ยวกรอบ แต่ชอบใจ ฟังคำเล่า ร้อนร้อน ถอนผมหงอก เพราะย่าบอก ถอนนาน นิทานไหล ตอบงับป๋ม..อมขี้มูก ถูกต้องไป เอายังไง เอากัน..ฉันชอบฟัง คราบทยักษ์ กินมนุษย์ มันสุดเสียว ปนเสียงเคี้ยว หมากพลู ช่างดูขลัง ยามพระเอก เสกสร้อย ปล่อยพลัง ฉันต้องนั่ง หน้าเบี้ยว เอี้ยวตัวตาม แม้นเรื่องนี้ ฟังมา สิบห้าครั้ง แต่ยังนั่ง ตั้งจิต ไม่คิดถาม แม้นบทเก่า เล่ามา แต่ว่างาม แม้นทุกยาม ไม่เหมือนกัน..สักครั้งเดียว ยามพระเอก เสียท่า พาให้เครียด เผลอฟัดเฟียด ดึงหงอก ออกดังเฟี้ยว ย่าร้องจ๊าก หมากพ่น จนเป็นเกลียว ก็มันเสียว นี่ครับ..ขอโทษที โจรตัวเดิม แต่ตาย คนละช่วง ฤษีควง สองกะ พระกะผี พระเอกเก่า ชื่อใหม่ แต่ใจดี ส่วนยักษี ตัวเขื่อง พาเรื่องตัน นิทานย่า เมามัน ตะวันคล้อย หลานตาย้อย เหลือล้น จนท่านขัน งั้นพรุ่งนี้ ฟังต่อ ก็แล้วกัน ฟังเรื่องนั้น..เรื่องเดิม..ยักษ์ กิน คน..คร่อก..ก emo_18 บักหัมน้อย บอม ซอง ดุ๊ก (http://www.ohzeed.com/bar_131.gif) (http://www.ohzeed.com) |