ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

หลงคำหวานบ้านกลอนยากถอนออก
ลักษณ์ในนอกงอกงามเมื่อยามเห็น
จึงสมัครทักมาหายามเย็น
ด้วยอยากเป็นเช่นท่านมิตรบ้านกลอน

ลองอ่านคำนำเล่นท่านเช่นฟ้า
กระจ่างตาคาใจนัยอักษร
จึงติดบ่วงห่วงหาใจอาวร
ยากถ่ายถอนจรไปไกลจากกัน

มิรู้ใครในบ้านวอนท่านชี้
หวังบ้านนี้มีรักร่วมทักฝัน
ขอที่พักจักช่วงในห้วงวัน
คอยแบ่งปันฉันท์มิตรลิขิตกลอน    *** หลงเข้ามาไม่รู้จักใคร คงไม่ว่ากันนะครับ

ยินดี ต้อนรับ บ้านพักฝัน
ช่วยเติมเต็ม ให้กัน ในวันเหงา
บ้านหลังนี้ มีแต่รัก ให้กับเรา
แบ่งปันความ เหงาเศร้า ให้เราตลอดมา

ไม่ได้หลงทาง แต่ตั้งใจ
มาหาอ่านกลอนใหม่ใหม่...เติมพลังใจ ให้แกร่งกล้า
คนโน้นแต่งไพเราะ...คนนี้แต่งสนุก ...เป็นสุขทุกครา
ยิ้มปริ่มอิ่มเอม หนักหนา...เมื่อมีเวลา...เข้ามาอ่านกลอน

ตอนเข้ามา  ไม่ได้หลง มั่นคงคิด
หวังหามิตร  เล่นกลอน  อักษรใส
จึงสมัคร  สโมสร   บ้านกลอนไทย
ด้วยดวงใจ  ยินดี  และปรีดา

เมื่อเข้าแล้ว  จึงวน  หลงกลบ้าน
อยู่ไม่นาน  พาลติด  ผิดไหมหนา
ทุกค่ำเช้า เฝ้าเพียร เวียนไป-มา
ทั้งอุตส่าห์  แต่งกลอน  ออดอ้อนกัน

ออกไม่ได้  นี่แหละหนา เรียกว่าหลง
ตัดใจปลง  ก็ไม่ตก   โอ้อกฉัน
จึงโผล่หน้า มาให้เห็น  เช่นทุกวัน
ก็เหมือนฝัน  ที่ไม่ตื่น  ฟื้นสักที.... emo_29

ปล.ตอนเข้ามาไม่ได้หลงครับ เพราะเฝ้าดูมาแรมปีแล้ว........ emo_62

เพราะหลงรักอักษรคำกลอนเขา
จึงแอบเฝ้าเข้าแจมหวังแต้มฝัน
กอบเก็บดาวพราวฟ้ามาจำนรรจ์
หมายคอยวันปั้นแต่งแถลงใจ

กลับหลงมนต์กลกลอนอักษรสวย
จึง..งงงวยด้วยคำทำไฉน
ทั้งเพื่อนผองน้องพี่นี่กระไร
ที่ฉุดไว้ไม่ห่างเส้นทางเลย

ณ บ้านนี้มีรักพร้อมตักหนุน
หอมละมุนกรุ่นหวานกานท์เฉลย
เก็บไฟฝันวันเก่ามาเฝ้าเปรย
แล้วเอื้อนเอ่ยเผยไว้นัยบทกลอน