|
หัวข้อ: ใจระบมปวดร้าวยากเยียวยา เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 26 มกราคม 2011, 07:03:PM เมื่อตอนเด็ก เล็กนั้น ฉันคอยเฝ้า ทุกค่ำเช้า อยู่ใกล้ ไม่ห่างหาย รู้ถึงความ เปล่าเปลี่ยว และเดียวดาย อันตราย มากนะ คอยระราน ครั้นอายุ ของเจ้า เข้าวัยหนึ่ง ความเต่งตึง เด่นชัด มาตรฐาน ความรู้สึก แปรผัน จากวันวาน ความคิดอ่าน เปลี่ยนไป เมื่อได้เจอ เพื่อนฝูงมี หลายหลาก ต่างรักไคร่ คอยห่วงใย ซึ่งกัน นั้นเสมอ แต่วันนี้ หากใคร อยู่ใกล้เธอ ผมจะเผลอ เคืองโกรธ คาดโทษทัณฑ์ ความรู้สึก จากใจ ใยสับสน มีวกวน ใดแน่ มาแปรผัน คอยแต่หวง ห่วงใย ให้ทุกวัน อยู่ใกล้กัน เป็นปลื้ม ลืมหลับตา วันหนึ่งหล่อน โผล่มา เวลาเช้า ว่าจะเฝ้า แสงทอง จับท้องฟ้า สวยตรึงจิต ทางทิศ บูรพา คอยอยู่นา ด้วยหวง ยอดดวงมาลย์ หล่อนเผยอยิ้ม อิ่มใจ ในความสุข เหมือนจะปลุก โลกรู้ ดูยิ้มหวาน ริเริงร่า เพลินไป เพียงไม่นาน เหล่าซาตาน รุกล้ำ เข้าย่ำยี หล่อนย่อยยับ พับลง ที่ตรงหน้า สมอุรา มันพา กันหลบหนี กระโดดช่วย ไม่ถึง จึงโศกี สิ้นศักดิ์ศรี ความฝัน พลันลอยลม ผมนั้นหรือ กบน้อย คอยบัวนั่น พอถึงวัน แมลงภู่ เข้าสู่สม อุตส่าห์เฝ้า ดูแล แต่โคลนตม ใจระบม ปวดร้าว ยากเยียวยา. ด.ช. นพ หัวข้อ: Re: ใจระบมปวดร้าวยากเยียวยา เริ่มหัวข้อโดย: Lจ้าVojกaoนบทนี้* ที่ 26 มกราคม 2011, 08:05:PM โถ..เจ้ากบ ในหนอง ต้องร้องเศร้า กบตัวเมีย นั้นเล่า เจ้าไม่หา ไปลุ่มหลง ดอกประทุม กลุ้มวิญญา เสียน้ำตา เพราะแมลง เขาแย่งไป พวกกบสาว หนาวรัก อกหักแน่ หนุ่มไม่แล แท้จริง ยิ่งหวั่นไหว ต้องนอนหนาว คราวฝน หล่นคราวใด ห้วงฤทัย ระทมทุกข์ ไร้สุขกราย วอนพวกเขียด พวกตะปาด ชาติพันธุ์ข้า อย่ารอช้า ข้าวอน ก่อนจะสาย ยกขันหมาก มาสู่ขอ พนอกาย ปล่อยพวกกบ ผู้ชาย เฉาตายไป แหม..สาวๆ มีอยู่ ดูออกเกลื่อน กลับลืมเลือน นวลน้อง ให้หมองไหม้ ปล่อยมันหลง แม่ประทุม กลุ้มต่อไป ให้แมลง ชอนไช หัวใจมัน...........กบสาวแค้น emo_120 emo_45 หัวข้อ: Re: ใจระบมปวดร้าวยากเยียวยา เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 26 มกราคม 2011, 08:13:PM ดอกไม้เริ่มแย้มบานสคราญสวย กลิ่นระรวยหอมหวานซ่านนาสา ถูกภมรภู่ผึ้งเข้าคลึงคลา ปรารถนาเชยชมเข้าดมดอม ดอกหญ้าถูกทิ้งขว้างตรงทางข้าม ไม่เหลือแม้กลีบงามสิ้นความหอม ทั้งกิ่งก้านร่านใบใกล้ตม,ตอม ดั่งพยอมยามยากเซ่นกากเดน เธอชอกช้ำร่ำไห้อาลัยร่ำ ถูกกระทำย่ำยีมีให้เห็น โปรดสงสารจานเจือเจ้าเนื้อเย็น ยามลำเค็ญเข็นใจใคร่ดูแล แผลภายนอกไม่นานคงผ่านได้ แผลภายในใจเจ้าคงเศร้าแย่ ค่อยปลอบใจดวงมานผ่านดวงแด ดั่งหนึ่งแช่น้ำทิพย์กระซิบพรม น่าสงสารสาวน้อยด้อยเดียงสา ถูกผลาญพร่าราคีฤดีขม ดวงฤดีแตกซ่านต้องซานซม ร้าวระบมเพียงใด...ให้เมตตา emo_56 "ปรางค์ สามยอด" |