|
หัวข้อ: ตัวใครตัวมัน เริ่มหัวข้อโดย: Lจ้าVojกaoนบทนี้* ที่ 19 มกราคม 2011, 12:20:AM ตัวใครตัวมัน คำนี้นั้นพระพุทธเจ้าท่านตรัสสอน ว่าให้ลงมือทำก่อนอ้อนวอน รู้จักช่วยตนเองเสียก่อนค่อยคิดจะพึ่งใคร ด้วยทุกคนต่างก็มีหน้าที่ เราก็ควรจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะได้มากได้น้อยค่อยค่อยลงมือทำไป ถ้่าผิดก็ลองทำดูใหม่ด้วยตัวเรา การงอมือคิดหวังพึ่งแต่ผู้อื่น ชีวิตมันคงไม่ราบรื่นจะอับเฉา จะกลายเป็นคนหูหนาปัญญาเบา ความเกียจคร้านเข้ามาครอบงำนั้น ครั้นพออะไรไม่ได้ดังใจ ก็เป็นฟืนเป็นไฟโทษสวรรค์ ว่าโหดร้ายใจดำช่างลงทัณฑ์ โดยไม่หันเหลียวมองบกพร่องตัว เพราะความคิดเริ่มผิดมันจึงแย่ แต่กลับมองไม่เห็นว่าเป็นชั่ว ปัญญาหยาบโง่ทึ่มซึมเมามัว แต่มองตัวกลับเห็นว่าเป็นดี เกิดเป็นคนดิ้นรนด้วยตนก่อน จึงค่อยวอนใครเขาไม่เศร้าศรี จึงนับว่าคนฉลาดชาติเมธี พุทธพจน์บทนี้คือ"พึ่งตน" |