|
หัวข้อ: ความคิดถึง สุดท้าย....! เริ่มหัวข้อโดย: ปู่โต้ง ที่ 03 มกราคม 2011, 11:37:AM (http://www.prakun.net/publicweb/wp-content/gallery/gallerytest/baby-orange.jpg) ….. ‘ ความคิดถึง สุดท้าย ’ ….. ๑. เพลงนี้ วันนั้น…. ฟังอ้างว้างต่างกันกับวันนี้ นับเวลาผ่านพ้นไป สิบหกปี บางความรู้สึกดีดี ยังตราตรึง ๒. เริ่มแต่การจากลา…. นานมาแล้ว นานจนไร้วี่แวว ความคิดถึง วูบสุดท้ายของสายลม รำพึง หอบพัดพาภาพคำนึง เลือนราง ก่อนดับสูญในความอ้างว้าง ระหว่างภพ…. สิ้นจบความหมาย หายห่าง ไหวเพียงเงาความรู้สึก จางจาง ซุกซ่อนในแรมทาง เดียวดาย ดั่งรอ ชะตากรรม จำนน…. จากสรรพสิ่งเหตุผล กระแสสาย โลก ความรัก ความงดงาม และความตาย ยังซ่อนซุกอยู่ทุกพาย ให้พานพบ ในเช่นเดียวกัน…. ฉันและเธอ… ล่วงพ้นเพียงผ่านเจอ แล้วสิ้นจบ กาลเวลามิอาจหวน ใดทวนทบ ปล่อยทุกสิ่งทิ้งเลือนลบ กับคืนวัน ไม่มีแล้วรอยยิ้ม… จากถ่านเถ้า เพราะเธอคือความเศร้า ในใจฉัน สืบกว่าค่อนทางชีวิต ผูกพัน ได้แต่ปล่อยความคิดถึงเงียบงัน อยู่ในใจ เงียบอยู่กับความเหงาเศร้า เงียบอยู่กับภาพเก่าเก่าเคยชิดใกล้ ก่อนเวลาอารมณ์จะพรมไกว ความโหยหาอาลัย… นั้นอีกครั้ง กับบทเพลง เพลงนี้ ในวันนี้…. แทนบทเพลงสิบหกปี แห่งความหลัง หากวิญญาณเธอรับรู้ สักครู่ฟัง ทุกซาบซึ้งนั้นยัง มิเสื่อมคลาย ด้วยความรู้สึกที่ชวนให้หวนหา งดงามแห่งคุณค่าและความหมาย ก่อนสิ้นลมสิ้นกรรม สู่สัมปราย ความคิดถึงสุดท้าย มีเพียงเธอ…. …………………………… โดยคำ ลานเทวา หัวข้อ: Re: ความคิดถึง สุดท้าย....! เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 04 มกราคม 2011, 01:19:AM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_153.gif) รอยรำพึงถึงกันในวันเหงา มองเศษเถ้าเผาใจใครจะเหมือน แม้ต่างภพทบภาคดังฝากเตือน หลายปีเดือนเคลื่อนไปยังไม่คลาย ยินบทเพลงเวงวังแต่ครั้งก่อน ดุจสะท้อนซ่อนเงื่อนไม่เลือนหาย ใจหนอใจ...ไฟฟอนบ่อนทลาย แม้สุดท้ายปลายทางนั้นร้างลา... บทกลอนท่านโต้ง...กระแทกใจปรางทิพย์นักค่ะ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_153.gif) หัวข้อ: Re: ความคิดถึง สุดท้าย....! เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 04 มกราคม 2011, 02:41:AM ความคิดถึงสุดท้ายเมื่อปลายฝน เพียงหนึ่งคนคับแค้นแน่นหนักหนา ทำไมหนอปวดแปลบแสบอุรา ไยค้างคาใจตนจนเลื่อนลอย เข้าหน้าหนาวอีกแล้วไม่แคล้วฝัน คิดถึงวันก่อนเก่าเราเกี่ยวก้อย เคยอิงแอบแนบขวัญวันรอคอย เจ้าเนื้อกลอยกลั้นสะอื้นกลืนน้ำตา ปีใหม่มาเยือนอีกจากซีกโลก ยังก่นโศกมิหายกายผวา เจ้าฉลองฉ่ำชื่นรื่นอุรา ไม่หันหน้ามามองดั่งลองใจ แม้คิดถึงเพียงใดไม่มีผล ไม่ยินยลคนยากฝากผีไข้ อยากจะลืมเชิญลืมไม่เป็นไร ก็มันอยากอยู่ไกลทำไมกัน emo_55 "ปรางค์ สามยอด" |