|
หัวข้อ: เวลาแห่งความสุข มักผ่านไปเร็วเสมอ เริ่มหัวข้อโดย: Pure ที่ 30 ธันวาคม 2010, 09:06:AM ระ ลิ่วล่องท่องไปในกมล
ระ เริงยลคนรักเป็นอักษร ระ รื้นระรื่นชื่นจิตขีดเขียนกลอน ระ บายทอนคนึงเจ้านั้นเท่าไร ระ บมนักรักมากจักพรากห่าง ระ ทมนางแรมร้างแย้มจางหาย ระ ทกจริงสิ่งเรื่องราวช่างหนาวกาย ระ วีเหือดจันทร์เชือดฉายด้วยสายลม ระ ร่อนจึงจึ่งกรีธาสบตาพักตร์ ระ เรียมรักตักอุ่นหนุนสุขสม ระ รัวใจปลดเปลื้องเรื่องตรอมตรม ระ ริกมากจากใจซมเป็นชมเชย ระ เรื่อยเฉื่อยเอื้อยอ่อนอ้อนคำหวาน ระ เร็วกาลระรินร่ำช้ำทรวงเอ๋ย ระ เหินหกเซซังอีกครั้งเอย ระ รวยพรากทรามเชยระทวยใจ |