พิมพ์หน้านี้ - ทุ่งรัก

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ดาวระดา ที่ 11 ธันวาคม 2010, 03:51:PM



หัวข้อ: ทุ่งรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 11 ธันวาคม 2010, 03:51:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_176.gif)
แลแดดร่มลมบ่ายเหนือชายทุ่ง
ผลผักบุ้งลอยล่องในหนองหนา
ทั้งกระจับจอกแหนแลชื่นตา
เห็นเงาฟ้าผิวน้ำงามนักแล

คิดถึงน้องบัวคลี่ที่จรจาก
ยามน้ำมากเจิ่งนองหนองแสม   
เคยเล่นน้ำหนองนี้กับศรีแพร
ร่มสะแกนาหนอเราคลอเคลีย

สุขของชนบนฐานลานนารัก
ทุ่งทองถักรักเราไม่เน่าเสีย
รีบคืนถิ่นมาทีก่อนพี่เพลีย
นั่งป่นเปลี้ยหัวใจใกล้หนองนั้น

หากวิญญาณเรียมขวัญเทวัญเฝ้า
ช่วยดลเงาเขามาข้าอกสั่น
หวิวอุราพาทรวงติดห่วงครัน
หนาวสะบั้นปัญหาเริ่มมารุม

วอนผักหนองคลองยาวสาวน้องกลับ
อย่าทิ้งรักลืมลับติดกับหลุม
โอ้ยามนี้บัวกอบานช่อชุม
แต่ปทุมน้องยาหายหน้าไป

อย่าให้ทองนั่งร้องจนคลองแห้ง
จนถึงแล้งอีกคราข้าไม่ไหว
รอบัวคลี่บัวงามแม่ทรามวัย
จะยอมให้ขึ้นเกยเป็นเขยเรือน
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_176.gif)



หัวข้อ: Re: ทุ่งรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวนำทาง ที่ 11 ธันวาคม 2010, 04:53:PM

(http://board.lomothai.com/photo/70860000038.JPG)

จากเด็กสาวสวยสมหน้าคมเข้ม
เคยอิ่มเอมปลื้มรสเช้าสดชื่น
ผละอ้อมดินอุ่นไพรไม่หวนคืน
ดอกไม้หอมดาษดื่นจึงตื่นคอย

ยามลมเพลมพัดตวัดทุ่ง
เกลี่ยหญ้าฟุ้งวนคว้างอย่างเหงาหงอย
ลบรอยเท้าท่าวทบทุกทุกรอย
ที่ยังพร้อยดำด่างคือกลางใจ
.
.
เธอ! คนจาก พร้อมจบทุกการจาก
ฉัน!! คนที่รักมากจึงหมองไหม้
แม้เช้ารุ่งรุ้งพร่างสักปานใด
ฤ อาจเชื่อมสายใย ไม่มีทาง!
  


หัวข้อ: Re: ทุ่งรัก
เริ่มหัวข้อโดย: บอม ซอง ดุ๊ก ที่ 11 ธันวาคม 2010, 08:31:PM

(http://www.fotoartspace.com/sittiphong_ray/photo/090905223039.jpg)

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_074.gif)

~โธ่..เรียมเอ๋ย~


ลมเฉื่อยฉิวพริ้วแผ่วแนวยอดข้าว
ปุยเมฆขาวโรยริ้วกลืนทิวผา
วิหกบินผลินล้อถ่อไปมา
สุริยาโรยรอนอ่อนแสงโรย

Oo..ไอ้หนุ่มเรืองกลั่นเศร้าจากเลาขลุ่ย
มีเจ้าทุยนอนเคียงฟังเสียงโหย
ท่วงทำนองฟ้องมาว่าโอดโอย
เอื้อนกลิ่นโชยเจ็บเศร้า...เป็นเงาตาม

....คราฝนพรำจำได้ในรอยรัก
ข้าสลักความฝันอันวาบหวาม
วิมานย่อมคือกระท่อม,พร้อมคนงาม
เราก้าวข้ามฉิมพลี..ทุ่งสีทอง

เคยโอบอุ้มกุมเกี่ยวดั่งเคียวขอ
เคยพะนออิงระทวยข้างห้วยหนอง
เคยไถดำเคียงคู่ชูประคอง
จนเมื่อน้อง..หนีตามเขา เข้าเมืองกรุง..!

คนบางกอกดียังไง?..ทำไมเจ้า
ถึงทิ้งเหย้า เรือนนอน จรผ้าถุง
ทิ้งพ่อแม่แก่ชราทั้งป้าลุง
บ่ายหน้ามุ่ง..ลับไป..ไม่ใยดี

ปล่อยให้พี่เคว้งคว้างกลางท้องไร่
เรียมไฉน..ใจดำทำเช่นนี้
ลืมแล้วหรือ? กระท่อมน้อยร้อยไมตรี
ลืมรักพี่...เสียแล้ว...โอ้แก้วใจ



O


เด็กชนบท บอม ซอง ดุ๊ก


(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_072.gif)


หัวข้อ: Re: ทุ่งรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ฉันเอง ที่ 11 ธันวาคม 2010, 09:23:PM
ทุ่งร้ก..ทุ่งร้าง


@มองทุ่งนารกร้างว่างเปล่าจิต

ผันชีวิตหนุ่มโรงงานนั่นเถอะหนา

มีสาวงามนามว่าฉันทนา

ให้เกี้ยวพาราสีทุกวี่วัน


@พ่อเฝ้ารอหนุ่มน้อยคอยถางไร่

แต่จนใจไร้แรงมาเสกสันต์

คงต้องปล่อยรกร้างห่างด้วยกัน

ทั้งนาฉันลูกน้อยที่ปล่อยไป


@อยู่ในเมืองฟุ้งเฟ้อละเมอฝัน

ออกเที่ยวกันทุกค่ำคืนไม่หลับไหล

ใช้ชีวิตบนหลังอานมอเตอร์ไซด์

ทั้งกลอยใจนามสก๊อยห้อยห้อเพลิน


@ถึงพ่อแก่แม่เฒ่าเฝ้าจับจ้อง

ลูกที่ปองฝากชีวิตคงคิดเถิน

ไม่เลี้ยงดูปูเสื่อมันแย่เกิน

มาหมางเมินยามแก่แพ้ใจมัน


@อยู่ไม่นานพยานรักหักใจเกิด

พร้อมทุกสิ่งที่แพรวเพริดพลิกเปลี่ยนผัน

สองหนุ่มสาวสุมหัวปรึกษากัน

เอาลูกนั้นไปให้พ่อเลี้ยงดูแล


@บริโภคนิยมเป็นต้นเหตุ

ไม่เลือกเพศเลือกวัยใส่ดวงแข

คนข้างหลังไร้สิ้นใครไหนแคร์

ก็มีแต่บทเรียนจงเฝ้าตรอง



ฉันเอง..








หัวข้อ: Re: ทุ่งรัก
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 13 ธันวาคม 2010, 03:28:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_042.gif)


เขาถอนบัวจากทุ่งมาปรุงสี
หอมทวีแต่งเสริมเติมสวยส่ง
ล่อภมรว่อนฟ้าถลาลง
จนงวยงงหลงหวานซาบซ่านรส

ปีกแมลงไหวหวือเข้ายื้อแย่ง
หน้ากากแสร้งสวมหลุดจุดปรากฏ
ต่างละโมบคว้าไขว่ใจรันทด
ล้อมด้วยดงคนคดคิดลดเลี้ยว

รำลึกถึงถิ่นทุ่งโค้งรุ้งกอด
แว่วเสียงพรอดรื่นหูฤดูเกี่ยว
คนหลังควายหมายมั่นขยันเทียว
ซุกในเสี้ยวใจบัวรัวคำพ้อ

บัวในอ่างหมองหม่นก่นร่ำไห้
ฝันกลับไปคืนหนองเฝ้าร้องขอ
พายุกล้ากลบฝังดังไม่พอ
หรือต้องรอชีพล่มจึงสมใจ

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif)