|
หัวข้อ: ~~ ขอลารัก ~~ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 09 ธันวาคม 2010, 09:41:PM (http://img225.imageshack.us/img225/1314/bsadlovelarge.jpg) (http://img225.imageshack.us/my.php?image=bsadlovelarge.jpg) ขอลารัก (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_179.gif) วันเวลาเวียนผ่านกาลเลยลับ ฤดูกลับเปลี่ยนไปใหม่มาหา จากวสันต์เวียนผ่านกาลเวลา จวบถึงคราเหมันต์สุดรัญจวน เสียงลมหนาวหวิวหวีดกรีดร่องฝา แทรกเข้ามาป่วนใจให้คิดหวน เหมือนเหยียดเยาะเซาะทางอย่างกวนกวน มายั่วยวนกวนขุ่นฝุ่นอารมณ์ แม้หลบลี้หนีหายแอบกายหลบ ยังตามพบสบที่หนีขื่นขม ยากจะเร้นเจ้าได้หนอสายลม ข้ายังตรมขมชีวีเช่นปีกลาย ข้าอยากย้ายกายตนให้พ้นโลก ข้าอยากโยกชีวันก่อนมันสาย ข้าอยากล้างมลทินสิ้นจากกาย ข้าอยากหมายทางแจ้งแห่งนิพพาน ข้าขอยอมพ่ายแพ้แก่ความรัก ถอดสลักความหลงส่งสุสาน ถอดความเศร้าเหงาใจมาเนิ่นนาน ลอยสายธารสู่ยมพรหมรำเพย เจ้าผ่านมาผ่านไกลฝากไปบอก คนรักหลอกเล่ห์ลวงทรวงเขนย ให้เขาหยุดหลอกซ้ำอย่าทำเลย คนคุ้นเคยขอบอกลา...ชั่วฟ้าดิน บ้านริมโขง (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_153.gif) หัวข้อ: Re: ~~ ขอลารัก ~~ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 10 ธันวาคม 2010, 02:36:AM ทำใครเจ็บ..เจ็บเพราะใคร..อย่าให้ชี้ ผ่านแล้วกี่คนคู่ เท่ารู้จัก อย่ากล่าวพจน์มดเท็จ ว่าเข็ดรัก เจ็บแล้วจักจำจริง หรือหัวใจ แซวเล่น ไม่ว่ากันนะคะ emo_85 ระบายจันทร์ emo_33 emo_33 emo_33 emo_33 รักที่เจ็บ เจ็บเพราะตน ลนหาที่ ไม่พอดี ไม่พอตัว มัวหลงไหล ไม่เชื่อฟัง ใครเขา เอาแต่ใจ สมแล้วไง ที่ต้องเจ็บ เพราะเล็บตน emo_111 ขอบคุณครับ ทีแวะมาร่วมไว้อาลัยให้แก่กัน emo_33 หัวข้อ: Re: ~~ ขอลารัก ~~ เริ่มหัวข้อโดย: พรายม่าน ที่ 10 ธันวาคม 2010, 02:22:PM กับมากทุกข์สุขโศกในโลกนี้ ก็ยังมีพบพรากอีกหลากหลาย มีจริงเผ็ดเท็จหวานวิมานทราย ใจที่หายตายลับไปกับลวง ถ้าแรกเริ่มเติมใจด้วยไฟรัก ไฟก็มักเผาลามด้วยความหวง ถ้าใช้ใจไปกับรักเพื่อตักตวง แล้วจะทวงคืนใจจากใครกัน ทุกคนหวังตั้งหลักกับรักแท้ ลืมข้อแม้แพ้ใจขอได้ฝัน ลืมทั้งโลกโศกฝืนลืมคืนวัน ลืมแม้กันปันใจไว้เผื่อจาง โลกที่สวยดั่งสรวงเพื่อลวงล่อ ระริกรอซ้ำทุรนด้วยหม่นหมาง แท้จริงสุขคลุกไว้เพียงบางบาง ก่อนจะวางมีดเงื้อลงเถือใจ ถ้าปรับใจให้แน่อยู่แค่รัก ไม่หาญหักผลักผันไม่สั่นไหว ไม่ห่วงนับจับจองเป็นของใคร จะสุขล้นท้นใจที่ได้รัก พรายม่าน สันทราย ๑๐.๑๒.๕๓ หัวข้อ: Re: ~~ ขอลารัก ~~ เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 10 ธันวาคม 2010, 05:28:PM (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/ww40.gif) @* ขอเจอรัก*@ (http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/1240049277.gif) วันเวลาผ่านผันอนันต์นับ ฤดูสับเปลี่ยนไปใหม่มาหา จากวสันต์เวียนผ่านกาลเวลา จนถึงคราเหมันต์สุดรัญจวน เสียงลมหนาวหวิดหวิวต้องผิวนุ่ม ความหนาวรุมหัวใจให้คิดหวน กี่ปีแล้วหัวใจไร้คนกวน มาชี้ชวนชิดใกล้ในอารมณ์ ไม่เคยลี้หนีห่างพรางตัวหลบ พร้อมจะคบคนดีที่เหมาะสม ไม่เคยปิดตัวบังตั้งเงื่อนปม คนชื่นชมอยู่ไหนไม่เห็นกราย หรือว่าคนดีดีหนีจากโลก หรือว่าโชคไม่มีคนที่หมาย หรือว่ายังไม่มีดีผู้ชาย หรือว่าสายไปแล้วได้แห้วทาน จะอย่างไรไม่ยอมแพ้แก่ความรัก แม้ยากนักผู้ใดใจประสาน ยังคงหวังตั้งใจได้พบพาน แม้เนิ่นนานเพียงใดใจยังรอ จากวสันต์เวียนถึงเหมันต์นี้ พบเสียทีอย่าซ่อนวิงวอนขอ ความหงอยเหงาเศร้าสุดหยุดแล้วพอ เหมันต์นี้นี่หนอ...ขอเจอรัก. emo_60 "Kanthita" ๑๐ ธ.ค. ๒๕๕๓ (http://uppic.net/full/197b9e0b7dd53cd7c8dff9f3bc9c7a9e) หัวข้อ: Re: ~~ ขอลารัก ~~ เริ่มหัวข้อโดย: พระจันทร์สีน้ำเงิน ที่ 10 ธันวาคม 2010, 06:50:PM (http://webboard.yenta4.com/uploads/2009/07/09/44143-1200319_attachment.jpg) (http://www.eyehome.net/create/picline/new/l56.gif) ตราบน้ำใสใจคนยังวนวิ่ง มิเคยนิ่งเวียนว่ายอย่างไร้หลัก กว่าจะจอดเทียบจุดควรหยุดพัก มักเล่นเอาเจ็บหนักกระอักใน หากริรักลองแล้วไม่แคล้วปวด ดั่งถูกหวดแส้ส่งสิ้นสงสัย หามีดอกสมอุราสาฤทัย มีแต่ไผลเผลอหมดจรดดวงแด ตัดอาลัยในรักฤาจักขาด สายสวาทพันพ่วงเป็นบ่วงแห กี่ฤดูคาบคล้อยทยอยแปร ล้วนยังแต่ขมวดปมจมเปลวเพลิง พรหมลิขิตปริศนามายารัก ไม่มีสูตรจำหลักสักแต่เหลิง แรกชูหวานดาลฤทธิ์จิตกระเจิง พาลอยเติ่งกลางหาวเฉกดาวลอย จวบสิ้นรสหมดซึ้งถึงปลายรอบ รั้งแต่มอบเศษซากของกากอ้อย ที่สำรากถุยถ่มมาถมรอย กลบแผลน้อยช้ำฟกในอกคน ท่ามรอยรักกำสรดมากบทบาท ปริมาตรความหลงมักส่งผล หลากอารมณ์ลึกล้ำนำบันดล โดยกมลไหวหวาดขาดตริตรอง หยาดน้ำตาล้านเกล็ดที่เล็ดเผาะ เกิดจำเพาะสองใจไม่สนอง นาวารักเป็นพิษผิดครรลอง สุดเหนี่ยวคล้องแคล้วคลาดทุกชาติบรรพ์ (http://www.eyehome.net/create/picline/new/l56.gif) หัวข้อ: Re: ~~ ขอลารัก ~~ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 10 ธันวาคม 2010, 10:14:PM กับมากทุกข์สุขโศกในโลกนี้ ก็ยังมีพบพรากอีกหลากหลาย มีจริงเผ็ดเท็จหวานวิมานทราย ใจที่หายตายลับไปกับลวง ถ้าแรกเริ่มเติมใจด้วยไฟรัก ไฟก็มักเผาลามด้วยความหวง ถ้าใช้ใจไปกับรักเพื่อตักตวง แล้วจะทวงคืนใจจากใครกัน ทุกคนหวังตั้งหลักกับรักแท้ ลืมข้อแม้แพ้ใจขอได้ฝัน ลืมทั้งโลกโศกฝืนลืมคืนวัน ลืมแม้กันปันใจไว้เผื่อจาง โลกที่สวยดั่งสรวงเพื่อลวงล่อ ระริกรอซ้ำทุรนด้วยหม่นหมาง แท้จริงสุขคลุกไว้เพียงบางบาง ก่อนจะวางมีดเงื้อลงเถือใจ ถ้าปรับใจให้แน่อยู่แค่รัก ไม่หาญหักผลักผันไม่สั่นไหว ไม่ห่วงนับจับจองเป็นของใคร จะสุขล้นท้นใจที่ได้รัก พรายม่าน สันทราย ๑๐.๑๒.๕๓ (http://yamiejung14.webs.com/photos/A2/7.gif) เห็นจะจริงอย่างว่าถ้าเร่งร้อน และถ้าป้อนหัวใจใช้ไฟผลัก เหมือนสุมขอนร้อนบ่มขมใจนัก มันก็จักไม่เหลือเป็นเหยื่อไฟ คงต้องเหลือเผื่อบ้างยามร้างรัก อย่าทะลักสุดตัวมัวหลงใหล ยามพลาดพลั้งนั่งตรมขมดวงใจ จะได้เหลือลมหายใจไว้ต่อทุน ~~~~~~~ แรกก็ปรับได้หนอ..ขอแค่รัก ไม่เกินหลักหัวใจใคร่เกื้อหนุน พอนานไปใยรักมากอยากเกื้อกูล ยามสิ้นสูญจึงตรมหนักถูกรักลวง. ขอบคุณครับ ที่แวะมาให้แง่คิดชีวิตรัก บ้านริมโขง (http://yamiejung14.webs.com/photos/A2/31.gif) หัวข้อ: Re: ~~ ขอลารัก ~~ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 11 ธันวาคม 2010, 04:44:AM (http://webboard.yenta4.com/uploads/2009/07/09/44143-1200319_attachment.jpg) (http://www.eyehome.net/create/picline/new/l56.gif) ตราบน้ำใสใจคนยังวนวิ่ง มิเคยนิ่งเวียนว่ายอย่างไร้หลัก กว่าจะจอดเทียบจุดควรหยุดพัก มักเล่นเอาเจ็บหนักกระอักใน หากริรักลองแล้วไม่แคล้วปวด ดั่งถูกหวดแส้ส่งสิ้นสงสัย หามีดอกสมอุราสาฤทัย มีแต่ไผลเผลอหมดจรดดวงแด ตัดอาลัยในรักฤาจักขาด สายสวาทพันพ่วงเป็นบ่วงแห กี่ฤดูคาบคล้อยทยอยแปร ล้วนยังแต่ขมวดปมจมเปลวเพลิง พรหมลิขิตปริศนามายารัก ไม่มีสูตรจำหลักสักแต่เหลิง แรกชูหวานดาลฤทธิ์จิตกระเจิง พาลอยเติ่งกลางหาวเฉกดาวลอย จวบสิ้นรสหมดซึ้งถึงปลายรอบ รั้งแต่มอบเศษซากของกากอ้อย ที่สำรากถุยถ่มมาถมรอย กลบแผลน้อยช้ำฟกในอกคน ท่ามรอยรักกำสรดมากบทบาท ปริมาตรความหลงมักส่งผล หลากอารมณ์ลึกล้ำนำบันดล โดยกมลไหวหวาดขาดตริตรอง หยาดน้ำตาล้านเกล็ดที่เล็ดเผาะ เกิดจำเพาะสองใจไม่สนอง นาวารักเป็นพิษผิดครรลอง สุดเหนี่ยวคล้องแคล้วคลาดทุกชาติบรรพ์ (http://www.eyehome.net/create/picline/new/l56.gif) (http://yamiejung14.webs.com/photos/A2/7.gif) เพราะความไม่จีรังนั่งในอก ความวิตกหมกเศร้าเฝ้าเสกสรร ความต้องการมากล้นบนจำนรรจ์ ความผูกพันยังไม่พอขอจากไป ความปรารถนาคราหวังฝังความเหงา มันก็เผาตัวเราเศร้าไฉน มากเกินที่หยิบยื่นด้วยฝืนใจ ความหมองไหม้เมื่อไม่มีนี่แหละงาน เมื่อมีรักมีไหมใครไม่หวง อยากเดินควงอวดอ้างอย่างสนาน อยากโอบรัดด้วยจิตชิดชื่นบาน แต่หากหวานกลายขมก็ตรมทรวง รู้ทั้งรู้ตัดสวาทไม่ขาดใย ความอาลัยยังเหลือยาวคราวห่วงหวง ถึงเดินจากมากถามตามมาทวง ต้องสู้อดปลดห่วงบ่วงน้ำตา แต่ก็จำต้องทำอย่าทำหวาด อยากหายขาดต้องยาขมปมรักษา หากเลี้ยงไข้ให้อาการพาลดื้อยา วันกล่าวลาคือวัน ฉันขาดเธอ บ้านริมโขง (http://yamiejung14.webs.com/photos/A2/31.gif) |