พิมพ์หน้านี้ - พ่อครับ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: ฉันเอง ที่ 02 ธันวาคม 2010, 11:31:PM



หัวข้อ: พ่อครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ฉันเอง ที่ 02 ธันวาคม 2010, 11:31:PM
(http://add.klonthaiclub.com/images/91wheat_vplants_x3_0028.jpg)

พ่อครับ..

ใกล้ถึงวันที่ห้าธันวานับ
เป็นวันพ่อเคารพรับทุกแห่งหน
ลูกคนนี้เหินห่างพ่อพอมองตน
แสนสับสนวุ่นวายกลางใจเมือง


ก่อนกาลน้อยลูกยังเยาว์พ่อเฝ้าปลูก
ดูแลลูกทั้งเก้าคนขัดสนเขือง
ทั้งอยู่กินแสนลำบากยากประเทือง
พ่ออดทนยากปลดเปลื้องทุกข์แบกเอา


พี่คนโตดูแลน้องช่วยพ่อแม่
เสื้อผ้าแก้ผลัดกันใช้ไม่อายเขา
หนังสือเรียนเรียงลำดับช่วยบรรเทา
ยามล้อมวงนั่งกินข้าวเก้า-สิบคน


กับข้าวมีประจำทำใข่น้ำ
น้ำพริกตำสะท้านเรือนหัวเขื่อนขน
ผักกับแกล้มไปเด็ดได้ใกล้เรือนตน
พ่อปลูกไว้อย่างสับสนปนไปมา


เลี้ยงเป็ดไก่ได้กินไข่ในตอนเช้า
ประหยัดเอาเข้าครัวไม่ต้องหา
ช่วยกันปลูกผูกสัมพันธ์จนชินตา
พอโตขึ้นเป็นฝั่งฝาสี่ห้าคน


ลูกคนนี้อยู่กับพ่อจวบพ่อดับ
ลาไกลลับสุดอาลัยใจสับสน
อยู่กับแม่ได้ไม่นานบันดาลดล
ก็ล่วงลับไปอีกคนระทมใจ


ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเหมือนปลวกนั่น
วันทั้ววันทำแต่งานไม่ไปไหน
ลืมพ่อแม่ลืมพี่น้องไปได้ไง
หวลอาลัยใจระลึกถึงพ่อเรา


อยากบอกพ่อ พ่อครับ  ผมรักพ่อ
กำเนิดก่อ   เป็นผมได้  ไม่อายเขา
จะทำดี   เพื่อพ่อ  แลผองเรา
และทุกคน  ที่เข้าถึง  พึงให้ใจ


รักพ่อครับ

ผมเอง..






หัวข้อ: Re: พ่อครับ
เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 03 ธันวาคม 2010, 11:05:AM
(http://www.kaweeclub.com/link/2%20(79).gif)

“ ขนม เรากับความลำบากของพ่อ “

(http://www.kaweeclub.com/link/2%20(79).gif)


มือหยาบกร้านค่อยแงะแกะขนม
เจ้าหนูน้อยตาคมก้มดูจ้อ
ลุ้นมือแกร่งแรงงัดจัดใจรอ
เดี๋ยวมือพ่อทำให้จะได้กิน

ห่อขนมอร่อยค่อยเปิดออก
พ่อเรียกบอกมาใกล้ให้ดมกลิ่น
“หอมใช่ไหม” พ่อยิ้มอิ่มในจินต์
รอขนมถูกลิ้นกลิ่นยั่วยวน

ขนมหวานซ่านใจอยู่ในปาก
อร่อยหลากรอยยิ้มพิมพ์ใจหวน
คราเมื่อเล็กเด็กน้อยคอยร้องรวน
โยเยกวนอ้อนขอพ่อทุกที

 คนชาวไร่อดอยากแสนยากแค้น
จะเอาแก่นอะไรในวิถี
แค่ที่หลับกับปลาหาพอมี
กับกายาหม่นศรีที่พ่อเป็น

มือหยาบกร้านระแหงแข้งขาล้า
แม้แววตาไม่รู้หนูไม่เห็น
พ่องานหนักตากฟ้าเหงื่อกระเซ็น
แต่รักเอ็นดูลูกทุกข์ก็ทน

ไม่เคยเห็นพ่อลิ้มชิมขนม
หรือพ่อตรมขมใจให้หมองหม่น
ตาพ่อเศร้าเคล้าทุกข์คลุกระคน
เพราะดิ้นรนหม่นใจไม่อาจเดา

เมื่อลูกของอแงแม้ลำบาก
แต่เจ้าปากน้อยเอยไม่เคยเหงา
ยังได้อิ่มลิ้มขนมสมใจเรา
แล้วพ่อเล่ากินตอนไหนไม่รู้เลย

ก็รัก..พ่อค่ะ


(http://www.kaweeclub.com/link/2%20(79).gif)