ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

                  
                        หมอกเมฆครึ้มที่ริมขอบฟ้า
                  ทั่วนภาฟ้าหม่นระทมใจ
                  พลางอดกลั้นหลั่งรินน้ำตาไหล
                  เพียงเสี้ยวใจฝนมาฟ้าคะนอง
                        ใจฉันนี้เพียงหนึ่งเดียวที่ยังอยู่
                  แต่รู้รู้ใจเธอนั้นเป็นสอง
                  เจ็บปวดใจหลั่งรินน้ำตานอง
                  ใจทุกห้องฟ้องว่าเจ็บเหลือเกิน
                         เพราะอะไรใจฉันมีเพียงหนึ่ง
                  ได้รู้ซึ้งคำว่าเราห่างเหิน
                   โดดเดี่ยวอ้างว้างเพราะถูกเมิน
                   เป็นส่วนเกินที่เธอไม่เคยแล
                          ไม่อยากเป็นหนึ่งในสองของเธอนี้
                   จะมอบหนึ่งเดียวที่มีนั้นให้แก่
                   คนรักจริงรักเดียวและรักแท้
                   ติดอยู่แต่ใจนี้มีเพียงหนึ่งเดียว
                          หนึ่งเดียวนี้ที่ให้เธอไปหมด
                   ไม่เหลือลดเอาไว้ให้ใครเอี่ยว
                   ทำยังไงกับใจเพียงหนึ่งเดียว
                   พักใจสักประเดี๋ยวคงหายดี

(http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_001.jpg)

.
.

เก็บรักคืน..


เก็บรักคืน  ใส่ใจ  ที่ให้เขา

เดินตัวเบา  กลับรังนอน  อันขมขื่น

ข่มตานอน   ฝันหลอกหลอน  ตอนกลางคืน

สะดุ้งตื่น  คนข้างกาย  หายไปนาน

 

ความเงียบเหงา  มักเข้ามา  ครามืดมิด

บดบังจิต  ให้ยินเสียง  สำเนียงหวาน

คราวรักกัน  เสียงเธอนั้น  ก้องกังวาน

ร้องขับขาน  เพลงไพรเพราะ  ให้พี่ฟัง

 

ฟังหรีดหริ่ง  เรไรร้อง   แทนน้องรัก

ไม่เพราะนัก   ก็คลายเหงา  ท้าวความหลัง

รักเธอมาก    จากอดีต     ที่ผุพัง

เหมือนจับฝัง   กลางหมู่ดาว   ที่พร่างพรม



ฉันเอง..