|
หัวข้อ: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: boomarang ที่ 23 พฤศจิกายน 2010, 06:17:PM ทำทุกอย่างทางนี้ดีที่สุด อุตลุดสุดไปตามใจเห็น แสนเหนื่อยยากลำบากท้อพ้อลำเค็ญ เพราะฝันเป็นเช่นฝันที่รอคอย อุปสรรคนักไม่หมดปลดทางสู้ เหมือนยิ่งก้าวเท้าดูกลับถดถอย หมดหัวใจในฝันพลันเลื่อนลอย ฝันน้อยน้อยเริ่มลอยไปไกลทุกที หัวข้อ: Re: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: กาแฟดำ ที่ 23 พฤศจิกายน 2010, 10:01:PM ปล่อยใจล่องท่องไปในวิถี .บนทางที่ลางเลือนเหมือนความฝัน บนทางร้างที่ต่างไปห่างไกลกัน เพราะใจฉันล้าเกินจะเดินตาม หมดเรี่ยวแรงจะแข็งขืนยืนผงาด ฝันที่วาดไม่อาจต่อต้องรอถาม ใจที่รอนอ่อนล้าเกินหาความ จะนิยามชีวิตไปทิศใด . (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_073.gif) หัวข้อ: Re: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 24 พฤศจิกายน 2010, 10:19:AM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_154.gif) ...ทาบร่างลง...ตรงรอย...คอยเพื่อนเก่า ฝันบางเบา...ลอยจาง...ห่างไปไหน ยื่นมือคว้าง...ว่างเปล่า...เหงาสุดใจ แนบหน้าไล้...ฝุ่นดิน...ถวิลวอน ...เพียงรอยเท้า...ก้าวเดิน...ที่เพลินย่ำ คือทรงจำ...ติดตรึง...ซึ่งหลอกหลอน ยามอ่อนล้า...พาร้าว...ทุกคราวตอน ฝากบทกลอน...อ้อนพจน์...ก่อนหมดแรง (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_154.gif) .......................//ทอฝัน หัวข้อ: Re: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 24 พฤศจิกายน 2010, 11:48:AM มีท้อถอยน้อยใจ เหมือนใครเค้า เพียงลมเป่าเบาบางพลันจางหาย อ่อนล้าเกินเดินทาง คงวางวาย พาสลายหายลับ กับสายลม ร้อยพันเหตุเกินตัว ถ้ามัวรับ คงสิ้นลับดับดิ้น มลทินขม เกินกำลังพลั้งพ่าย ตาย,ตรอมตรม หนึ่งก้าวล้มจมดิน คงสิ้นใจ ขอเพียงถ้อยคำหนึ่ง พึงรออยู่ จากหดหู่สู่แรง แซงหวั่นไหว ซึมซับเก็บเหน็บไว้จากใจใคร ขอได้ไหม? ให้เถอะ! เพ้อบอกลม (http://yamiejung6.webs.com/photos/mie02/015.gif) หัวข้อ: Re: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 24 พฤศจิกายน 2010, 02:10:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_012.jpg) ล้ า เ ต็ ม ที ช่วยยื่นมือ..มาจับไหล่ฉันสักที..จะได้ไหม ตีเบาเบา..แสดงถึง..การปลอบใจ อย่างน้อย.ก็ยังทำให้..ยิ้มได้..แม้จะฝืนก็ตาม (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_208.gif) หัวข้อ: Re: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 24 พฤศจิกายน 2010, 07:33:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_175.gif) ...แอบมองเธอ เผลอแล แค่สามารถ ด้วยมิอาจ ชิดใกล้ ไปกว่านี้ ทำได้เพียง เทียบคอย รอยคนดี ในยามที่ เธอผ่าน ย่านหัวใจ ...ส่งรอยยิ้ม ตามหลัง ทุกครั้งหนอ คนมอซอ อกสั่น จนหวั่นไหว เหมือนหมาเห่า เครื่องบิน กินแกลบไป สาวที่ใด ไหนเล่า เขาจะมอง ...วาสนา มาน้อย ก็พลอยเพ้อ ร้องละเมอ เซ่อซ่า หน้าเศร้าหมอง กินน้ำตา แทนน้ำตก จนอกพอง ได้เพียงร้อง ในใจ กลัวใครยิน ...ยามจะนอน คลอนแคลน แสนลำบาก คิดถึงมาก รู้ไหม หวั่นใจสิ้น ได้แต่เพียง อ้อนจันทร์ ตะวันดิน ขอพบกลิ่น แก้มบ้าง ก็ยังดี *** เมฆา...*** (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_208.gif) หัวข้อ: Re: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: ฉันเอง ที่ 24 พฤศจิกายน 2010, 09:27:PM ยากจะลืม..
อยากฝังตรึง กลบร่าง กลางเมฆหมอก ฝังรักหลอก ใต้เมฆา ภูผาหิน จับถ่วงน้ำ ทะเลลึก จนสุดดิน เผาให้สิ้น อย่าให้เหลือ เศษซากใจ ฉันอ่อนล้า โรยแรง เกินรักเหลือ ทำให้เจือ ห่างหาย ใยไม่ได้ ทำมาแล้ว ทุกอย่าง ไม่จางไป จะให้ฉัน ทำอย่างไร ให้...ลืมเธอ ฉันเอง.. หัวข้อ: Re: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 25 พฤศจิกายน 2010, 12:25:PM รู้แต่เพียง ไม่มี ที่อีกแล้ว คงไม่แคล้ว อ่อนล้า ยิ่งพาหมอง เมื่อก่อนนี้ มีเธอด้วย ช่วยประคอง มิอยากลอง ตอกย้ำ ให้ช้ำใจ ต้องการปล่อย วางจิต ที่ติดบ่วง อย่าคิดลวง หลอกล่อ ขอได้ไหม ทิ้งความเศร้า เหงาหงอย ให้ลอยไป ยากเพียงไร ไยหวั่น ฉันสู้เอง.........ไม่รู้ใจ ......................................................... บ่นท้อใจ ใยเล่า เช้าวันนี้ ความปรานี มีให้ ใช่ข่มเหง เสมอภาค รู้อยู่ สู่กันเอง ยังกริ่งเกรง เอาใจ ไม่เว้นวัน แค่ผิดพลาด พลั้งบ้าง ดังอ้างถึง แล้วใยจึง ไม่แก้ ความแปรผัน มารวบรัด บอกปัด ตัดสัมพันธ์ ลิ้นกับฟัน กระทบได้ ใช่เจตนา นะ...........อย่าหมอง ครองความเศร้า เพียงสองเรา ปรึกษาดู รู้ปัญหา กว่าเข้าใจ กันนี่ กี่เวลา ซึ้งคุณค่า ความดี มีมานาน หนึ่งสองสาม สี่ห้า ช้าช้านับ หรือจะหลับ ตาด้วย ช่วยประสาน ขวัญเอ๋ยขวัญ กลับมา อย่าพ้นผ่าน ขอสาบาน ไม่เป็น เช่นคิดไป หรืออ่อนล้า พาจิต คิดสับสน เกิดวกวน เอาเถิด เตลิดไหน จงพักผ่อน เถอะหนู ไม่รู้ใจ จะคอยใกล้ ปรนนิบัติ ทั้งพัดวี ริ้นไม่ไต่ ไรไม่ตอม ต้องยอมผละ อย่ามานะ รบกวน นวลฉวี หลับตาพริ้ม อมยิ้ม อยู่ในที ขอฝันดี ถึงผมบ้าง ไม่ห่างคุณ. หัวข้อ: Re: อ่อนล้า เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 25 พฤศจิกายน 2010, 12:58:PM ไม่อาจเป็นคนดีที่เธอหวัง รักจึงพังฝั่งฝันพลันห่างถอย ที่แล้วมาตัวฉันใช่เลิศลอย แต่อย่างน้อยก็รักภักดิ์หมดใจ สุดจะเหนี่ยวรั้งเธอไว้กับฉัน ยังไงมันก็จบใช่ลบได้ ทุกวันนี้มีเพียงแค่สายใย เบาบางไว้ให้คงคิดถึงกัน |