|
หัวข้อ: เข้าไม่ถึง เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 21 พฤศจิกายน 2010, 10:04:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_121.gif) เมื่อเราผิดเราพลาดเราบาดเจ็บ จำต้องเก็บอารมณ์ข่มใจฝืน สุขและทุกข์แปรไปไม่ยั่งยืน ดั่งวันคืนเวียนสลับนับนิรันดร์ ชีวิตในโลกนี้สิสั้นนัก ได้ประจักษ์แจ้งเตือนเหมือนความฝัน พระท่านสอนให้ตื่นอยู่รู้เท่าทัน ทุกสิ่งอันมองเห็นเป็นมายา เมื่อยามสุขดวงจิตถูกปิดกั้น ดั่งสวรรค์บันดาลสุดหรรษา ไม่สนใจในคำศาสดา มีสวรรค์ตรงหน้าจะช้าไย ครั้นเืมื่อความทุกข์ตรมถมดวงจิต เริ่มจะคิดถึงธรรมสำนึกได้ หวังใช้ธรรมดับทุกข์ปลุกจิตใจ พระท่านสอนเอาไว้ให้ปล่อยวาง สุขและทุกข์กวนใจให้ไหวหวั่น คอยปิดกั้นคอยปัดคอยขัดขวาง ยากจะซึ้งถึงธรรมที่นำทาง ไม่เห็นแสงสว่างทางนิพพาน หัวข้อ: Re: เข้าไม่ถึง เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 24 พฤศจิกายน 2010, 08:50:AM เราทำใจเพราะพ่ายในทางโลก
เราทุกข์โศกโยกคลอนเพราะอ่อนไหว เราสูญเสียจึงยอมปล่อยวางไป เราเข้าใจในธรรมเพราะลำเค็ญ เพราะทุกข์ถมตรมขุ่นจนวุ่นจิต จึงได้คิดหาทางดับทุกข์เข็ญ ด้วยธรรมมะชี้ทางสว่างเย็น เราจึงเห็นจึงคลายหายทุกข์ตรม หัวข้อ: Re: เข้าไม่ถึง เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 24 พฤศจิกายน 2010, 01:38:PM ...รู้ปล่อยวางสดับฟังแล้วนั่งคิด
ให้ดวงจิตรับรู้บ้างอย่างคนข่ม ลบกิเลสอาเพศใดอย่าให้จม เข้าสู่สมสิงอยู่ปูทางใจ ...แม้หัวใจไม่วางทางที่ทุกข์ จะเจอสุขเพียงนิดก็หาไม่ ถึงมรรคผลธรรมายังว่าไกล เมื่ออาลัยในทุกข์โศกยังโบกคอย ...ตั้งสติรู้อ่อน,ตึง,หย่อน,ไหว คิดอะไรให้รู้แจ้งแสวงสอย สมาธิเปิดว่างวางตามรอย แล้วจึงค่อยรับรู้เย็นก่อนเว้นลา ...อยู่ในวัฏจักรเกิดแก่เจ็บ- ตายตามเก็บมิห่างอย่างห่วงหา จะมีลมหายใจ...ในวันพรุ่ง...ที่มุ่งมา หรือหลับตาแค่คืนนี้...สิ้นชีวัน... ...ณ วันนี้ขอตั้งจิตปลิดกิเลส ร้อยนำเหตุแห่งทุกข์รุกใจฉัน หวังก้าวผ่านคืนร้าวข้ามก้าวมัน หลายเรื่องพันจะดับลงปลงทางธรรม... หัวข้อ: Re: เข้าไม่ถึง เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 29 พฤศจิกายน 2010, 04:02:PM ทุกข์ห้อมล้อมใจไขว่สุข
เกลียดทุกข์ถั่งท้นหม่นไหม้ ประสงค์สมสุขแสนไกล ขับไล่ทุกข์ถมจมทุกข์ ทุกข์มีย่อมคลี่ลีลาศ ผงาดแล้วหลบพบสุข อย่าจำดวงใจในคุก มีรุกมีเร้นเช่นนั้น รู้จักรู้จับรู้จบ สุขทุกข์เวียนพบผายผัน ฝึกฝนจนเราเท่าทัน สุขทุกข์เฉกกันเผาใจ (http://add.klonthaiclub.com/images/82e28.gif) หัวข้อ: Re: เข้าไม่ถึง เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 13 ธันวาคม 2010, 04:23:PM สุขอยู่ที่ใจเรานั้นเข้าถึง ความลึกซึ้งแห่งธรรมฉ่ำเย็นใส จิตสงบพบสุขทุกข์จางไป โลกภายในคือสวรรค์อันจริงแท้ ให้เรานั้นรับรู้อย่างผู้ตื่น นั่งเดินยืนมีสติจิตแน่วแน่ แม้ชีวิตทุกวันเปลี่ยนผันแปร อย่าอ่อนแอแค่เห็นเป็นสัจจธรรม หัวข้อ: Re: เข้าไม่ถึง เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 18 ธันวาคม 2010, 06:32:AM จะหลักการหลักเกรียนเรียนจากไหน ก็ลอกกันทุกขั้นไปจริงไหมหนา จะกี่คนที่ค้นคิดประดิษฐ์ต้นตำรา ที่เหลือก็ลอกกันมาแล้วบอกว่าอย่าลอกกัน!! นั่งจมปรักกับหลักการก็นานโข เห็นผู้ใหญ่ผู้โตก็มากหลาย นั่งคิดเรียนเขียนวิจัยให้มากมาย แล้วทำไมยังต้องไปดูงาน แล้วต่างจากลอกเลียนแบบตรงไหน หยิบตำราของใครมาอธิบายอย่างฉะฉาน แล้วย้ำชัดจัดอยู่ในผู้ชำนาญการ แต่สื่อสารขั้นวิบัติขัดในความ พูดเร็วๆเข้าไว้ให้ดูเท่ห์ ภาษาเก๋ลูกผสมดูสูงล้ำ สอนไม่ทันไม่เข้าใจก็ข้ามๆ แล้วไปอ่านตามตำราค่อยว่ากัน อ๋ออย่าลืมแบบฝึกหัดจัดให้หนัก ดูตามหลักในตำราที่ข้ามนั้น แล้วอย่าลืมห้ามไว้อย่าลอกงาน ได้ไม่ได้ช่างเธอแล้วกันฉันไม่แคร์...สื่อ บางครั้งก็ไม่เข้าใจในโลกนี้ มันผิดที่ตัวเราเท่านั้นหรือ เป็นผู้น้อยต้องคอยตามทำหืออือ รู้สึกบื่อบ้าใบ้ในใจเรา เดินดิ่งทิ้งอยู่กับความคิด เนรมิตรฝันหวานในวันเหงา คงลดน้อยถอยลงคงต้องเพลา เพื่อจะก้าวเข้าสู่ความรู้ใหม่ เพราะบ้างครั้งการย่ำอยู่กับที่ ก็ไม่รู้ดีไม่ดีสักแค่ไหน ออกไปเดินเผชิญโลกกว้างบ้างเป็นไร คงเปรียบเทียบเรื่องมากมายได้ด้วยตา เพราะความคิดมันยึดติดกับเก้าอี้ ผ่านมาทีก็ป้อนทีไม่เข้าท่า ออกไปลอกงานชาวบ้านให้บานอุรา ยังดีกว่านั่งจมปรักเหมือนหลักตอ ลอกบ้างคิดบ้างก็ทั้งนั้น ไม่มีใครนั่งเทียนได้ทุกวันหรอกหนอ การศึกษาว่าด้วยการลอกจำทำตามให้พอ แล้วเราก็...จะเป็นผู้เชี่ยวชาญเหมือนท่านๆที่ผ่านมา หัวข้อ: Re: เข้าไม่ถึง เริ่มหัวข้อโดย: ฉันเอง ที่ 18 ธันวาคม 2010, 12:32:PM ผิดเป็นครู...
ก็เพราะรู้ตัวเองดียังมีโลภ รักหลงโกรธติดตัวอยู่มากหนา ใช้ชีวิตผ่านวิกถติต่างต่างนานา ผ่านลมฟ้ากล้ากร้านหลายฤดู จึงยังพอขัดเกลาใจให้ได้บ้าง พอจะมองทางออกใด้สวยหรู เพราะว่าผิดมามากมายเป็นดั่งครู จึงรู้แจ้งเห็นจริงสิ่งที่ทำ ไม่ใช่ว่าเก่งกล้ามาจากไหน เพียงนึกย้อนอดีตไปไม่ถลำ ผิดเป็นครูควรแล้วจะจดจำ จึงไม่ทำผิดซ้ำแค่นั้นเอง ฉันเอง.. หัวข้อ: Re: เข้าไม่ถึง เริ่มหัวข้อโดย: บอม ซอง ดุ๊ก ที่ 18 ธันวาคม 2010, 02:03:PM (http://www.dhammathai.org/kaveedhamma/data/imagefiles/R753-19.jpg) (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_131.gif) ~เข้าไม่ถึง~ เห็นลำแสง สาดส่ง อยู่ตรงหน้า จึงนำพา จิตหม่น เข้าค้นไข แต่ยิ่งคว้า ยิ่งคว้าง ยิ่งห่างไกล เหมือนยิ่งไล่ ยิ่งลับ ยิ่งอับจน ย้อนมองดู รอยเท้า ที่เราย่าง มันจืดจาง บางเปาะ เพราะฟ้าฝน อยากคืนกลับ ปรับพื้น คืนรากคน อยากหลุดพ้น กลโลก ที่โยกคลอน ต้องเดินต่อ ตามทาง ที่วางไว้ คลำทิศไป ไหลล่วง เข้าบ่วงหลอน เสพอารมณ์ กลมเกี่ยว เที่ยวอาวรณ์ ด้วยรุ่มร้อน กร่อนจิต นิมิตมาร กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง ซึ่งสิ่งหวัง เพราะเหนี่ยวรั้ง ยั้งยุด หยุดประสาน พลางตัดพ้อ ท้อตน ด้วยหม่นมาน ว่าฟ้าต้าน ดินรั้ง...ทุกครั้งมา แสงเคยทอ หายลับ ไปกับฝัน เมื่อคืนวัน กลั่นคราบ สิ่งบาปหนา เมื่อไฟร้อน ย้อนไหม้ ไร้เมตตา เมื่อสิ้นค่า...จึงหาหลัก...พำนักใจ เมื่อแสงส่อง อีกหน ทนมาดมั่น เข้าคว้ามัน มามอบ ตอบโจทย์ไข แต่แรงกร่อน คลอนร่าง...ทางทอดไกล มิอาจไป...ถึงจุด...เพราะทรุดทรง ทิ้งกายล้ม จมดิน สิ้นลมล่วง ความทั้งปวง มิอาจคว้า มาประสงค์ เพราะทิ้งกาล ผ่านไร้ ไม่มั่นคง ต้องจบลง....ตรงความเศร้า...." เข้าไม่ถึง " O บอม ซอง ดุ๊ก (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_131.gif) |