ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

                     

                                 ถึงดวงใจ ไร้ค่า ในดวงจิต ... ติดยังคิด ห่วงหา ให้โหยหวน
                                      เฝ้าแต่รอ นับวัน นั่งเพ้อครวณ ... ดั่งติดตรวนลามใจ พันธการ

                                      จะมีไหม คืนวันหวนไต่ถาม... ดั่งติดตาม ห้วงใจ ในดวงฝัน
                                      อยากจะขอ  ทวงคืน ทุกชั่วกัลป์... ที่เธอฉัน เคยอยู่ ร่วมสร้างบุญ

                                       ฤ จบแล้ว วิมาน ทลายสิ้น... จึงฝั่งดิน โยนทิ้ง ไม่แลเหลียว
                                 ทิ้งรักสร้าง ล้างกลม ให้แดเดียว.... สุดจะเกี่ยว เที่ยววอนให้กลับคืน

-----------------------------------------------------------------------------------------

                                 หนึ่งชีวิต ลิขิตมา ให้มีทุกข์ .... ไร้ความสุข มรรคผล ที่เพรียกหา
                                    ดั่งไฟร้อน สุมทรวง ในโลกา ... มีเพียงข้า รับไว้แต่ผู้เดียว

                            ทั้งวันเศร้า คืนเหงา นภาเปลี่ยว.... หรือเศษเสี้ยว ดวงมานด์ ใจแหลกสูญ
                              ....ล้วนกระหนำ ซ้ำเติม ให้อาดูร   ....เพียงรอดู ความเศร้า ชีวิตคน

                               ... จากมีรัก พักใจ ไม่เคยสน ... แม้อับจน ค้นแค้น ความคิดถึง
                           ...  ยังคงเก็บ ความภักด์ ให้ตราตรึง ... รอให้ถึง ดวงมาลย์ ทำลายใจ

----------------------------------------------------------------------------------

                             หัวใจทุกข์ ไร้ค่า ตรมตรองจิต  .... สุดจะคิด หักห้าม ใจอับสูญ
                             ถูกทำลาย ทั้งหทัย ใจอาดรู .... หมดทางกู้เรียกร้องขอกลับคืน

                            ยามนี้โศก สลดเศร้า อาลัยเหลือ ...ไร้จุดยืน ที่หมาย จะกล่าวถึง
                             ขาดแม้นจิต คิดแยก ครวนคะนึง ...ไร้ที่พึ่ง ฝากใจ ให้พักพิง


------------------------------------------------------------------------------------------------

                             ชีวิตขีด สร้างทาง บรรดาลทุกข์ ... ให้เวียนผุด ฉุดว่าย ตามยถา
                              ทั่งบ่วงร้าย ห่วงกรรม เข้าทำลาย ... ให้ใกล้ตาย สมเพศเวทนา

                             นอนรวยริน ถอนใจ ฤทัยสั่น .... ด้วยชีวัน ไร้ค่า หาแลเหลียว
                           อีกทั้งทุกข์ ถาโถม ซ้ำเป็นเกลียว ... หมดแรงเกี่ยว ชีวี ให้กลับคืน

                            สิ้นฤทัย เปลี่ยวร้าง ขออาสัน ... ให้บรรลัย วายปราณ์ ชีพอับเฉา
                             ด้วยแรงฤทธิ์ ดินดำ ช่วยบรรเทา ... ให้ตัวเรา หมดชีพ สมฤดี

----------------------------------------------------------------------------------
                                     หากชาติหน้ามีจริง ขอสถิยต์ ... ถูกลิขิดสาบสางเป็นปักษา
                                   จะยอมพลี ทิ้งการ ฝั่งชายคา ... อยู่รักษา เป็นไม้ใหญ่ ให้พักพิง


                                      จะเป็นป่า เป็นเขาของเงาล้ำ ... จะเป็นน้ำ พักใจให้สดใส
                                    จะเป็นฟ้า สว่างจ้ากลางดวงใจ ... เป็นฟืนไฟ ให้ไออุ่น ยามค่ำคืน

                                  emo_111 emo_111 emo_111 emo_111 emo_111