พิมพ์หน้านี้ - ~~@ เพ้อ @~~

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนห่วงใย+กลอนปลอบใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านริมโขง ที่ 18 พฤศจิกายน 2010, 01:15:PM



หัวข้อ: ~~@ เพ้อ @~~
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 18 พฤศจิกายน 2010, 01:15:PM
(http://yamiejung3.webs.com/photos/AA2/15.gif)

เพ้อ

ได้ยินเสียงแผ่วไหวกิ่งไผ่หวิว
เสียงลมปลิวผิวผ่านพรรณพฤกษา
ฟังละเมอเพ้อพร่ำคำพรรณนา
อ้อนวาจาจากนางผู้ห่างไกล

เหมือนเสียงร่ำคร่ำหวนทวนเทวษ
จากสุดเขตแดนฟ้าพาหวั่นไหว
เจ้ามีทุกข์รุมเร้าเศร้าอย่างไร
สุดห่วงใยอาลัยหาพาระทม

ที่เจ้าช้ำใครทำให้เจ้าโศก
สุดวิโยคใครแกล้งแสร้งให้ขม
น้ำตาหลั่งรินรดหมดชื่นชม
ไร้อารมณ์สมสุขทุกข์เพราะใคร

ขอจงเอื้อนเอ่ยคำนำแถลง
คนที่แกล้งทิ้งเจ้าเขาคนไหน
คนที่ตัดเสน่หาผลาญพร่าใจ
เขาเป็นใครใยใจดำทำได้ลง

จะตามล้างชำระแค้นถึงแดนฟ้า
คนไหนหนารักเล่นเห็นประสงค์
ล่อลวงหลอกบอกนักรักอนงค์
ชีพไม่ปลงจะไม่ยอมขอน้อมพลี

ใครรักเล่นเห็นเจ้าเท่าบุพผา
ชมแล้วปาทิ้งไปไร้ศักดิ์ศรี
ไม่เคยเห็นคุณค่าของนารี
ชายเช่นนี้ ต้องถูกล่า..ข้าเพ้อไป.

บ้านริมโขง

(http://ar-mie1.webs.com/photos/ar-mie5/L27.gif)


หัวข้อ: Re: ~~@ เพ้อ @~~
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณาต้องน้ำ ที่ 18 พฤศจิกายน 2010, 02:27:PM
ยามลมหนาวพัดมาพาใจเพ้อ
คิดถึงเธอคนหนึ่งซึ่งเพ้อหา
แม้ไม่รู้เธออยู่ไหนไกลลับตา
ยังพบหน้าในฝันทุกวันคืน

สำเนียงหวานยังลอยล่องก้องในหู
ทำให้ใจพอสู้ความขมขื่น
โอบกอดเธอในฝันทุกวันคืน
พอตอนตื่นต้องฝืนกลืนน้ำตา

คิดถึงเธอไม่หยุด สุดคิดถึง
หวังว่าสักวันหนึ่งคงเจอหน้า
รู้ดีรัก ไม่อาจหวล ทวนกลับมา
เพียงอยากบอก ต่อหน้า ว่า  รัก เธอ



 emo_111 emo_95 emo_82 emo_100 emo_106 emo_68 emo_62


หัวข้อ: Re: ~~@ เพ้อ @~~
เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 18 พฤศจิกายน 2010, 05:05:PM

(http://www.tipsth.com/wp-content/uploads/cache/4454_BnHover.jpg)

(http://yamiejung18.webs.com/photos/Lai2/104.gif)

ร้าวระทม ตรมแต้ม สองแก้มอาบ
เป็นรอยคราบ น้ำตา คราหลั่งไหล
อยากลบเลือน แผลเก่า ที่เศร้าใจ
ยิ่งเหมือนใคร เอามีด มากรีดทรวง

อยากจะลืม กลับจำ ช้ำจริงนี่
ขอบอกพี่ เจ็บครั้งนี้ ช่างใหญ่หลวง
น้องอกหัก ช้ำรัก จากชายลวง
น้ำตาร่วง แทบกระอัก รักทำลาย

กลับมาหลบ ซบกาย อ้อมใจพี่
โปรดปราณี ด้วยหนา คราเขาหน่าย
ช่วยปลอบขวัญ น้องยา นะพี่ชาย
มิได้หมาย ยึดพี่ นี้มาครอง

น้องรู้อยู่ แก่ใจ  พี่ชายนั้น
มีหญิงอื่น ผูกพัน เป็นเจ้าของ
ขอยืมอก โอบเอื้อ เพื่อประคอง
ซับน้ำตา ที่นอง ให้น้องที

แล้วจะขอ จากไป ให้ไกลหน้า
ไม่กลับมา กวนใจ ให้หมองศรี
เดินตามทาง เดียวดาย ในไพรี
เพื่อหลบหนี ซาตาน ในม่านใจ

หวังพี่ไม่ ถ่ายเท ทำเหหัน
ให้น้องนั้น ต้องช้ำน้ำตาไหล
สุดเจ็บช้ำ เกินกล่าว เศร้ากระไร
ขอยืมไหล่  พี่ซบ เพื่อลบรอย..

“สุนันยา”


(http://yamiejung18.webs.com/photos/Lai2/104.gif)



หัวข้อ: Re: ~~@ เพ้อ @~~
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 19 พฤศจิกายน 2010, 01:01:PM

ยามลมหนาวพัดมาพาใจเพ้อ
คิดถึงเธอคนหนึ่งซึ่งเพ้อหา
แม้ไม่รู้เธออยู่ไหนไกลลับตา
ยังพบหน้าในฝันทุกวันคืน

สำเนียงหวานยังลอยล่องก้องในหู
ทำให้ใจพอสู้ความขมขื่น
โอบกอดเธอในฝันทุกวันคืน
พอตอนตื่นต้องฝืนกลืนน้ำตา

คิดถึงเธอไม่หยุด สุดคิดถึง
หวังว่าสักวันหนึ่งคงเจอหน้า
รู้ดีรัก ไม่อาจหวล ทวนกลับมา
เพียงอยากบอก ต่อหน้า ว่า  รัก เธอ


 
emo_111 emo_95 emo_82 emo_100 emo_106 emo_68 emo_62

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_153.gif)

รักในฝันคืนนั้นรัญจวนจิต
ยามมิ่งมิตรไกลกันหวั่นเสมอ
อยากให้ฝันนั้นจริงสิ่งละเมอ
อยากให้เธอพบเขาเฝ้าพะนอ

ไม่ต้องพบในฝันเป็นวันตื่น
เป็นวันชื่นฟ้าแจ่มแต้มคำขอ
เป็นวันพบสบพักตร์มอบรักรอ
เป็นวันพอรอพร่ำ...คำ “รัก” เธอ.

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_160.gif)




หัวข้อ: Re: ~~@ เพ้อ @~~
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 19 พฤศจิกายน 2010, 01:13:PM
(http://yamiejung18.webs.com/photos/Lai2/104.gif)

ร้าวระทม ตรมแต้ม สองแก้มอาบ
เป็นรอยคราบ น้ำตา คราหลั่งไหล
อยากลบเลือน แผลเก่า ที่เศร้าใจ
ยิ่งเหมือนใคร เอามีด มากรีดทรวง

อยากจะลืม กลับจำ ช้ำจริงนี่
ขอบอกพี่ เจ็บครั้งนี้ ช่างใหญ่หลวง
น้องอกหัก ช้ำรัก จากชายลวง
น้ำตาร่วง แทบกระอัก รักทำลาย

กลับมาหลบ ซบกาย อ้อมใจพี่
โปรดปราณี ด้วยหนา คราเขาหน่าย
ช่วยปลอบขวัญ น้องยา นะพี่ชาย
มิได้หมาย ยึดพี่ นี้มาครอง

น้องรู้อยู่ แก่ใจ  พี่ชายนั้น
มีหญิงอื่น ผูกพัน เป็นเจ้าของ
ขอยืมอก โอบเอื้อ เพื่อประคอง
ซับน้ำตา ที่นอง ให้น้องที

แล้วจะขอ จากไป ให้ไกลหน้า
ไม่กลับมา กวนใจ ให้หมองศรี
เดินตามทาง เดียวดาย ในไพรี
เพื่อหลบหนี ซาตาน ในม่านใจ

หวังพี่ไม่ ถ่ายเท ทำเหหัน
ให้น้องนั้น ต้องช้ำน้ำตาไหล
สุดเจ็บช้ำ เกินกล่าว เศร้ากระไร
ขอยืมไหล่  พี่ซบ เพื่อลบรอย..

“สุนันยา”


(http://yamiejung18.webs.com/photos/Lai2/104.gif)

ช่างรำพันอ้อนออดหยอดคำหวาน
อกชายชาญอ่อนไหวใจเศร้าหงอย
ใครใจดำทำเจ้าร้าวรอคอย
ซ้ำยังปล่อยให้ขมกับลมลวง

ต้องร้องไห้ฟูมฟา   ยอับอายนัก
คนเคยรักผลักใสไร้ห่วงหวง
รักเคยพร่ำรำพันตันแดดวง
กลับมากลวงข้างในหนอใจคน

จะขอรับซับน้ำตาพาปลอบขวัญ
ให้กลิ่นควันจางหายคลายสับสน
ได้กลับคืนฟื้นใจยามไข้รน
หายทุกข์ทนค่อยวางชี้ทางเดิน

อ้อมอกนี้ยังมีไหล่ให้ซบหน้า
มีกรุณามอบให้ไม่ขัดเขิน
มีอุ่นไอคลายหนาวคราวเขาเมิน
ขอเชื้อเชิญพิสูจน์ได้....ชายยังรอ

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_187.gif)




หัวข้อ: Re: ~~@ เพ้อ @~~
เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 19 พฤศจิกายน 2010, 02:41:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_210.gif)

...// เพ้อจัง? //...


..พิศวง สงสัย ยามใจเศร้า
แม้แต่เงา ยังหมอง  เป็นร่องหม่น
ทาบทับร่าง อย่างร้าว ราวดิ้นรน
ให้หลุดพ้น จากเพ้อ ละเมอครวญ

..เห็นนกร้อง ก้องกู่ หาคู่รัก
ใจชะงัก อิจฉา ระอาหวน
เสียงเจื้อยแจ้ว แว่วตอบ รอบทิศทวน
ยิ่งปั่นป่วน จวนฟก อายนกจัง

..เสียงของเรา เล่าใคร ไหนจะรู้
ว่าหดหู่ คู่หาย คล้ายสิ้นหวัง
อยู่หรือไป ใครเล่า เขาจะฟัง
จำต้องนั่ง พังพาบ อาบน้ำตา

..ยิ่งลมหนาว เข้าสุ่ม ให้กลุ้มยิ่ง
หาประวิง วอนไว้ ก็ไร้หา
ผกาแก้ว แววอุ่น คุณผกา
โรยต่อหน้า พาเรา ยิ่งเฉาโรย

..อยากตะโกน ก้องฟ้า ระดาระดาษ
ว่าใกล้ขาด ลมแล้ว ระแห้วระโหย
มีบ้างไหม นางฟ้า มาปรามาโปรย
หอบรักโชย ให้ฉัน รำพันรำพึง

..เศร้าเกินสุด คุตเขิน สุดเกินเศร้า
ขึงใจเอา เข้าไว้ เอาใจขึง
รึงรัดจิต ติดสวัสดิ์ จิตรัดรึง
ทรวงธารซึ้ง ตรึงมาน ซึ่งธารทรวง

..หวังวิเวก กลับหวั่น ด้วยหวั่นไหว
จนโหยไห้  ใจหวน ชวนหวงห่วง
แลชำเลือง เคืองจิต ติดช้ำลวง
ไยหลงพวง บ่วงเพ้อ เหม่อหลงพาล

..เพ้อถึงเพียง สักหน บนทางหนึ่ง
เพ้อถึงเพียง เสียงซึ้ง รำพึงหวาน
เพ้อถึงเพียง ใจนวล รัญจวนนาน
เพ้อถึงเพียง นงคราญ หวังสานใจ....



***เมฆา...***




(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_181.gif)


หัวข้อ: Re: ~~@ เพ้อ @~~
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 20 พฤศจิกายน 2010, 01:44:PM

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_210.gif)

...// เพ้อจัง? //...


..พิศวง สงสัย ยามใจเศร้า
แม้แต่เงา ยังหมอง  เป็นร่องหม่น
ทาบทับร่าง อย่างร้าว ราวดิ้นรน
ให้หลุดพ้น จากเพ้อ ละเมอครวญ

..เห็นนกร้อง ก้องกู่ หาคู่รัก
ใจชะงัก อิจฉา ระอาหวน
เสียงเจื้อยแจ้ว แว่วตอบ รอบทิศทวน
ยิ่งปั่นป่วน จวนฟก อายนกจัง

..เสียงของเรา เล่าใคร ไหนจะรู้
ว่าหดหู่ คู่หาย คล้ายสิ้นหวัง
อยู่หรือไป ใครเล่า เขาจะฟัง
จำต้องนั่ง พังพาบ อาบน้ำตา

..ยิ่งลมหนาว เข้าสุ่ม ให้กลุ้มยิ่ง
หาประวิง วอนไว้ ก็ไร้หา
ผกาแก้ว แววอุ่น คุณผกา
โรยต่อหน้า พาเรา ยิ่งเฉาโรย

..อยากตะโกน ก้องฟ้า ระดาระดาษ
ว่าใกล้ขาด ลมแล้ว ระแห้วระโหย
มีบ้างไหม นางฟ้า มาปรามาโปรย
หอบรักโชย ให้ฉัน รำพันรำพึง

..เศร้าเกินสุด คุตเขิน สุดเกินเศร้า
ขึงใจเอา เข้าไว้ เอาใจขึง
รึงรัดจิต ติดสวัสดิ์ จิตรัดรึง
ทรวงธารซึ้ง ตรึงมาน ซึ่งธารทรวง

..หวังวิเวก กลับหวั่น ด้วยหวั่นไหว
จนโหยไห้  ใจหวน ชวนหวงห่วง
แลชำเลือง เคืองจิต ติดช้ำลวง
ไยหลงพวง บ่วงเพ้อ เหม่อหลงพาล

..เพ้อถึงเพียง สักหน บนทางหนึ่ง
เพ้อถึงเพียง เสียงซึ้ง รำพึงหวาน
เพ้อถึงเพียง ใจนวล รัญจวนนาน
เพ้อถึงเพียง นงคราญ หวังสานใจ....



***เมฆา...***




(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_181.gif)

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_210.gif)


"เพ้อจริง"

อยากจะเพ้อเหมือนท่าน  รำพึงรำพัน
แต่จะเพ้อทุกวัน  ไม่หวาดไม่ไหว
กลัวคนเห็นดั่งเช่น  จะเป็นจะไป
สู่โรงพักรักษาไข้  ธัญญะธัญญา

จึงขอเพ้อพองาม  ไม่ตามไม่ต่อ
เพราะคนสวยไม่รอ  ก็ห่วงก็หา
เธอจากไปลืมคำ  ไม่ร่ำไม่ลา
คนหน้าตาอย่างเรา  เศร้าจริงเศร้าจัง

เพราะว่าเป็นรักแรก  ถูกแหกถูกหัก
เพิ่งรู้รักเป็นไง  ถูกใฝ่ถูกฝัง
อยากจะตายต่อหน้า  เสียจริงเสียจัง
คนหน้าชังเป็นเรา  เขาได้เขาดี

ขอสาบส่งกับคน  หลายใจหลายจิต
ขอใช้สิทธิ์เล่นบ้าง  ลองสร้างลองสี
ไม่จริงจังกับใคร  ให้ได้ให้ดี
หากว่าเพ้ออีกที  ให้ตีให้ตาย.

บ้านริมโขง

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_181.gif)