|
หัวข้อ: ค่ำแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: khachon ที่ 29 ตุลาคม 2010, 06:34:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/nature_010.jpg) ลมหอบฝุ่นหมุนคว้างกลางทุ่งหญ้า ดวงตะวันอำลาแนวป่าไผ่ ลมยามเย็นยิ่งเย็นอย่างจับใจ หนาวจนถึงฤทัยทรมาน หลายปีผ่านบ้านนายามหน้าแล้ง ลมแห้งแห้งหอบน้ำตามาหว่าน หลายปีที่จากนามากรำงาน ทิ้งดินดานคราดไถให้ผุพัง เดินตามทางคนเมืองไม่เรื่องมาก ทนลำบากเพื่อคนรอเบื้องหลัง จนล้มลุกคลุกคลานปานเซซัง การไปถึงความหวังก็ล่มลง สาลิกาบินต่ำย่ำค่ำนี้ กลับรังที่ละเลยเคยพลัดหลง เก็บเศษฟางเศษหญ้าก่อเป็นวง ค่ำนี้คงซุกนอนซบฟอนฟาง หัวข้อ: Re: ค่ำแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 29 ตุลาคม 2010, 08:47:PM (http://www.thaipoem.com/forever/img/storymember/10601-54500.jpg) ขอบพระคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ ด่ำชะตาฟ้าค่ำอันวิจิตร ใต้นภามืดมิดตามยุ้งฉาง นุ่มแสนนุ่มอุ่นแนบเขนยปราง หลับตาพริ้มอิ่มพร่าง หลังโรยแรง เยี่ยมสถานวิมานแมนแคว้นรังสรรค์ ถิ่นไพรวันบ้านป่าอาณาแขวง ประพรมทั่วกรุ่นไอไร้เคลือบแคลง เจิดแจรงแหล่งหล้าที่จากมา หัวข้อ: Re: ค่ำแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 01 พฤศจิกายน 2010, 03:12:PM ค่ำแล้ว
ดาวแววแต้มดวง ณ ห้วงหาว เคยหวังถักร้อยสร้อยดวงดาว เป็นสะพานสายยาวเชื่อมดินฟ้า สักวัน เธอฉันจะไต่ด้วยใจกล้า สู่สรวงลืมโศกโลกเวลา มือกุมมุ่งหน้าวิมานเมือง วันไหน แก้วใสล้อมกั้นพลันแตกเปรื่อง วันหวานมลายกลายขุ่นเคือง รอยฝันกี่เรื่องกระจายคว้าง ค่ำแล้ว ดาวแพร้วแทรกดวงห้วงฟ้ากว้าง หนักงานสุมใส่ไหล่แสนบาง สะพานดาวฉันสร้างยังรอเธอ.... |