พิมพ์หน้านี้ - วอนน้อง

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: robozo ที่ 26 ตุลาคม 2010, 09:00:PM



หัวข้อ: วอนน้อง
เริ่มหัวข้อโดย: robozo ที่ 26 ตุลาคม 2010, 09:00:PM
ใช่จะเป็นดังเช่นเจ้าของสวน
มีหมู่มวลไม้ผลให้ยลนัก
เป็นแค่ชายเร่ร่อนไร้ที่พัก
ยังประจักษ์สิ่งนี้ไม่มีคืน

ได้พบเห็นผลไม้มากมายนัก
เหมือนความรักหักห้ามตามใจฝืน
จึงไม่ขอใส่ใจให้ได้กลืน
ได้แค่ยืนเห็นเขาอับเฉาใจ

มาวันหนึ่งได้พบแม่แตงน้อย
ลูกค่อนค่อยอ่อนนักชักสงสัย
เป็นผลเดียวเดี่ยวแท้แน่ไร้ภัย
อาจมีใจให้เราได้เก็บกิน

แต่ด้วยเหตุยังเป็นแค่แม่แตงอ่อน
ไม่อาจถอนช้อนมาดั่งถวิล
หากวันคืนล่วงไปคงได้กิน
สมดังจินต์สิ้นไปในทันที

ทั้งยังเกรงนกหนูหมู่ภมร
อีกทั้งหนอนซ่อนตัวมัวราวี
แต่ไม่อาจแสดงตัวเข้าพัดวี
เพราะใช่ที่ของเราเศร้าจริงจริง

จึงอยากให้ใช้ใจแม่แตงอ่อน
เป็นดังกลอนต้อนปิดมิดทุกสิ่ง
มีเพียงใจของพี่ที่ได้พิง
สมรักยิ่งสิ่งนี้พี่ขอปอง

robozo
ไม่ได้จีบเด็กนะคับ แต่ความหมายในกลอนประมาณเหล่ๆกันอยู่ 5555