|
หัวข้อ: .~~อุปาทาน...รัก~~. เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 24 ตุลาคม 2010, 02:42:AM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_003.gif) .~~อุปาทาน..รัก~~. พิศเมฆน้อยลอยลิ่ววิวพิลาส นภากาศแสนงามยามฟ้าใส จึ่งเฝ้าคิดเฝ้าฝันมิหวั่นใด รักยิ่งใหญ่รออยู่เฝ้าดูแล ทุ่มแรงใจสร้างสรรฝันแห่งรัก จินต์พร้อมภักดิ์ต่อเติมเพิ่มกระแส จึ่งมั่นใจในฝันมิผันแปร ฝากดวงแดเดียวดายหมายชื่นชม รัตติกาลผ่านมาฟ้าพิโรธ สุดเหี้ยมโหดหมุนวนสกลล่ม พัดเมฆน้อยลอยลิ่วปลิวตามลม มิเหลือปมสร้างไว้ให้พึ่งพา จึ่งร่ำร้องก้องฟ้าว่าไม่ช่วย ลูกแทบม้วยหมดสิ้นจินต์ถลา รักที่วาดหวังไว้ไร้ราคา หายลับตาครานี้..ไม่มีแล้ว.! ดุจความรักสลักใจใฝ่ถวิล มิยลยินสิ่งใดดั่งได้แก้ว กลับลับลาร้างไกลไม่เหลือแวว เพราะเชื่อแนว..อุปาทาน..พาลระทม emo_55 "ปรางค์ สามยอด" หัวข้อ: Re: .~~อุปาทาน...รัก~~. เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 13 พฤศจิกายน 2010, 06:27:PM อุบัติเหตุ หรือพรหม ลิขิตแกล้ง ยังเคลือบแคลง ในจิต คิดหวั่นไหว เจอะกันครั้ง เดียวนี้ มีเป็นไป ไม่มั่นใจ รักหรือ คือพะวง อุปนิสัย เห็นมา ว่าใช้ได้ ยังนำใช้ กิริยา ยิ่งพาหลง การพูดจา ฉะฉาน ดูมั่นคง นวลอนงค์ กุลสตรี นารีไทย อุบัติเหตุ หรือพรหม ลิขิตสร้าง ยามอ้างว้าง พบหา พึงพาไหว บันดาลมา พบพักตร์ รักษาใจ แผลลามไหม้ อยู่เดียว สุดเยียวยา แต่วาสนา ห่างไกล เอื้อมไม่ถึง ดูเขาจึง ไม่หวง ไม่ห่วงหา ไร้ยศไร้ ศักดิ์ศรี ศักดินา รู้ตัวว่า ต่ำต้อย คอยแต่มอง ใจเจ้ากรรม ถลำไป คิดไกลนัก เป็นชนัก ปักย้ำ ยิ่งช้ำหมอง อยากมีรัก ครั้งใด ควรไตร่ตรอง น้ำตานอง ทุกครา มาเปลี่ยนไป รู้ทั้งรู้ ดังความ เกินห้ามจิต เฝ้าครุ่นคิด บ่อยครั้ง ยั้งไม่ไหว อุบัติเหตุ มารั้ง ไม่ตั้งใจ เพียงเก็บไว้ นั่นหนา หาข้อมูล แต่หลายปี แล้วนั้น ที่ฝันหา ก็ต้องมา กลับกลาย มลายสูญ เหมือดินพอก หางหมู รู้เพิ่มพูน ทวีคูณ หนาแน่ ไม่แก้การณ์ แต่ละครั้ง ทรมาน ฝันผวา เหมืออาญา จำขัง สั่งประหาร หรือเพราะรัก ไม่เป็น เห็นมานาน หรืออุปาทาน รักหยอก หลอกตัวเอง. หัวข้อ: Re: .~~อุปาทาน...รัก~~. เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 13 พฤศจิกายน 2010, 08:34:PM .~~อุปาทาน..รัก~~. พิศเมฆน้อยลอยลิ่ววิวพิลาส นภากาศแสนงามยามฟ้าใส จึ่งเฝ้าคิดเฝ้าฝันมิหวั่นใด รักยิ่งใหญ่รออยู่เฝ้าดูแล ทุ่มแรงใจสร้างสรรฝันแห่งรัก จินต์พร้อมภักดิ์ต่อเติมเพิ่มกระแส จึ่งมั่นใจในฝันมิผันแปร ฝากดวงแดเดียวดายหมายชื่นชม รัตติกาลผ่านมาฟ้าพิโรธ สุดเหี้ยมโหดหมุนวนสกลล่ม พัดเมฆน้อยลอยลิ่วปลิวตามลม มิเหลือปมสร้างไว้ให้พึ่งพา จึ่งร่ำร้องก้องฟ้าว่าไม่ช่วย ลูกแทบม้วยหมดสิ้นจินต์ถลา รักที่วาดหวังไว้ไร้ราคา หายลับตาครานี้..ไม่มีแล้ว.! ดุจความรักสลักใจใฝ่ถวิล มิยลยินสิ่งใดดั่งได้แก้ว กลับลับลาร้างไกลไม่เหลือแวว เพราะเชื่อแนว..อุปาทาน..พาลระทม (คุณลุงปรางค์ สามยอด) ๐ มิได้เกิดมาคู่กัน..วันแห่งรัก จึงไสผลักพลัดพรากเหลือซากขม พิสมัยใจหายกับสายลม เคล้าชื่นชมความช้ำ..ด้วยน้ำตา ๐ อุปมา..เปรียบเปรยจนเลยเถิด อุปมัย..บรรเจิดเกิดผวา อุปสรรค..หลากห้วงมันพ่วงมา อุปาทาน..หาญกล้าเผยท่าที ๐ เคยเงยหน้าถามค้นคนบนฟ้า ให้น้ำตาตกในใช่ไหมนี่? เมื่อไหร่หนอ?..หายเก้อเจอกวี ที่มากมีใจจริง..คู่หญิงงาม (..กล้า กล้าหน่อย...) หัวข้อ: Re: .~~อุปาทาน...รัก~~. เริ่มหัวข้อโดย: em150 ที่ 27 พฤศจิกายน 2010, 09:55:PM เคลิ้ม..... emo_79
หัวข้อ: Re: .~~อุปาทาน...รัก~~. เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 27 พฤศจิกายน 2010, 11:44:PM ๐๐.....ปรับระดับรัก .....๐๐
๐ อุปมา...เปรียบเปรยจนเลยเถิด อยากให้เกิดเชิงชิดดั่งคิดฝัน ยกแม่น้ำทั้งห้า..มาว่ากัน ใครผูกพันยิ่งใหญ่..ที่ใฝ่ปอง ๐ อุปมัย...เช่นเฉกจะเสกเป่า ให้เธอเข้าใจฉันรำพันหมอง กินไม่ได้นอนไม่หลับอยากจับจอง จึงเรียกร้องผ่านกลอนมาวอนเธอ ๐ อุปสรรค...นานาก็กล้าผ่าน เพื่อประสานบุญกรรมจนพร่ำเพ้อ ประสบการณ์จากห้วงก้าวล่วงเจอ จะเลิศเลอพอเพียงให้เคียงกัน ๐ อุปทาน...หาญกล้าเผยท่าที ให้พอดีพอดาวสกาวฝัน คิดอาจเอื้อมเชื่อมใจไว้ในจันทร์ รู้เท่าทัน..ลางร้าย..อย่าสายเกิน |