พิมพ์หน้านี้ - อีกกี่คราว...?

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 13 ตุลาคม 2010, 08:23:PM



หัวข้อ: อีกกี่คราว...?
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 13 ตุลาคม 2010, 08:23:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_005.jpg)


บรรยากาศรอบกายคล้ายหยุดนิ่ง
สรรพสิ่งดั่งภาพค้างต่างทีท่า
สงัดเงียบเยียบเย็นเห็นเต็มตา
ดูเหว่ว้าสลดทรวงห้วงคำนึง

ผู้คนราวหุ่นยนต์ไร้ชีวิต
มวลความคิดหยุดชะงักดูหนักอึ้ง
แสงไฟนวลป่วนปั่นความพรั่นพรึง
ประสาทขึงตรึงเครียดแทรกเบียดตัว

ดูราวโลกล่องลอยเคลื่อนคล้อยต่ำ
ขอบโลกค้ำเกยหยุดแทบหลุดขั้ว
เงาทะมึนห่มฟ้าพามืดมัว
ดูน่ากลัวเกรงกริ่งเป็นยิ่งนัก

ลมกรรโชกสะบัดพัดเร็วรวด
เจ็บแปลบปวดกายไหวไร้น้ำหนัก
ผวามือเอื้อมทึ้งเพื่อดึงชัก
พลันลมหักเหหันกระหน่ำตี

เซถลุนหมุนเลี้ยวดั่งเกลียวป่าน
สุดแรงต้านทานไหวไม่หลีกหนี
เถอะนะยอมหากจะตายวายชีวี
ตัวเรานี้อาภัพได้หลับยาว

บรรยากาศรอบข้างเลือนลางพร่า
หยดน้ำตาเรียงสายคล้ายม่านขาว
ยะเยือกอกหนาวเหน็บเจ็บปวดร้าว
อีกกี่คราวจะหลุดพ้นวังวนนี้.
emo_60

"Kanthita"
13 ต.ค. 2553

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_086.gif)


หัวข้อ: Re: อีกกี่คราว...?
เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 13 ตุลาคม 2010, 10:21:PM
เมฆบังบดหมดแสง แห่งแรงหวัง
ขาดพลังพังพ่ายสุดหน่ายหนี
มืดมนอับลับโรย โหยเต็มที
หวังเพียงมีสิ่งเกี่ยว ช่วยเหนี่ยวนำ

ริบหรี่แล้วแนวโน้ม ว่าโหมผุด
นานวันฉุดยุดยื้อ กระพือพรำ
จำจากจรก่อนสาย พ่ายระกำ
แสนสุดช้ำกำลัง แทบพังวาย

อีกกี่คราว? ยาวนาน ถึงกาลไหน
อีกนานไหม? ไล่ย้อน ก่อนสลาย
อีกกี่หนพ้นกรรม ที่กร่ำกราย
จะมลายหายดับ  แลลับเลือน


หัวข้อ: Re: อีกกี่คราว...?
เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 13 ตุลาคม 2010, 11:00:PM
([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_005.jpg[/url])


บรรยากาศรอบกายคล้ายหยุดนิ่ง
สรรพสิ่งดั่งภาพค้างต่างทีท่า
สงัดเงียบเยียบเย็นเห็นเต็มตา
ดูเหว่ว้าสลดทรวงห้วงคำนึง

ผู้คนราวหุ่นยนต์ไร้ชีวิต
มวลความคิดหยุดชะงักดูหนักอึ้ง
แสงไฟนวลป่วนปั่นความพรั่นพรึง
ประสาทขึงตรึงเครียดแทรกเบียดตัว

ดูราวโลกล่องลอยเคลื่อนคล้อยต่ำ
ขอบโลกค้ำเกยหยุดแทบหลุดขั้ว
เงาทะมึนห่มฟ้าพามืดมัว
ดูน่ากลัวเกรงกริ่งเป็นยิ่งนัก

ลมกรรโชกสะบัดพัดเร็วรวด
เจ็บแปลบปวดกายไหวไร้น้ำหนัก
ผวามือเอื้อมทึ้งเพื่อดึงชัก
พลันลมหักเหหันกระหน่ำตี

เซถลุนหมุนเลี้ยวดั่งเกลียวป่าน
สุดแรงต้านทานไหวไม่หลีกหนี
เถอะนะยอมหากจะตายวายชีวี
ตัวเรานี้อาภัพได้หลับยาว

บรรยากาศรอบข้างเลือนลางพร่า
หยดน้ำตาเรียงสายคล้ายม่านขาว
ยะเยือกอกหนาวเหน็บเจ็บปวดร้าว
อีกกี่คราวจะหลุดพ้นวังวนนี้.
emo_60

"Kanthita"
13 ต.ค. 2553

([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_086.gif[/url])


จะกี่คราวกี่ครั้งก็ยังแพ้
มองเห็นแต่ถ้อยคำย่ำศักดิ์ศรี
แพ้กิเลสตัณหาคอยราวี
แทบไม่มีค่าอยู่เป็นผู้คน

สูญสิ้นไปไม่หลือความเชื่อมั่น
สิ้นความฝันวันเก่าเศร้าสับสน
ทุกคืนค่ำกล้ำกลืนฝืนทุกข์ทน
ยังอับจนหนทางนั้นลางเลือน.......

 emo_111


หัวข้อ: Re: อีกกี่คราว...?
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 14 ตุลาคม 2010, 03:16:AM
(http://img202.imageshack.us/img202/319/1237642148.gif) (http://img202.imageshack.us/my.php?image=1237642148.gif)

อันความจริงของคนอยู่บนโลก
ต่างเศร้าโศกน้ำตานองด้วยหมองศรี
เกิดจากใจตนก่อไม่พอดี
ตัวตนนี้คืออะไรทำให้ตรม

การเลือกรับแต่เศร้าเอามากัก
เอามาพักคู่เรือนเหมือนคู่สม
ไม่เสาะหาใดอื่นที่รื่นรมย์
ใจก็ขมก็ขื่นไม่ฟื้นใจ

จงรักตนกว่าคนอื่นบนผืนโลก
ความเศร้าโศกโลกหลุดจะหยุดไหล
รักตนก่อนรักคนอื่นจะชื่นใจ
ความอาลัยเผื่อบ้างอย่าวางเลย

อย่านำตนเป็นคนช้ำทุกค่ำเช้า
รับแสงขาวราวอรุณเถิดคุณเอ๋ย
ทิ้งไปบ้างอย่างอื่นไม่ชื่นเชย
ฝึกให้เคยใจตนอย่าทนตรม

ทุกคนเกิดเลิศนักกวักหาสุข
ล้มแล้วลุกปลุกใจไม่ให้ขม
ชีวิตใหม่สร้างไว้อย่าได้ตรม
หาชื่นชม-ขม-เศร้า-อย่าเฝ้าคอย

เจ้าจงปลอบใจตน ก่อนคนอื่น
แล้วก็ยืนด้วยตน อย่าทนหงอย
อีกกี่คราว..ก็ไม่ท้อ..การรอคอย
ใจไม่ลอย..ไม่เบา..ไม่เศร้าตรม.

(http://img828.imageshack.us/img828/382/d114.jpg) (http://img828.imageshack.us/my.php?image=d114.jpg)