|
หัวข้อ: @..รอยอาลัย..ใครสะอื้น ?..@ เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 04 ตุลาคม 2010, 06:55:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_010.gif) @..รอยอาลัย..ใครสะอื้น ?..@ ๐..รอยอาลัย ใครล้น ท้นดวงหน้า ธารธารา หลากนอง สองพวงแก้ม เสมือนหนึ่ง ช้ำรัก หักเดือนแรม จึงไร้แย้ม แห่งยิ้ม ที่พริ้มพราย ๐..คงเจ็บปวด รวดร้าว หนาวโศกศัลย์ หลั่งจาบัลย์ ร่ำไห้ ไร้จุดหมาย สะอื้นครวญ ป่วนแสบ แทบวางวาย อย่างเดียวดาย โดดดวง ทรวงระอา ๐..เห็นกลิ้งเกลือก เสือกไส ไถลล่อง ปานช้ำหนอง ช้ำใน เจียนใบ้บ้า เกินภิรมย์ สมเพศ เวทนา ยาก,รักษา ให้หาย คลายระทม ๐..ช่างรันทด หดหู่ อดสูนัก ถูกพิษรัก หยิบยื่น ความขื่นขม ให้พบเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวระบม เปรียบดิ่งจม หล่มโคลน กระโถนใจ ๐..เหมือนติดคุก ทุกข์ใจ ใส่ตรวนขัง อกเพพัง พลัดพราก ซาก,หวั่นไหว วิญญาณย้าย ร่างแยก แหลกสิ้นไป จำหมองไหม้ มืดมัว ชั่วชีวา ๐..รอยอาลัย ใคร่หล่น ท้นพวงแก้ม ดั่งธารา บ่าแซม แต้มดวงหน้า ถูกความช้ำ ย้ำพราก ไหลหลากมา หรือ น้ำตา เราเอง ละเลงริน.... ***เมฆา...*** (http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_012.jpg) (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_110.gif) หัวข้อ: Re: @..รอยอาลัย..ใครสะอื้น ?..@ เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 04 ตุลาคม 2010, 08:41:PM เพียงแวะเวียนเขียนตอบ บ่าวสอบตก เพิ่งประสบซบสาว หายหนาวสิ้น ไยขีดเขียนเจียนเศร้า เหงาอาจิณ หรือยุพิน สิ้นสวาท นิราศไป เปรียบชีวิตติดคุก ทุกข์ ซ้ำซาก ยากเกินยากเยี่ยวยา จะหาไม่ อ่านแล้วหมองในจิต คิดเลยไกล เศร้าจริงใจ ในทุกข์ คลุก... ระทม ปล. แซวเจ้าบ่าวหมาด..หมาด emo_45 หัวข้อ: Re: @..รอยอาลัย..ใครสะอื้น ?..@ เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 05 ตุลาคม 2010, 07:40:AM เพียงแวะเวียนเขียนตอบ บ่าวสอบตก เพิ่งประสบซบสาว หายหนาวสิ้น ไยขีดเขียนเจียนเศร้า เหงาอาจิณ หรือยุพิน สิ้นสวาท นิราศไป เปรียบชีวิตติดคุก ทุกข์ ซ้ำซาก ยากเกินยากเยี่ยวยา จะหาไม่ อ่านแล้วหมองในจิต คิดเลยไกล เศร้าจริงใจ ในทุกข์ คลุก... ระทม ปล. แซวเจ้าบ่าวหมาด..หมาด emo_45 ๐..เพียงแวะเวียน เขียนมา เป็นคราครั้ง แล้วก็ยัง มาแซว ออกแนวขม ว่าเมฆา ตกร่วง บ่วงความตรม ทำเอาผม สำลัก น่ารักเชียว ๐..ลมอะไร ไหนพัด สะบัดให้ สาวแก้มใส หน้านวล หวนคืนเกี่ยว กลั่นอักษร กลอนชม ดั่งคมเคียว หวังอย่างเดียว อย่าหาย หลาย เพ-ลา ๐..ด้วยคิดถึง เนืองนิจ เป็นกิจวัตร เตรียมจะจัด ชมรม เที่ยว งมหา ว่าพี่อุ้ม อยู่ไหน หรือใคร(ลัก)พา จึงหลบหน้า หลีกหนี วจีกลอน แฮะๆๆๆ ถ้าปรากฎตัวช้ากว่านี้ จะจัดตั้งชมรม "คนรักป้าอุ้ม" ออกสืบหาแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ emo_89 emo_89 emo_68 emo_68 emo_85 emo_100 ***เมฆา...*** หัวข้อ: Re: @..รอยอาลัย..ใครสะอื้น ?..@ เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 05 ตุลาคม 2010, 12:41:PM ในวันบุญ ที่ผ่าน งานผ้าป่า หลายคนมา ร่วมกัน ในวันนั้น เหตุบังเอิญ หรือแสร้ง มาแกล้งกัน มีผกผัน เทียนล้มลง ตรงหน้าเรา ต่างยื่นมือ ออกไป หมายจะรับ พลาดไปจับ ไปถือ มือของเขา ก้มหน้างอ ขออภัย ไปแผ่วเบา ใต้ร่มเงา เจดีย์ ที่บดบัง หล่อนเอียงอาย ชายตา หันมายิ้ม ทำกรุ้มกริ่ม เลศนัย คงได้หวัง ทำน้ำเทียน หยดใส่ สมใจจัง และหล่อนนั่ง เอื้อมมือหมาย ได้ปักเทียน พยักหน้า เป็นนัย ให้รู้ด้วย คือว่าช่วย ประคองไว้ ไม่ผิดเพี้ยน มือจับมือ ใจอิงแอบ อย่างแนบเนียน สุดจะเปลี่ยน บรรยาย ได้พูดจา เสร็จพิธีสงฆ์ คงเวลา ฆราวาส หล่อนมาคลาด ตาไป ทางไหนหนา มีรถเก๋ง คันใหม่ ใกล้เข้ามา จอดเบื้องหน้า หล่อนก้าวลง มาตรงเรา กล่าวขอบคุณ อุ่นใจ ได้ช่วยเหลือ ตั้งใจเอื้อ อารีย์ ไม่มีเหงา ยังแนะนำ คู่ครอง ของนงเยาว์ แล้วรถเขา จากไป ได้กล่าวลา ก้มดูมือ รอยอาลัย เทียนไหลหยด พุพองหมด แล้วนี่ ที่มือขวา มันร้อนแปล๊บ แสบไป ในอุรา นั่นละหนา ใครสะอื้น ยืนเศร้าซม. หัวข้อ: Re: @..รอยอาลัย..ใครสะอื้น ?..@ เริ่มหัวข้อโดย: ระบายจันทร์ ที่ 30 ตุลาคม 2010, 09:40:AM คำว่าเราคงดับกับคืนนี้
แยกเป็น ฉัน,เธอ ที่ฤดีขม เคยถูกรักหลอมฝันกันเกลียวกลม วันนี้ล่มฝันพ่ายมลายพลัน "จะอยากจำเรื่องเก่าของเราไหม" ไม่อยากถามเท่าไหร่หัวใจสั่น คำตอบของใจคงไม่ตรงกัน จะยิ่งปั่นป่วนใจหากได้ยิน สิ้นสุดแล้วใช่ไหมหัวใจเอ๋ย คำท่านเปรยมนตร์ขลังยังไม่สิ้น "ไม่มีสิ่งใดอยู่คู่ฟ้าดิน ต้องดับดิ้นเป็นเถ้าเอาสักวัน" หัวข้อ: Re: @..รอยอาลัย..ใครสะอื้น ?..@ เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 30 ตุลาคม 2010, 02:10:PM ๐...รอยอาลัย...ยังเก็บ...เจ็บไม่จำ...๐ ...อัสสุชลหล่นร่วงฉ่ำดวงพักตร์ เหมือนถูกผลักออกใจให้ไหวหวั่น มิอาจฝืนน้ำตาอำลาพลัน ฤทัยมันก็ด้านชาตีตราจอง ...คำวาจาเธอเอ่ยเผยว่าจาก รักปิดฉากขาดลงตรงหม่นหมอง ใจถูกเฉือนเกลื่อนแผลให้แลมอง เลือดไหลนองจมปลักเพราะรักราน ...อยากคว้ามือประทับกอดทอดร่างซบ สุดท้ายพบว่างเปล่าเข้าหักหาญ รอยอาลัยยังตรมให้ซมซาน ยังถูกจารบันทึกแน่นบนแท่นใจ ...เหลือเพียงเราที่จำกับคำพจน์ กี่ร้อยบทยังเก็บเหน็บไสว มาพันผูกปลูกคำลำนำไป หวังรอใครกลับคืน...ยืนที่เดิม ...แม้บาดแผลที่ฝากยากจะลบ ทุกคืนกลบด้วยน้ำตาเข้าทาเสริม เสียงสะอื้นร่ำไห้ใช้ต่อเติม แล้วนำเจิมที่อกฉัน...เผื่อมันลืม... |