|
หัวข้อ: กลับบ้าน เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 28 กันยายน 2010, 05:01:PM (http://www.uppicweb.com/x/i/ir/bangrajuntile.jpg) ภาพจากอินเตอร์เน็ต กลับบ้าน ดวงตะวัน คล้อยเคลื่อน เลื่อนลอยลับ ยืนสดับ เสียงวิหค ที่ผกผิน มองฟ้ากว้าง สีแสดเห็น เป็นอาจิณ สุริยัน ผันตกดิน สิ้นพสุธา นั่นไงพ่อ ชะลอรถ ปลดเกียร์จอด หอมหนึ่งฟอด ยอดบิดา ขับมาหา เอ้าเร็วเข้า เจ้าจงรีบ ขึ้นรถมา พ่อจะพา กลับบ้าน สำราญใจ นั่งออกจาก มหา'ลัย ไปถนน มากผู้คน บางนา-ตราด ราดยางใกล้ กับทางด่วน บางปะอิน ถิ่นกรุงไทย อ่างทองไซร้ ไปเขต สิงห์บุรี ดวงไฟสาด แสงส่อง ระยิบระยับ เหมือนต้อนรับ การกลับมา ของข้าฯนี้ ที่หายพราก จากบ้านเกิด ไปเป็นปี ทุกนาที ใจนี้อยู่ คู่เมืองตน เหล่าร้านค้า ร้านชา ข้าฯจำได้ ดูละม้าย คล้ายคลึง ไม่สับสน เมื่อยังเล็ก ตอนเป็นเด็ก ข้าฯวิ่งซน จำภาพคน เมืองสิงห์ ได้ติดตา สวัสดี อากง วงศ์อาม่า สวัสดี ลุงป้า ข้าฯมาหา สวัสดี เพื่อนรัก ข้าฯกลับมา สวัสดี หลังคา ที่พักพิง อยู่ที่บ้าน สุขปานใด ใจนิมิต เหมือนดลจิต ให้บัณฑิต คนเมืองสิงห์ ใช้หลังคา มาเป็นแอ่ง แหล่งพักพิง เป็นที่อิง ร่ายมนต์ ร่ายกลอนกานท์ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) บัณฑิตเมืองสิงห์ หัวข้อ: Re: กลับบ้าน เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 28 กันยายน 2010, 07:29:PM รับราชการ ห่างบ้าน ไปนานนัก เมื่อได้พัก รีบมา หาวันนี้ แม่และน้อง อยู่นั่น รู้ทันที สุขภาพดี ถ้วนหน้า มานั่งรอ มีของฝาก มากมาย ได้ซื้อหา ทั้งเสื้อผ้า ของเล่นน้อง เคยร้องขอ ในกระเป๋า อีกใบ ยังไม่พอ น้องหัวร่อ ชอบใจ ได้มากมาย รถบังคับ จับวาง ตั้งบนพื้น เจ้าตัวยืน โยกคอลโทรล โยนท่าหลาย พุ่งหาแม่ แก่ไง ใจเกือบวาย เสียงร้องว้าย ลุกหนี มีขำกัน ธูปหนึ่งก้าน เดินผ่าน ไปภาพพ่อ น้ำตาคลอ ก้มกราบ ที่ภาพนั้น คุณพ่อครับ ผมกลับ ตามยืนยัน ด้วยตั้งมั่น ดูแม่น้อง พ่อต้องการ ขอพ่อสู่ สุคติ นะพ่อนะ จงลดละ ความห่วงใย ไปสวรรค์ อยู่ทางนี้ ผมรับได้ หมายช่วยกัน ขอยืนยัน อีกครั้ง พ่อวางใจ เถ้าธูปหล่น ตรงหน้า น้ำตาหลั่ง เหมือนพ่อฟัง รับรู้ ลูกสู้ไหว ควันธูปออก หน้าต่าง จางหายไป สู่ที่ใหม่ วิญญาณพ่อ รออยู่นาน หันมองแม่ กับน้อง นั่งจ้องอยู่ น้ำตาพรู หยดไหล ไม่ขับขาน ทั้งสามคน กอดกัน ประสานกานต์ เวลาผ่าน ต่างรู้ ดูเข้าใจ. |