|
หัวข้อ: คอย เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 28 กันยายน 2010, 04:45:PM (http://zasan-tsurumine12hr.exteen.com/images/beggar02.jpg) คอย ขวัญข้าเปรย เอยหนอท้อพอแล้ว ตาฉายแววอิดโรยระโหยไห้ กอบเศษทานจานเจือเอื้อจากใจ ของใครใครไว้แล้วกลืนน้ำตา หลายปี,กรรม,ซ้ำหนักกระอักแน่น มีความจนเป็นแกนแร้นแค้นหนา ทุกข์ระทมโถมไหม้ในอุรา เผาชะตาผู้ยากนี้หนักเกิน เหลือเศษเสี้ยวเวลามานั่งคิด ไยฟ้าปิดขีดกั้นฝันนานเนิ่น ให้เซซังรั้งทุกข์ขลุกจนเพลิน ลืมหรือไร ข้าเอิ้นเกริ่นถามดู กี่แรมปีมีหนบนความยาก สุขแล่นผ่านกาลพรากอย่างอดสู ระโหยแห้งแล้งน้ำตา มาพรั่งพรู ใจคุดคู้นั่งอยู่อย่างซังกะตาย คอย..แต่วันเลือนลับมารับขวัญ ปลดชีวันขื่นขมให้จมหาย ลงผืนดิน ลาสิ้นความเดียวดาย ให้สลายกลายร่างฝังดินดอน |