|
หัวข้อ: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 16 กันยายน 2010, 04:18:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_009.gif) ...จับอักษรเป็นสื่อกลางวางความเศร้า เพื่อบรรเทาความเจ็บที่เหน็บฝัง รอยแผลเก่าเล่าผ่านจากกาลพัง พอประทั่งใจอยู่ให้รู้คลาย ...ขอต่อเติมเพิ่มถ้อยด้วยด้อยค่า ขอเวลาว่าสักหน่อยค่อยสลาย ขอเอากลอนผูกเงื่อนก่อนเคลื่อนกลาย แตกมลายเพราะใจเจ็บ...ด้วยเก็บงำ ...เป็นกวีคนซื่อถือรักแท้ ยังพ่ายแพ้แก่ชายกายถลำ ส่งใจให้ไปฝาก...ลากกระทำ ฝังพิษนำลงฤทัยใครบรรจง ...เธอใช้คมคำรักพักบาดเฉือน หัวใจเกลื่อนโดยซอยกี่รอยหลง รักปิดจากฉากแผลยังแผ่ตรง อยู่มั่นคงที่ใจ...ใช้ลงทัณฑ์ ...มาขอให้อักษรวอนเข้าลบ จึงขอซบบ้านกลอนก่อนอาสัญ หาทดแทนจากสิ่งไหนที่ใดกัน หรือรอวันฉันตาย...ลงลายกลอน... (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_077.gif) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 16 กันยายน 2010, 04:46:PM ขอกวีคนเศร้า..จงเข้าพัก อยู่ประจำตำหนัก..แห่งอักษร คฤหาสน์พจนาจักพานอน บนฟูกหมอนกรองกานท์สราญรมย์ แพรประพันธ์สรรหาเอามาป้อน ยามหนาวร้อน..สรรพางค์ต่างผ้าห่ม เพลงลำนำ..ขับกล่อม..มาพร้อมลม เชิญคนตรม..สดับ..ก่อนหลับนอน หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: "สายธารศรัทธาธรรม" ที่ 18 กันยายน 2010, 11:43:PM ความอกหัก รักกลับกลาย ทำลายจิต อย่ามัวคิด ทำลายตน ให้คนหยัน สร้างชีวิต ให้เฟี่องฟู สู้ประจัน ให้เขาหัน สยบกาย เสียดายเรา" (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_040.gif) ไม่รู้ว่ากลอนใคร เห็นว่าเพราะดีเลยเอามา หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 18 กันยายน 2010, 11:52:PM (http://img27.imageshack.us/img27/5866/divider4.png) ขอกวีคนเศร้าเจ้ามุ่งหมาย กลั่นอักษรผ่อนคลาย..รักร้ายเศร้า เถอะ..วันหนึ่งถึงทีสบพบรักเจ้า รักแท้แลเป็นเงา..เศร้ามลาย (http://img201.imageshack.us/img201/764/clipart.jpg) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: คนเผาถ่าน ที่ 19 กันยายน 2010, 12:56:AM (http://www.klonthaiclub.com/pic/lover_004.jpg) ๐หากกวีคนซื่อถือรักแท้ ขอจงแลเพื่อนใกล้ชิดไม่ผิดหวัง เพื่อนจะช่วยแต่งเสริมเติมกำลัง ความหนหลังผ่านมาอย่าไปมอง ๐คนบ้านกลอนวอนมาให้ลองพิศ อย่าฝังจิตผิดมาอย่าเศร้าหมอง มวลมิตรแท้กลอนไทยให้หมายปอง ขอแค่ลองคุยกันฉันท์กวี ๐จะหมายมุ่งพุ่งหาค่ารักแท้ จะแน่วแน่แลใจมิหน่ายหนี ความพ่ายแพ้แก่ใจจักไม่มี ขอเป็นที่พักใจให้ตะวัน...ฉาย (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_001.jpg) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 19 กันยายน 2010, 01:13:AM มีผ่านมา...ผ่านไป...ในเส้นทาง
มีมากบ้าง..มีน้อยบ้าง...จริงไหมนั่น มียิ้มบ้าง...มีเศร้าบ้าง...คละเคล้ากัน คือความจริง..ที่มั่น...นิรันดร์กาล เพราะคนเรา...มีเงา...มีตัวจริง เหรียญไม่นิ่ง...ก็ยิ่งมอง...ได้สองด้าน สียังมี...ดำขาว...กล่าวขนาน มีสั้นยาว...เปล่าเต็ม...ให้เห็นกัน นิ่งเสียเถิด....หัวใจ..ที่บอบช้ำ เพื่อแสดง..มิใช่จำ...คือถือมั่น แต่ให้รู้...ยังรูสึก...ยังรู้ทัน อีกไม่นาน..ตวงตะวัน....สาดส่องมา ดวงดารา..มิฉายแสง...แข่งนานนับ มิใช่นาน...เดือนจะดับ...กลับแสงจ้า เช้าวันใหม่...เปืดหัวใจ...ดูสักครา ก้าวต่อไป...ในวันหน้า...กล้าแกร่งได้!!! เก็บเอาไว้...ในส่วนดี...ที่หลงเหลือ แต่ยากเชื่อ...ว่าใคร....ทำใจง่าย คงมีเพียงเวลา...พาคว้าชัย กำลังใจ...มอบไว้...ให้คว้ามา emo_108 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: "สายธารศรัทธาธรรม" ที่ 19 กันยายน 2010, 02:32:AM (http://www.adamy.us/0090/06.jpg) ยังจดจำพร่ำเพ้อละเมอฝัน ผ่านพ้นวันกล่ำกลืนที่ฝืนทน อยู่ลำพังขังกายแสนสับสน ที่เวียนวนตรอมตรมระทมใจ กลัวเหลือเกินเพลินลมจะหนีหาย ทิ้งเดียวดายทนรอ ไม่ขอไป ยังคงรักถักทอหว้งฤทัย เสริมเยื่อใยเติมต่อเป็นช่อใจ ---พลังศรัทธา--- (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_007.gif) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: แม่ค้าหน้าหวาน ที่ 19 กันยายน 2010, 04:38:AM (http://i824.photobucket.com/albums/zz166/mailom2_mie/d33.jpg) คือบทพจน์...หลั่งไหล...จากใจหนึ่ง เฝ้ารำพึง...ความหลัง...เมื่อครั้งหวาน เสกสมมุติ...ว่าสุข...แต่ทุกข์มาน โอบรอบกาล...ความเศร้า...เคล้าน้ำตา หวังพึ่งคำ...ร่ายบท...ลดความโศก มาพัดโบก...เริงรส...ผ่านพจน์หนา มิอาจหยุด...ทอถัก...อักษรา ด้วยเวียนมา...จารจด...หมายชดเชย ~แม่ค้าหน้าหวาน~ (http://i824.photobucket.com/albums/zz166/mailom2_mie/d114.jpg) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 19 กันยายน 2010, 05:01:AM (http://img715.imageshack.us/img715/9819/bar030.gif) (http://img715.imageshack.us/my.php?image=bar030.gif) เมื่อความเศร้าความเหงาเข้าฝังจิต เหลือเพียงมิตรหนึ่งเดียวที่เหลียวเห็น เลยรำพึงถึงเศร้าเราลำเค็ญ ถึงได้เป็นเพียงเจ้าเข้าใจเรา ร่วมพายเรือเลี้ยวลดให้หมดทุกข์ ยามสะดุดเขาดันว่ามันเขลา ผลักเราลุกปลุกเราฟื้นคืนนานเนา เจ้าอักษร..เพื่อนเรา..เขาเพื่อนจริง (http://img543.imageshack.us/img543/6576/bar077.gif) (http://img543.imageshack.us/my.php?image=bar077.gif) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 19 กันยายน 2010, 08:06:AM ([url]http://www.adamy.us/0090/06.jpg[/url]) ยังจดจำพร่ำเพ้อละเมอฝัน ผ่านพ้นวันกล่ำกลืนที่ฝืนทน อยู่ลำพังขังกายแสนสับสน ที่เวียนวนตรอมตรมระทมใจ กลัวเหลือเกินเพลินลมจะหนีหาย ทิ้งเดียวดายทนรอ ไม่ขอไป ยังคงรักถักทอหว้งฤทัย เสริมเยื่อใยเติมต่อเป็นช่อใจ ---พลังศรัทธา--- ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_007.gif[/url]) ([url]http://www.adamy.us/0090/06.jpg[/url]) ยังจดจำพร่ำเพ้อละเมอฝัน ผ่านพ้นวันกล่ำกลืนที่ฝืนหม่น อยู่ลำพังขังกายแสนอายคน ที่เวียนวนตรอมตรมระทมใจ กลัวเหลือเกินเพลินลมจะหนีหาย ทิ้งเดียวดายทนรอขอแก้ไข ยังคงรักถักทอห้วงฤทัย เสริมเยื่อใยเติมต่อเป็นช่อใจ ---เพราะรู้ความจริงใจไม่มีวันตาย//ดรีม--- ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_007.gif[/url]) ...จะไม่มีคำตัดพ้อหรือต่อว่า เพราะรู้ค่าเสมอว่าเธอใช่ จะพิสูจน์ให้รู้ดูต่อไป ความจริงใจใหญ่ยิ่งของมิ่งมิตร...!!! หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: เอกชัย ดำรงสกุลชัย ที่ 19 กันยายน 2010, 11:47:AM คราบน้ำตา ไม่จาง ห่างใบหน้า ฝนมิซา เมื่อห่างเขา เศร้าจับจิต ความห่วงหา ต้องจากลา คราใกล้ชิด แต่ชีวิต ต้องยังคง ยืนยงไป หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 21 กันยายน 2010, 01:35:PM (http://i824.photobucket.com/albums/zz166/mailom2_mie/d33.jpg) ...นับเวลาเดินหน้าเมื่อคราจาก ส่งกลอนฝากห้วงลึกผนึกไว้ สานส์คนเศร้าเข้าเขียน...เวียนพร่ำไป ทุกบทใจไหลกลั่นพจน์เฝ้ารดคำ ...ไม่รู้ว่าวันใดจะได้พบ กี่ครั้งทบจึงจะคืนให้ยื่นนำ หายหน้าไปใครเล่าเฝ้าจดจำ ไม่ใช่คนสำคัญ...วันจากมา ...นั่งหน้าจอรอจดบทกลอนวาด ให้พิลาสเป็นภาพฉาบห่วงหา เอาอักษรถักเรียงเคียงตำรา เหม่อมองพาอุราเศร้าเฝ้าเพียงจอ ...ณ บัดนี้แม้ห่างหายกายไกลนัก ไปตั้งหลักฟากฝันวันเนาขอ สิ่งสุดท้ายที่เหลือไว้ให้พะนอ คือกลอนทอ...จากใจใครหนึ่งคน.... ปล...อาจห่างหายไปเพียงช่วงเวลา จะเข้ามาทักทายบ้างในบางหน กลอนไม่เพราะเสนาะคำนำกมล ส่งเข้าปนด้วยสักครา...ก่อนลาไป... ...ขออำลาด้วยบทกลอนอักษรนี้ น้ำตาปรี่ล้นจอพอสั่นไหว ร่ายกานท์เนาเฝ้านำคำอาลัย ส่งสานส์ใจว่าต้องจาก...ฝากเป็นกลอนฯ... (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_077.gif) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 21 กันยายน 2010, 03:29:PM ใจหายวับกับน้องเมื่อต้องพราก เคยร่วมยากมากมายลายอักษร จนสมัครรักมั่นมิสั่นคลอน ให้อาวรณ์วันเก่า..เหมือนเงาใจ ความคุ้นเคยเลยเถิดที่เกิดขึ้น ยังงงมึนเหมือนว่ามาตอนไหน กว่ารู้คิดมิตรรักก็พักใน ดวงฤทัยที่ทอดไปจอดรับ เป็น พี่-น้อง ครองเรือนยามเยือนบ้าน ต่างคอยเอื้อเนื้อกานท์ตรวจทานศัพท์ ความอบอุ่นคุ้นเคยเลยเกินนับ สัญญาไม่เลือนลับไปกับกาล เรือนอักษรกลอนไทยมากใครผู้ จะยังคงคอยอยู่คืนสู่บ้าน ตะวันฉายหายหน้า..อย่าให้นาน ยังคิดถึงผลงาน..จารน้ำตา คนกันเองเกรงว่าถ้าไปเปล่า คงเลื่อนลอยสร้อยเศร้าไม่เข้าท่า น้องจงนำกำลังใจไปพกพา ในยามห่างร้างลา..จดตราตรึง สำคัญไม่สำคัญในบ้านนี้ ก็เป็นน้องของพี่..ที่คิดถึง ขอฝันเปรื่องเรืองรอง..น้องรำพึง เสมือนหนึ่งสยบ..อย่างครบครัน emo_108 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้าเข้าล่องกลอน... เริ่มหัวข้อโดย: เอกชัย ดำรงสกุลชัย ที่ 22 กันยายน 2010, 08:02:PM ยามค่ำลง ตะวันรอน แสงอ่อนล้า โชคชะตา ที่ไกลกว่า ตามหาฝัน คราบน้ำตา ประเปื้อนหมอน คืนก่อนวัน เพียงใบนั้น เคยเป็นเพื่อน ให้เตือนใจ แสงลับร้าง ลาไร้รัก สุดหักห้าม ถึงทวงถาม ว่าความรัก ที่ผลักใส จันทรายืน เฝ้าเคียงข้าง ตะวันไกล แต่เจ้าใย ลับไร้เสียง เพียงนิทรา |