พิมพ์หน้านี้ - ฝน

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ดอกกระเจียว ที่ 15 กันยายน 2010, 07:07:PM



หัวข้อ: ฝน
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 15 กันยายน 2010, 07:07:PM
ฝน...
น้ำตาใครหนอกลายเป็นสายฝน
จากเบื้องบนปลุกฟื้นความชื่นฉ่ำ
น้ำตาใครไหลหล่นดั่งฝนพรำ
ซ้ำคืนช้ำเหน็บหนาวปวดร้าวใจ

เมฆทมึนครืนครืนมาเสียงฟ้าร้อง
ดังกึกก้องลมพัดสบัดไหว
สิ้นเสียงรื่นคืนที่ไร้เรไร
เหมือนเยื่อใยรักห่างคนร้างลา


หัวข้อ: Re: ฝน
เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 15 กันยายน 2010, 07:51:PM
(http://www.rd1677.com/backoffice/PicUpdate/61030.jpg)
...กระเซ็นสาย...พรายพร่าง...กลางชานบ้าน
สั่นสะท้าน...รานรัว...กลัวผวา
โครมครามครืน...ตื่นตก...อกอุรา
ลมฝนพา...พัดโยก...กระโชกแรง

...ปีบสองต้น...พ้นเรือน...สะเทือนไหว
กิ่งก้านใบ...ไกวโบก...กรรโชกแกว่ง
ดอกขาวพวง...ร่วงพราว...ราวระแนง
ร่อนลงแอ่ง...น้ำตื้น...ข้างผืนรั้ว

...กล้วยน้ำว้า...กล้าแกร่ง...แทงปลีลอด
ผวากอด...กลืนกลบ...สยบทั่ว
โอนเอนอ่อน...ร่อนร่าย...ส่ายระรัว
แตกริ้วรั่ว...ตองตึง...ไม่ขึงทาน

...กระดังงา...หนาดก...ดูรกครึ้ม
รอยน้ำซึม...ซอนลง...ตรงซุ้มสาน
ชโลมรอน...ซ้อนเถา...เยาวมาลย์
ไม่สะท้าน...ต้านท้า...ฟ้าคะนอง

...จำปีเรียง...เอียงต้น...บนเนินเตี้ย
ยอดเคล้าเคลีย...เนียนัว...ไม่กลัวหมอง
ข้างรางน้ำ...ค้ำไม้...ตุ่มใหญ่รอง
ฝนบ่านอง...มองเรือน...เป็นเพื่อนใจ
.................//ทอฝัน


หัวข้อ: Re: ฝน
เริ่มหัวข้อโดย: เอกชัย ดำรงสกุลชัย ที่ 15 กันยายน 2010, 08:01:PM
เสียงสายฝน หล่นหลาก ฟากฟ้าสูง
มาชักจูง ใจที่ยุบ จากบุบผา
เสียงฟ้าร้อง ก็คับคล้าย การจากลา
เสียงน้ำตา ที่สะอื้น ให้ตื่นตัว

บ้างฟ้าร้อง ต่างดูเหมือน การหัวเราะ
เฝ้ามาเยาะ และเย้ยหยั่น ให้ปั่นหัว
อีกคนบอก เสียงฟ้าลั่น ใจสั่นกลัว
ฝนตกมัว แต่หมองเศร้า เพราะเล่าใคร
[/size][/color]






หัวข้อ: Re: ฝน
เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 17 กันยายน 2010, 09:00:PM
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/749/18749/images/rain/Rain01.jpg)
...จวบคืนค่ำ...พรำสาย...โปรยปรายเปื้อน
คล้ายจะเคลื่อน...เลื่อนล้น...จนพ้นสาง
ตะเกียงแก้ว...แวววับ...ขับเปลวบาง
ริมหน้าต่าง...ว้างเศร้า...เหงาเหลือเกิน

...ละอองไอ...ไล้ริ้ว...เป็นทิวทาบ
น้ำตาอาบ...วาบผลาญ...ช่างนานเนิ่น
รออรุณ...อุ่นฟ้า...ช้าเหลือเกิน
อกสะเทิ้น...ทับท้น...เมื่อฝนริน
................//ทอฝัน


หัวข้อ: Re: ฝน
เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 22 กันยายน 2010, 11:47:AM
(http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/securedownload-4.gif)


นอกหน้าต่างพร่างพรูฤดูฝน
เศร้ากมลหม่นเหลือเมื่อถวิล
กว่าจะผ่านกาลนี้ชั่วชีวิน
แทบพังภิณจินต์เหงาเฝ้าระทม

เมื่อฝนหยดรดรินก็สิ้นหวัง
เมื่อความหลังฝังติดด้วยพิษขม
เมื่อจากลาอาวรณ์ภาพหลอนจม
เมื่อเชยชมสมใจไยเฝ้าครวญ

ตะวันฉายปลายฟ้าน้ำตาไหล
สายลมไหวไกวแกว่งตามแรงหวน
มองเมฆหมอกยอกนักเมื่อรักรวน
ธาราทวนปรวนแปรทิ้งแผลจำ...
(http://i271.photobucket.com/albums/jj142/paobunjin/securedownload-4.gif)


หัวข้อ: Re: ฝน
เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 22 กันยายน 2010, 12:34:PM
(http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:wXhFYdrlNR5q4M:http://www.gggcomputer.com/uppic/files/b0eb690063560e90.jpg&t=1)
...จวบรุ่งสาง...ว้างเหงา...ยังเศร้าเหลือ
ไร้คนเจือ...จุนใจ...ให้ไหวหวำ
นอกหน้าต่าง...สีหม่น...ฝนพรูพรำ
คงรอยย้ำ...ยืดเยื้อ...ไม่เจือจาง

...สะท้านหนาว...ร้าวรวด...ปวดหัวอก
ความช้ำฟก...รกฟอน...สะท้อนร่าง
ทอดสายตา...อาลัย...ละไมบาง
ลอยควะคว้าง...พร่างฝน...ถึงคนนั้น
...................//ทอฝัน


หัวข้อ: Re: ฝน
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 22 กันยายน 2010, 08:41:PM

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_109.gif)

หยาดฝนโรยโปรยลงหลังคาบ้าน
เหมือนวันวานวนเวียนไม่เปลี่ยนผัน
คล้ายภาระแน่วแน่แต่ละวัน
ปลุกพืชพันธ์งอกงามอร่ามตา

ให้วาดหวังเกินไปไม่ได้หวัง
กว่าพลังแห่งใจเคยใฝ่หา
สำนีกดีที่เราแค่ชาวนา
แต่เสือกรู้วิชาภาษากลอน

มาชุมนุมหนุ่มสาวเยี่ยงชาวปราชญ์
ในคฤหาสน์สถานบ้านอักษร
พบความดีความดังดั่งละคร
มายาหลอนตามบทไรักฎเกญท์

คล้ายหัวโขนสวมเข้าแล้วของชึ้น
เงาทมึนเหนือหัวตัวเล็งเห็น
ไม่เคยหลงไหลตามความที่เป็น
มันลำเค็ญใจเปล่าน่าเศร้าใจ

เหมือนเมื่อครั้งยังเยาว์เฝ้าขีดเขียน
สมพากเพียรจัดอักษรเป็นกลอนได้
เฝ้าอวดเพื่อนท่องจำอยู่ร่ำไป
ครั้งเติบใหญ่กลับเฉยชาเพราะว่าชิน

หยาดฝนยังหลั่งโปรยเม็ดโรยร่วง
ชื่นในทรวงดวงใจไม่สุดสิ้น
คือความหวังแห่งเราคนชาวดิน
ไม่ราคินใดใดหัวใจเอย




(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_109.gif)


หัวข้อ: Re: ฝน
เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 23 กันยายน 2010, 10:43:AM
(http://image.ohozaa.com/iz/m2111.jpg)

...ฝนขาดเม็ด...เกล็ดพร่าง...ค้างดอกไม้
เปล่งสีใส...สู่สวย...ด้วยผ่องเผย
ปลอบชาวดิน...คนเก่า...อย่าเศร้าเลย
คำพี่เอ่ย...เปรยมา...ย้ำค่าใจ

...หลังพายุ...บุแคม...ย่อมแย้มผลิ
เปิดรอยปริ...เปรื่องงาม...ยามฟ้าใส
อรุณรุ่ง...มุ่งมั่น...ถึงฝันไกล
คือหัวใจ...นักสู้...ผู้พิชิต
...................//ทอฝัน