พิมพ์หน้านี้ - เรารอ...เขาลืม

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: เอกชัย ดำรงสกุลชัย ที่ 12 กันยายน 2010, 09:36:AM



หัวข้อ: เรารอ...เขาลืม
เริ่มหัวข้อโดย: เอกชัย ดำรงสกุลชัย ที่ 12 กันยายน 2010, 09:36:AM
[/size][/color]
แอร์ตัวเก่า เสียงก็ดัง เกือบพังแล้ว
มองเห็นแก้ว ใบเก่าๆ เราเคยถือ
ดอกไม้แห้ง เธอมอบให้ ไว้ในมือ
เวลาลืม รักเลื่องลือ หรือเธอเมิน

มองขอบฟ้า เมื่อลาลับ แสงวับวาม
แลฟ้าคราม คราเว้นว่าง ดูห่างเหิน
ความคิดถึง มอบให้ไป ก็ไกลเกิน
ก็กลับเดิน มาคนเดียว ไม่เหลี่ยวแล

ความรู้สึก ที่มีให้ ก็ไกลนัก
ร้อยคำรัก มาตอกย้ำ ซ้ำรอยแผล
เมื่อเวลา ความรักนี้ มีตัวแปร
คำว่าแคร์ คงลาร้าง ห่างเหินกัน

หากมิใช่ ก็เผยใจ ให้ได้รู้
มีเขาอยู่ อย่าเลื่อนลอย ปล่อยให้ฝัน
หากวันหนึ่ง คือสุดท้าย ของดวงจันทร์
ต่อไปนั้น อาทิตย์หวั่น ครั่นคร้ามใจ

คอยหวนกลับ นับหมุนวน ซึ่งเวลา
เมื่อถึงครา ก็ลาร้าง ห่างฉไหน
วันเก่าก่อน ยังหมุนวน ในหทัย
คนห่างไกล ต้องรอเก้อ เมื่อเธอลืม


หัวข้อ: Re: เรารอ...เขาลืม
เริ่มหัวข้อโดย: พิมพิลาไลย ที่ 12 กันยายน 2010, 11:11:AM
(http://i515.photobucket.com/albums/t358/panterita23/Dividers/D96.gif)

รอนานแล้ว แน่วแน่ แต่เขาลืม
ปล่อยให้ซึม ให้เศร้า และเหงาหงอย
ลืมสัญญา ครานั้น ฉันหลงคอย
ความเลื่อนลอย คอยซ้ำ กระหน่ำเรา

คนใจร้าย ให้รอ ไม่พอหรือ
ฉันคนซื่อ คือโง่ โถงี่เง่า
ลืมราร้าง ห่างหาย ให้ซึมเซา
ฟ้าไร้ดาว เราไร้คู่ อยู่ด้วยกัน


(http://i1009.photobucket.com/albums/af214/serkankoc06/gif/2vvkvgn.gif)
(http://i983.photobucket.com/albums/ae315/praewa21/flower_frame/1192388193.gif)พิมพิลาไลย(http://i983.photobucket.com/albums/ae315/praewa21/flower_frame/1192388193.gif)


หัวข้อ: Re: เรารอ...เขาลืม
เริ่มหัวข้อโดย: เอกชัย ดำรงสกุลชัย ที่ 12 กันยายน 2010, 11:45:AM
ใจที่ร้าว ก็เพราะคราว ครั้งหนาวเหน็บ
เมื่อคราเจ็บ ใจที่ล้า ชะตาสอน
พื้นดินแห้ง แล้งเข้ามา นภาจร
พฤกษาร้อน ก็เพราะแสง ส่องแรงไกล

คนหนึ่งรอ มานานแล้ว รู้หรือเปล่า
จนถึงคราว ล่วงนภา จันทราไหล
สิ้นแสงดาว จนแสงดับ ลับฟ้าไกล
จวบสิ้นใจ คนไกลห่าง ร้างฤดี
[/size][/color]


หัวข้อ: Re: เรารอ...เขาลืม
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 12 กันยายน 2010, 04:42:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_029.gif)

อุตส่าห์จดใจจ่อเฝ้ารอรับ
คืนวันกลับเห็นหน้าพาสุขสันต์
ด้วยใจมุ่งหมายไว้ได้พบกัน
ทุกสิ่งสรรคอยรอพ่อขวัญยืน

แต่แล้วมิได้เป็นเช่นที่คิด
คนเชยชิดอยากเห็นเป็นคนอื่น
ไม่ใช่ฉันคนช้ำทนกล้ำกลืน
หน้าระรื่นยิ้มเศร้าเพราะเขาลืม

 
emo_64 emo_64 emo_64