|
หัวข้อ: อย่ายึดติด เริ่มหัวข้อโดย: hathaichanok ที่ 10 กันยายน 2010, 01:04:AM *** หัวข้อ: Re: อย่ายึดติด เริ่มหัวข้อโดย: ยามพระอาทิตย์อัสดง ที่ 10 กันยายน 2010, 10:11:PM (http://dl8.glitter-graphics.net/pub/1206/1206528yvirqv73it.gif) @ตาเห็นรูป นานา สารพัด ทั้งคนสัตว์ สิ่งของ ที่มองเห็น ตั้งแต่เช้า จรดสาย บ่ายจรดเย็น เรามองเห็น อย่างนี้ ทุกวี่วัน @ หูฟังเสียง นานา สารพัด เสียงคนสัตว์ สิ่งของ ก้องหูฉัน มีเสียงดัง เสียงค่อย หลายร้อยพัน เสียงดังลั่น ในหู มิรู้คลาย @ กลิ่นหอมเหม็น โชยมา สารพัด กลิ่นคนสัตว์ สิ่งของ ทั้งปองหมาย กลิ่นเหม็นเบื่อ เหลือคณา มามากมาย สาธยายไม่หมด เช้าจรดเย็น @ ลิ้นลิ้มรส อาหาร หลายจานจัด ลิ้นสัมผัส รสชาติ ประกาศเด่น มีอร่อย ไม่อร่อย ร้อยเปอร์เซ็นต์ เรารู้เห็น รสชาติ องอาจครัน @ กายสัมผัส เสื้อผ้า คราสวมใส่ สัมผัสได้ หลายหลาก ยากเสกสรรค์ ทั้งหนาวร้อน อ่อนแข็ง แรงผลักดัน สัมผัสได้ ทั้งวัน เกินพรรณนา @ สัมผัสนี้ สำคัญ หวั่นวิตก คือสัมผัส ที่หก ยกคุณค่า เหนือสัมผัส ใดใด ได้กล่าวมา ก็เพราะว่า "สัมผัสใจ" ให้โทษ-คุณ @ สัมผัสห้า ล้วนกาย ไปสัมผัส ยังไม่จัด ดี-ชั่ว หรือตัววุ่น ต่อเมื่อใจ รับมา ด้วยการุณณ์ กิเลสหนุน เนื่องต่อ ก็ลืมตัว @ เดี๋ยวอารมณ์ ก็มา ร่วมปรากฎ รูปเสียง กลิ่นรส เริ่มมี ทั้งดีชั่ว มีชอบใจ เสียใจ ไปพันพัว เข้าเกลือกกลั้ว พัวพัน กันนุงนัง @ จะจบลง อย่างไร นึกไม่ออก ใครจะบอก สัมผัสใจ ผมได้มั่ง จะยึดหลัก อะไร ให้จีรัง ไม่พลาดพลั้ง เสียท่า พญามาร... (http://dl8.glitter-graphics.net/pub/1206/1206528yvirqv73it.gif) ปล. ได้อ้างอิงมาจาก เวปธรรมะไทย เป็นกลอนที่ คุณพุดเดิล แต่งมา ให้คนรู้จัก สัมผัสที่ 6 สิ่งที่มากระทบใจ แต่มันขึ้นอยู่กับบุคคลที่จะสามารถ รับได้มากน้อยแค่ไหน (แค่สัมผัส จากความรู้สึก)ขอขอบคุณมากค่ะ คุณ พุดเดิล ธรรมะไทย สิ่งดีๆที่อยากฝากให้กัน หัวข้อ: Re: อย่ายึดติด เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 10 กันยายน 2010, 11:52:PM สััมผัสรักด้วยใจให้เปี่ยมสุข
สัมผัสทุกข์เพราะใจที่หม่นมอง สัมผัสธรรมด้วยสติคิดไตร่ตรอง สัมผัสอันคล้องจองคล้องใจคน เีพียงแค่คนธรรมดาตัณหามาก มันก็ยากชี้ชัดงัดเหตุผล คนหมู่มากหลากหลายเชื่อในตน จะหลุดพ้นจริงแท้แค่ไหนกัน หากปล่อยว่างตัวตนพ้นไปได้ ลองคิดใหม่อีกคราอย่าหุนหัน เราแต่งกลอนสร้างมิตรจิตผูกพัน เพื่อสร้างสรรบทกลอนสะท้อนจินต์ อันแบบแผนเนาว์นานแต่กาลก่อน ที่ท่านสอนให้เรียนเขียนงานศิลป์ เรายึดเป็นแนวไว้ให้เคยชิน อย่าดูหมิ่นงานครูผู้สร้างมา จะยึดติดหรือไม่ใช้ให้ถูก หากไม่ผูกใจติดในตัณหา ย่อมประเสริฐเลิศพ้นคนนินทา คนทั่วหล้าสรรเสริญเจริญพร เรื่องแบบแผนธรรมเนียมปฏิบัติ ล้วนแจ้งชัดยึดถือไว้ไม่ถอดถอน เหมือนกวีมีหัวใจรักในกลอน ทุกบทตอนยึดหลักไม่หักครู emo_100 emo_100 |