|
หัวข้อ: ปฎิหารย์เเห่งรัก เริ่มหัวข้อโดย: alphatio ที่ 05 กันยายน 2010, 05:51:PM ปฎิหารย์เเห่งรัก คิดถึงรัก ที่เเท้ ไม่เเปรเปลี่ยน คิดถึงเทียน เปล่งประกาย สุดเเสนหวาน คิดถึงเธอ ผู้นั้นที่ พบพาน ปฎิหารย์ ความรัก เมื่อพบเธอ รักมั่นคง กลอนนี้เป็นกลอนที่ผมเคยเเต่งมานานมากๆเเล้ว ครั้งที่ยังมีเเรงบันดาลใจอันเปี่ยมล้น ถึงขนาดเเต่งกลอน 10 บทใช้เวลาเพียงนาทีครึ่ง สัมผัสในนอก ความหมายดี เเต่มาถึงวันนี้ความรัก ความฝัน เเรงบันดาลใจ หายไปถิ่นไหนหนอ หรือว่าอายุคนมากขึ้น จินตนาการ ความคิด จะลดลงอย่างที่เขาบอกกันจริงๆ เเม้โลก เปลี่ยนผัน ตามกาลสิ้น เเม้ชีวิลย์ เป็นอณู สูญสลาย เเม้มีเพียง วิญญาณ ไร้ร่างกาย ไม่กลับกลาย รักเเท้ ชั่วนิรันดร์ เเม้ภูเขา สูงใหญ่ จะหักไป ภูเขาไฟ ระเบิด ทุกถิ่นสัน น้ำมากมาย ท่วมทั้งโลก ในเร็วพลัน สิ่งเปลี่ยนผัน ทำลาย ทั้งโลกา จะกอดเธอ จนกว่า จะพลัดพราก ร่างกายจาก จิตคงอยู่ ยังตามหา จิดสองจิต รวมกัน สานวิญญาณ์ เปลี่ยนภพมา ขอเพียงเธอ คู่ชีวัลย์ หัวข้อ: Re: ปฎิหารย์เเห่งรัก เริ่มหัวข้อโดย: เศษเหล็ก// ที่ 05 กันยายน 2010, 06:58:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_026.gif) ....วันเวลาแม้จะผ่านมาหลายสิบปี เธอคนนี้ ยังคือคนดี ที่จดจำ จะไม่มีวัน ทำให้น้อง ต้องเจ็บช้ำ ชั่วระยำ เลวร้ายนั้น ไม่มี ............เศษเหล็ก. (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_028.gif) หัวข้อ: Re: ปฎิหารย์เเห่งรัก เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 06 กันยายน 2010, 01:18:AM มองน้ำฝนหล่นรั่วทั่วผืนฟ้า หยดน้ำตามาเติมยิ่งเพิ่มเศร้า ย่ำค่ำหนอรอลูกมาปลูกเงา นั่งข้างเตาเล่าทุกข์ให้แม่ฟัง ตั้งแต่ต้นจนครบจุดจบฝัน เจอทางตันคันสูงจึงจูงหวัง กลับคืนเหย้าเงาเรือนให้เคลื่อนบัง ความผุพังดั่งเก่าอย่าเข้ามา ฝากน้ำตาไว้ตักคนรักแรก ผู้คอยแบกแทรกใจให้รักษา ผิดหวังซ้ำย่ำซ้อนจนอ่อนล้า หมดน้ำตามาแล้วแม่แก้วเอย หัวข้อ: Re: ปฎิหารย์เเห่งรัก เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 06 กันยายน 2010, 01:56:AM เหลือเพียงรอยอาลัยเอาไว้ห่ม
ความระทมขมไหม้ แม่ไม่เผย ผิว่ายอมย้อมเศร้าเอาหนุนเกย ยากเหลือเอ่ยเปรยนัยให้เจ้ารู้ แล้วนัยน์ตาก็พร่าพราวหยดน้ำ คงรอยกรรมกำหนดให้อดสู ร้างลูกน้อยที่เฝ้าคอยอุ้มชู วันนี้หนู ลูกแม่อยู่หนใด |