|
หัวข้อ: ยามที่สองมือไกลห่าง อีกสองหัวใจกับใกล้กัน... เริ่มหัวข้อโดย: Zhyphires ที่ 31 สิงหาคม 2010, 10:24:PM ช่างน่าแปลกยามที่เราเริ่มแยกห่าง เกิดความต่างสร้างกำบังแบ่งชนชั้น ยามที่เราเอาหัวใจให้ไกลกัน คงเป็นวันไว้อาลัยให้ไมตรี แต่รู้มั้ยสิ่งหนึ่งไม่เคยเปลี่ยน เจ้ากาเหว่ายังเวียนไม่บินหนี ยังฝากลูกผูกเจ้ากาไว้อย่างดี เห็นความดีท่ามกลางพนาไพร เจ้าลูกหมายังสนิทมิตรเจ้าเหมียว วิ่งปราดเปรียวเที่ยวเล่นแม้แห่งไหน ถึงเชื้อชาติเป็นอริแต่ปางใด แต่สองใจยังผูกถูกใกล้กัน เจ้าภูผาตระหง่านตั้งกันสองบ้าน สองต่างขานแย่งรับนับของฉัน ยามสองเจ้าเข้ายื้อพัลวัน แต่ชาวบ้านคุยกันฉันท์ไมตรี ส่วนสุดท้ายร่ายกลอนวอนขอกล่าว โลกสกาวของเรามีหลากสี คงไม่แปลกถ้าขอเพิ่มหนึ่งสีดี สีน้ำใจไมตรีของพวกเรา . . .. จากความคิดเป็นคำกลอน กวีฝึกหัด Zhyphires.. Alkazan... หัวข้อ: Re: ยามที่สองมือไกลห่าง อีกสองหัวใจกับใกล้กัน... เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 01 กันยายน 2010, 02:19:AM แต่เหตุใด ไทยจึง ถึงเข่นฆ่า มิใช่ผักใช่ปลาไยฆ่าเขา ก็พูดกันรู้ได้ไม่ต้องเดา ก็ล้วนเผ่าพันธุ์ใกล้ใช้ดินเดียว หัวข้อ: Re: ยามที่สองมือไกลห่าง อีกสองหัวใจกับใกล้กัน... เริ่มหัวข้อโดย: Zhyphires ที่ 01 กันยายน 2010, 04:55:PM หรือเลือดข้าใช่สีแดงเช่นเลือดท่าน?
หรืออาหารของท่านไม่เหมือนฉัน? หรือนัยน์ตาของพวกเราไม่เหมือนกัน? หรือหัวใจของฉัน... ไม่เหมือนคุณ... |