|
หัวข้อ: จงพัก ณ เรือนใจของเรา เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 27 สิงหาคม 2010, 09:38:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_057.gif) จงพัก ณ เรือนใจของเรา ฉันรู้ว่าเธอเหนื่อยเมื่อยอ่อนล้า กับปัญหารุมเร้าเผาหม่นไหม้ สิ่งรอบข้างปะทะคละข้างใน อุราไหวหวั่นท้อคลอน้ำตา เสียงเฉลยเผยใจไม่กระจ่าง เก็บซ่อนใจอ่อนบางอย่างแน่นหนา ซ่อนความเหงาเคล้าเครียดเบียดอุรา ฉายทุกข์ทางนัยนาว่าอ่อนแรง มองตาฉันที่รักพักตรงนี้ ดวงฤดีที่เศร้าเงาทุกข์แกล้ง ปล่อยให้น้ำผ่านตาที่พร่าแดง หลั่งสินธุ์แห่งเนตรใสในทุกข์นั้น ล้มตัวนอนที่รักตักฉันว่าง ปล่อยดวงใจเคว้งคว้างหลับตาฝัน จะคอยเป็นเพื่อนใจให้ทุกวัน อย่าพึ่งดันขานกล่าวเล่าเรื่องใด ฟังสิฟังเสียงนกวิหคเหิร จงเพลิดเพลินธรรมชาติสะอาดใส ทั่ววิมานถิ่นนี้มีเรือนใจ เธอจะผ่อนร้อนไฟได้เบาบาง หลับที่รัก..หลับตานิทราฝัน หนุนตักฉันจวบฟ้านภาสาง ขอให้ทุกข์ร่อนหายคลายเจือจาง ฉันอยู่ข้างเธอแล้ว..ในยามนี้ emo_12 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_057.gif) หัวข้อ: Re: จงพัก ณ เรือนใจของเรา เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 28 สิงหาคม 2010, 12:26:AM พี่ขอนอนหนุนตักมาพักไข้ ด้วยหัวใจแหลกแล้วน้องแก้วจ๋า ธุระกิจผิดพลาดมันคลาดคลา ทั้งเงินตราหายากลำบากครัน ขอพักยกสักหน่อยกลอยใจพี่ ขอคนดีเมตตาอย่าเดียดฉันท์ หนุนตักนอนอ่อนอุ่นละมุนปัน ขอหลับฝันทั้งคืนชื่นชีวา ขอให้น้องร้องเพลงวังเวงแว่ว กระซิบแผ่วข้างหูดูห่วงหา ไหล่น้อยๆคอยรับซับน้ำตา แม้เหนื่อยล้าเพียงใดไม่คร่ำครวญ แม่ศรีเรือนของพี่ที่รอท่า โปรดจงมารับขวัญวันคืนหวน อกอุ่นๆหนุนนอนสะท้อนทรวง ดั่งแดนสรวงบ่วงรักพักบ้านเรา emo_55 "ปรางค์ สามยอด" |