|
หัวข้อ: ..เศษเหล็กอย่างเราใครเล่าจะเข้าใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: เศษเหล็ก// ที่ 22 สิงหาคม 2010, 04:20:PM (http://add.klonthaiclub.com/images/89_3648_3624_3625_3648_3.jpg) .,,น้ำตาเศษเหล็ก,, ชีวิตเด็กน้อย "เศษเหล็ก"อย่างข้า ได้เกิดมา อยู่กะวัด ตั้งแต่เล็ก เก็บเศษขยะน้อยขายเศษเหล็ก เก็บผสมเล็ก พอหาได้ตามเซาะซอย น่าน้อยใจนักพรากบ้านมาหลายปี แม่พ่อหนี จากกัน อย่างเหงาหงอย ฝากหลวงตา ดูแลขี้ฝุ่นหน่อย ตาละห้อย เบี่ยงบ่ายหายจากไป หลวงตาบอกพร่ำ "เจ้าขี่ฝุ่น"เอ๋ย.. อย่าเศร้าเลย จะสอนวิชาฝนฝึกให้ ไม่นานนัก ที่แม่พ่อจากไป ให้กำลังใจ ไม่นาน เดียวท่านกลับมา เศษเหล็กน้อยได้แต่เฝ้ารอคอยหวัง เป็นพลัง แห่งจิต คิดภาวนา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยป้องปกรักษา ด้วยเมตตาขอท่านทั้งสองอยู่สุขสบาย น้ำตา"ขี้ฝุ่น"น้อยรินไหล ยากจะมีใคร เข้าใจ ถึงความหมาย อยากร้องไห้ ตะโกนดังอยากระบาย ทุกข์มากมาย ยังยิ้มได้ ไม่อ่อนแอ ขอบพระคุณหลวงตาเมตตาส่ง ใจมั่นคง มีพลังสู้ ไม่ท้อแท้ รสพระธรรมไม่มีวันเปลี่ยนแปร จิตแน่วแน่ ดีกว่า ชนะมัน. ...................เศษเหล็ก. emo_79 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_102.gif) หัวข้อ: Re: ..เศษเหล็กอย่างเราใครเล่าจะเข้าใจ.. เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 22 สิงหาคม 2010, 06:04:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) @ เราคือเราที่เข้าใจเรา @ เมื่อทุกสิ่งดิ่งลงตรงชีวิต เป็นลิขิตกรีดใจ..ให้บากบั่น จะผู้ใด,ใครทำ หรือสำคัญ ปัจจุบันวันนี้ที่ต้องดู เกิดขึ้นแล้วเท่านั้นมันแค่ไหน ปล่อยสนิมกินใจมันไม่หรู สิ่งประสบพบเห็นให้เป็นครู เร่งเรียนรู้แก่นแท้แก่ชีวิต ต้นกำเนิดเกิดมาเมื่อคราก่อน หากให้หลอนอ่อนแอแพ้จริต อนาคตไม่ไกลเกินพิชิต เพียงตั้งจิตที่แน่แค่วันนี้ (ปัจจุบัน) ความน้อยใจให้เพลียจะเสียเปล่า ความหมองเศร้าเคล้าใจให้หมองศรี ชีวิตจริงต้องสู้เรารู้ดี แต่สักกี่เท่าคนจะสนทำ อยากจะเป็นคนแกร่งแฝงความกล้า เผชิญหน้าความจริง..สิ่งกลืนกล้ำ ปฏิบัติจัดตนพ้นรอยกรรม ย่อมมีทิศชี้นำความเจริญ อาจเป็นแค่เศษดินหรือหินกร่อน เป็นขี้ฝุ่นตะกอน..ตอนตื้นเขิน แต่มิเคยทำตัวมั่วเศษเกิน ย่อมก้าวเดินเกินเขตของเศษคน หากคิดต่อรอคนมาค้นจิต เสียเวลาชีวิตจิตหมองหม่น เราคือเรา..เท่านั้นทันจิตตน จงรีบค้นความหมายให้มันเจอ emo_12 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif) |