|
หัวข้อ: หนึ่งชีวิตลืมตา... เริ่มหัวข้อโดย: Zhyphires ที่ 15 สิงหาคม 2010, 10:11:PM เมื่อหนึ่งชีวิตลืมตา... หนึ่งชีวาทรงคุณค่าเกือบหาไม่ เพียงเพื่อหนึ่งชีวิตได้เดินไป แลกด้วยใจใครเขาที่เฝ้าดู หนึ่งชีวิตได้เรียนเพียรศึกษา แลกมันมาด้วยน้ำตาใครจะรู้ จนถึงวันหนึ่งชีวิตเชิดคอชู คนที่อยู่คู่มาคงลาลง อาจเป็นเพราะอยู่สูงไปเลยไม่รู้ คอที่ชูเชิดไว้ทำให้หลง ไม่เคยมองส่องหามาทางลง ที่ยังคงมีใครได้เฝ้าดู..... หัวข้อ: Re: หนึ่งชีวิตลืมตา... เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 15 สิงหาคม 2010, 10:40:PM จวบแต่ต้นจนโตใครโล้เจ้า
ไกวเปลเก่าเฝ้าถนอมให้นอนอู่ แล้วเจริญพ้นวัยใครอุ้มชู กว่าเจ้ารู้จักสู้อยู่ลำพัง หันมองบ้างข้างหลังยังคนคอย ดวงใจน้อยคอยเจ้าเฝ้าแต่หวัง เห็นลูกสุขบุกบั่นปั่นพลัง ท่านก็สุขทุกครั้งอย่างยินดี มาวันนี้ได้ดีมีตำแหน่ง การงานแกร่งตำแหน่งสูงจูงศักดิ์ศรี หลงไม่น้อยในหน้าที่ที่ที่มี จนลืมไป ว่าวันนี้ได้ดีเพราะใคร หัวข้อ: Re: หนึ่งชีวิตลืมตา... เริ่มหัวข้อโดย: Zhyphires ที่ 15 สิงหาคม 2010, 10:43:PM เตือนสติใครยังมีแม่อยู่
ท่านเคยดูเคยแลแม่บ้างไหม หรือจะรอท่านหมดลมหายใจ ถึงจะได้หันมองลองตรองกัน หากยังมีโอกาศให้แก้ตัว จงอย่ากลัวเดินไปกอดแม่นั้น พูดเพราะๆเอ่ยหวานๆจากใจกัน ว่าตัวฉันรักแม่ยิ่งกว่าใคร.. หัวข้อ: Re: หนึ่งชีวิตลืมตา... เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 15 สิงหาคม 2010, 10:49:PM หากคิดช้ากว่าจะได้ไปกอดแม่
อาจเหลือแค่เวลากาลเก่าไว้ ให้จำเพียงภาพความหลังครั้งเยาว์วัย กับรอยใจอยากกอด แต่ ..แม่ไม่มี หัวข้อ: Re: หนึ่งชีวิตลืมตา... เริ่มหัวข้อโดย: Zhyphires ที่ 15 สิงหาคม 2010, 11:01:PM ถึงวันนั้นคงจะอยู่ได้รู้คิด
ว่าตัวเราทำผิดที่คิดหนี ยามแม่กอดกลับบ่ายเบี้ยงทุกนาที จนยามนี้เฝ้าหาแทบขาดใจ |